یک مطالعه جدید در مورد استفاده از کتامین برای درمان افسردگی نتایج جالبی را به همراه داشته است.
به گزارش تکناک، با وجود روش منحصر به فردی که محققان برای اطمینان از ناشناخته بودن آزمایش به کار برده‌اند، اما شدت بهبود علائم افرادی که این داروی روان‌گردان را دریافت کرده‌اند، دقیقا مشابه افرادی بود که یک نوع دارونما دریافت کرده‌بودند.
آزمایش‌های بالینی داروهای روان‌گردان مانند LSD، MDMA و کتامین (ketamine : group of stereoisomers) نشان داده‌اند که این داروها تا چه اندازه در درمان بیماری‌های روانی مؤثر هستند، اما مشکلی که محققان هنگام آزمایش این داروها با آن مواجه میشوند این است که ماهیت ناشناخته آنها واقعاً برای انجام آزمایش سخت است.
با وجود اینکه گروهی که داروی روان‌گردان دریافت کرده بودند و گروهی که دارونما دریافت کرده، اطلاع نداشتند کدام یک را مصرف کرده اند، اما خیلی زود برای شرکت‌کنندگان و پژوهشگران آشکار شد که اثرات هر یک از آنها چه بود.
محققان در موسسه Stanford Medicine رویکرد جدیدی را اتخاذ کردند تا اطمینان حاصل کنند که آزمایش آنها در مورد اثرات کتامین بر افسردگی تا حد ممکن ناشناس بوده است، به این شکل که آنها یک دوز کتامین یا دارونما را به شرکت کنندگان در حالی که آنها را بیهوش می کردند، تجویز کردند.
آنها 40 شرکت کننده با افسردگی متوسط تا شدید را که قرار بود یک جراحی معمولی نیز انجام دهند، انتخاب کردند. در حین بیهوشی، شرکت کنندگان یک انفوزیون کتامین یا سالین (دارونما) دریافت کردند. شدت افسردگی آنها یک، دو و سه روز پس از درمان با استفاده از مقیاس درجه بندی افسردگی مونتگومری-آسبرگ (MADRS) اندازه گیری شد.
یک روز پس از درمان، نمرات MADRS در هر دو گروه مصرف کننده کتامین و دارونما به طور متوسط به نصف کاهش یافت و در طول دو هفته پیگیری یکسان باقی ماند.
ترزا لی، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این داروها افسردگی شرکت کنندگان را از شدت خفیف تا سطوح ناتوان کننده کاهش می دهد.
در آخرین بازدید، از شرکت کنندگان خواسته شد حدس بزنند که کدام دارو را دریافت کرده اند. حدود یک چهارم گفتند که نمی دانستند و از بین کسانی که حدس زدند، بیش از 60٪ کتامین را حدس زدند. حدس ها با درمان آنها ارتباط نداشت، بلکه با احساس بهتری که داشتند مرتبط بود.
با یافته‌های شگفت‌انگیز مبنی بر اینکه کتامین هیچ تأثیری بیشتری از دارونما در کاهش شدت علائم افسردگی شرکت‌کنندگان نداشت، محققان باید از خود می‌پرسیدند که چرا این اتفاق رخ داد؟ آیا این ناشی از سوگیری انتظار، اثر دارونما، یا یک امید قدیمی بود؟
بوریس هیفتس، نویسنده مسئول این مطالعه گفت: از برخی جهات، هیچ یک از یافته های ما جدید نیست. دارونما احتمالاً مؤثرترین و ثابت‌ترین مداخله در پزشکی است. این موضوع در هر آزمایشی دیده می‌شود و احتمالاً باید به عواملی که باعث آن میشوند، توجه بیشتری داشته باشیم.
این عوامل شامل نحوه توصیف یک مطالعه، تعامل با پزشک ها، و در این مورد تبلیغات رسانه ای پیرامون استفاده درمانی از کتامین است.
محققان بر روی همبستگی فیزیولوژیکی بین اثر محلول شبه دارو که آنها آن را امید نامیده‌اند و نحوه عمل کتامین به نتیجه رسیدند. مطالعات نشان داده‌اند که هر دو این داروها تأثیر بر روی گیرنده‌های مو-آپیوئید مغز دارند، که در پردازش درد نقش دارند.
هیفتس گفت: بدون شک زمانی چیزی که در ذهن شما رخ می‌دهد که امید را درون شما تحریک می‌کند، یک مکانیسم فیزیولوژیکی وجود دارد.
یافته های این مطالعه نشان می دهد که تجربه ارائه شده توسط کتامین ممکن است برای برخورداری از مزایای سلامت روان ضروری نباشد.
این مطالعه در مجله Nature Mental Health منتشر شد.
