تعداد سیارات در کهکشان ما بسیار زیاد است، اما تاکنون دانشمندان تنها حدود 5000 مورد از آنها را تایید کرده اند.
به گزارش تک ناک، این تنها بخشی کوچک از کل دنیاهای جذابی را نشان می دهد که حتی امکان حیات در آنها وجود دارد.امروز می توان دو مورد دیگر را به لیست اضافه کرد. یک تیم بین‌المللی از ستاره‌شناسان به رهبری اختر فیزیکدان لاتیشیا دلرز از دانشگاه لیژ، دو سیاره ابرزمینی جدید را در منطقه قابل سکونت ستاره‌ای در فاصله 100 سال نوری تایید کرده‌اند.
این تیم بر اساس داده‌های ماهواره بررسی سیارات فراخورشیدی گذری ناسا (TESS)، که آسمان را برای شواهدی از عبور سیارات فراخورشیدی از مقابل ستاره‌های میزبان خود اسکن می‌کند، تصویر این سیارات را شکار کرده است.
با این حال، این مشاهدات باید تأیید شوند و کار دانشگاه لیژ از آنجا شروع شد. محققان تلسکوپ‌های زمینی SPECULOOS را به سمت سیاره ای به نام LP 890-9 که به عنوان TOI-4306 شناخته می‌شود را در شیلی و اسپانیا چرخاندند، به این امید که وجود سیاره فراخورشیدی جدید را تأیید کنند که منجر به یافتن دو سیاره جدید شد.
یکی از جالب ترین نکات در مورد این سیاره بالقوه قابل سکونت این است که این سیاره بسیار نزدیکتر از ما به خورشید است (تنها 6 میلیون کیلومتر) در مقایسه با 150 میلیون کیلومترفاصله بین زمین و خورشید ما.
سیاره LP 890-9 نه تنها به این دلیل که با خورشید خود فاصله کمتری دارد (از نظر نجومی)، بلکه به این دلیل که به دور یک ستاره کوتوله قرمز بسیار سرد میچرخد، قابل توجه است. این دومین ستاره سرد تایید شده پس از TRAPPIST-1 است که دارای منظومه سیاره‌ای است. این بدان معناست که LP 890-9b و LP 890-9c (که SPECULOOS-2c نیز نامیده می شوند) با وجود اینکه در مداری بسیار نزدیک به ستاره می چرخند، به طور بالقوه قابل سکونت هستند. سیاره LP 890-9b یک مدار را تنها در 2.7 روز زمینی کامل طی می کند و LP 890-9c در 8.5 روز که کمی دورتراز ستاره است. هر دو سیاره در مقایسه با منظومه شمسی ما به در مدار عطارد قرار می گیرند.
اندازه این دو سیاره تقریبا یکسان است وحدود 40 درصد بزرگتر از زمین هستند. این مقدار از بزرگی نسبت به زمین آنها را کاملاً در رده ابر زمین قرار می دهد، به این معنی که آنها احتمالاً دارای سطوح سنگی هستند نه یک پوشش گازی ضخیم مانند غول های گازی کوچک نپتون و اورانوس.
خورشیدی که سیاره فراخورشیدی LP 890-9c دور آن میچرخد حدود 6.5 برابر کوچکتر ازخورشید منظومه شمسی ما است و دمای سطح آن نصف ستاره ی منظومه شمسی ماست. این احتمال وجود آب مایع در این دو سیاره را بسیار بالا می برد. پژوهشگران میگویند این دو سیاره ممکن است به دلیل این اختلافات ذکر شده تشعشعات کمتری را از ستاره خود دریافت کنند و «بالقوه قابل سکونت» هستند. زیرا هر کجا روی آن آب به حالت مایع وجود داشته باشد درآنجا امکان حیات وجود دارد.
محققان این منظومه شمسی را برای مشاهدات بعدی در نظر گرفته اند. آنها می گویند یک منظومه شمسی نزدیک با دو سیاره صخره ای ، یک هدف ایده آل برای تلسکوپ فضایی جیمز وب است . این تلسکوپ به تازگی اولین مشاهدات مستقیم خود از یک سیاره فراخورشیدی را انجام داده است. اپتیک مادون قرمز حساس آن ممکن است بتواند به توصیف اتمسفر این سیارات فراخورشیدی کمک کند. مشاهدات اینگونه نقاط تاریک زیادی در مورد دسته‌بندی رایج‌تر از جهان‌های بیگانه را برای ما روشن می کند.
