اخیرا استخوان های فسیل شده یک خزنده باستانی با صفحات استخوانی روی ستون فقراتش شناسایی شده است.
به گزارش تکناک، این خزنده منقرض شده در دوره زمین شناسی تریاس حدود 235 میلیون سال پیش زندگی می کرده است.
با کمال تعجب مشخص شده است که این گونه نزدیک به زمانی که اولین دایناسورها ظاهر شدند، زندگی می کردند. این گونه احتمالاً “پیش ساز دایناسورها و پتروسورها” در امتداد خط تکاملی بوده است.
استرلینگ نسبیت نویسنده اصلی این مطالعه، در یک انتشار رسمی گفت: دایناسورها دیر به حزب خزندگان دوره تریاس وارد شدند.
یک استادیار علوم زمین در دانشگاه ویرجینیا تک و همکار پژوهشی در موزه تاریخ طبیعی آمریکا، اضافه کرد: ما تازه شروع به درک این موضوع کرده‌ایم که قبل از تکامل دایناسورها، موجودات دایناسور مانند زیادی در سرتاسر سیاره وجود داشته‌اند.
شناسایی گونه های جدید
Mambachiton fiandohana نامی است که به این گونه تازه شناسایی شده داده شده است. این موجود دارای چهار پا و یک دم بلند بود. بقایای فسیلی نشان می دهد که مامباچیتون 1.5 تا 2 متر طول و بین 10 تا 20 کیلوگرم وزن داشته است.
این استخوان ها در سال 1997 در ماداگاسکار توسط گروهی به رهبری جان فلین که متصدی پستانداران فسیلی موزه است، کشف شد.
فلین گفت: این کشف اهمیت فسیل های نیمکره جنوبی را در درک دوره مهم تریاس یعنی زمانی که دایناسورها برای اولین بار ظاهر شدند، نشان می دهد. این بازه زمانی واقعاً در سایر نقاط جهان کم شناخته شده است.
یکی از جنبه های جالب این خزنده باستانی که توسط این فسیل آشکار شد، وجود چندین صفحه استخوانی پوشانده ستون فقرات آن بود که به نام استئودرم شناخته می شوند.
نویسندگان این مطالعه احتمال می دهند که این گونه جدید اولین عضو گروه آرکوسور بوده است. آرکوسورها نوعی خزنده ماقبل تاریخ با دو شاخه اولیه تکاملی هستند.
ابتدا خط پرنده وجود دارد که شامل پتروزورها، دایناسورها و پرندگان مدرن است. دومین خط، خط تمساحی است که شامل تمساح‌ها، آلیگاتورها، کایمان‌ها و غاریال‌ها می‌شود.
وجود استخوان‌های سخت در اکثر نسل های آرکوسورهای تمساحی ثبت شده است و آرکوسورهای خط پرنده غیر معمول در نظر گرفته شده اند. با این حال بعضی از دایناسورها مانند استگوزورها، آنکیلوزورها، تایتانوزورها و سائورپود ها این صفت استخوان سخت را دارند.
پس از یک بررسی جامع، دانشمندان نتیجه گرفتند که مامبچيتون به احتمال زیاد از گروه فرعي پرنده زره پوش بود.
سپس این صفت در دوران تکامل دایناسورها و پتروزورها از بین رفت. به طور معجزه آسایی، چند میلیون سال بعد این ویژگی در دایناسورها دوباره ظاهر شد، زیرا این صفت در انواع مختلفی از فسیل‌های دایناسورهای زره پوش مشاهده شده است.
از دست دادن و تکامل مجدد زره‌پوشی، جنبه‌ای مهم از داستان تکامل دایناسورها است که آنها را از برخی از محدودیت‌های بیومکانیکی بدن اجداد آرکوزورها، آزاد کرده و به طور موثر به برخی از تغییرات حرکتی که موجب اشکال متنوع دایناسورها می شود،کمک می کند.
