میاستنی گراویس (MG) یک بیماری خود ایمنی مزمن است که باعث ضعف شدید عضلات در سراسر بدن از جمله عضلات کنترل کننده چشم، حرکات صورت و گردن، اندام ها و تنفس می شود.
به گزارش تکناک، میاستنی گراویس (myasthenia gravis : human disease) به این دلیل رخ می دهد که آنتی بادی های سیستم ایمنی بدن شما به اشتباه به اتصال عصبی عضلانی یعنی جایی که سیستم عصبی و ماهیچه ها به هم متصل می شوند، حمله می کنند.
این اختلال، سیستم ایمنی بدن شما را از انتقال استیل کولین که یک انتقال دهنده عصبی است که عملکرد ماهیچه ها را تنظیم می کند، باز می دارد. انتقال دهنده های عصبی پیام رسان هایی هستند که به مغز و بدن شما کمک می کنند تا با یکدیگر ارتباط برقرار کنند.
علائم میاستنی گراویس به طور ناگهانی ظاهر می شود و شدت آن از فردی به فرد دیگر بسیار متفاوت است. علائم این بیماری معمولاً خفیف شروع می شوند و با گذشت زمان بدتر می شوند. علائم با افزایش فعالیت بدنی بدتر می شوند، اما می توانند پس از دوره های استراحت و درمان با دارو بهبود پیدا کنند. در حال حاضر هیچ درمانی برای میاستنی گراویس وجود ندارد، اما این امکان وجود دارد که علائم این بیماری برای دوره های زمانی بهبود یابد.
میاستنی گراویس 20 نفر از هر 100000 نفر در ایالات متحده را مبتلا می کند و شایع ترین بیماری عصبی است که ارتباط بین اعصاب و عضلات را تحت تاثیر قرار می دهد.
علائم شایع میاستنی گراویس
ضعف عضلانی ناشی از میاستنی گراویس می تواند چندین قسمت بدن را به طور همزمان تحت تاثیر قرار دهد. شایع ترین علائمی که افراد مبتلا به میاستنی گراویس تجربه می کنند عبارتند از:
- ضعف عضلات چشم
- ضعف عضلات صورت و گردن
- مشکل در بلع (دیسفاژی)
- ضعف در اندام ها (بازوها، پاها، انگشتان، دست ها)
علائم میاستنی گراویس معمولاً در طول روز در نوسان است و معمولاً در پایان روز پس از کار یا ورزش بدتر می‌شود. تغییرات مداوم و تغییرات در علائم ضعف عضلانی از خفیف به شدید معمولاً به پزشکان کمک می کند تا بین میاستنی گراویس و سایر بیماری های مشابه مانند مولتیپل اسکلروزیس تمایز قائل شوند.
اگرچه انواع مختلفی از میاستنی گراویس وجود دارد، اما دو طبقه بندی بالینی اولیه این بیماری عبارتند از میاستنی گراویس چشمی و میاستنی گراویس عمومی. این طبقه بندی ها با علائم متفاوت ارائه شده آنها تعریف می شوند.
علائم میاستنی گراویس چشمی
میاستنی گراویس چشمی شایع ترین شکل این بیماری است. این نوع MG با علائم مرتبط با چشم مشخص می شود. علائم چشمی میاستنی گراویس عبارتند از:
- پتوز: پتوز به معنای ضعف ماهیچه های پلک فوقانی است که باعث افتادگی آنها می شود. این مشکل می تواند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهد. همچنین می تواند در طول زمان از یک چشم به چشم دیگر تغییر کند. در برخی موارد، افتادگی پلک می تواند دید شما را مختل کند.
- دوبینی: ضعف عضلات چشمی عمومی می‌تواند باعث دیپلوپیا یا دو بینی شود. در این حالت تصاویر ممکن است ابتدا تار و غیر واضح باشند و سپس به تصاویر دوتایی تبدیل شوند که ممکن است افقی یا عمودی ظاهر شوند.
حدود 85 درصد از افراد مبتلا به میاستنی گراویس، پتوز یا دوبینی یا هر دو را همزمان تجربه خواهند کرد.
علائم عمومی میاستنی گراویس
علائم میاستنی گراویس عمومی می تواند بیشتر نواحی بدن شما را تحت تاثیر قرار دهد. برخی از علائم مشاهده شده در میاستنی گراویس عمومی عبارتند از:
- ضعف عضلانی گردن: ضعف عضلات گردن می‌تواند باعث شود سر شما سنگین شود، افرادی که این علامت را تجربه می‌کنند می‌توانند به سختی سر خود را ثابت نگه دارند.
- ضعف اندام: ضعف اندام می تواند بازوها، پاها و انگشتان شما را تحت تاثیر قرار دهد. ضعف بازو شایع ترین علامت این بیماری است. همچنین ضعف اندام می تواند منجر به خستگی عمومی و خستگی شود.
- حالت چهره: عضلات ضعیف صورت باعث ایجاد تغییراتی در حالت چهره می شود و حرکت دهان را برای شما دشوار می کند. این مسئله می تواند منجر به بی حالتی چهره شود.
- دیزآرتری: دیزآرتری به دلیل ضعف عضلات دهان و صورت منجر می شود فرد دچار مشکل در صحبت کردن شود. دیزآرتری معمولا باعث تکلم و نفس کشیدن کم می شود.
- دیسفاژی: دیسفاژی به معنای مشکل در بلع است. ضعف عضلانی که باعث دیسفاژی می شود، بلع غذا، دارو و مایعات را سخت می کند.
- ضعف عضلات تنفسی: در این بیماری ضعف در ماهیچه هایی که تنفس را کنترل می کنند ممکن است رخ دهد و تنفس را برای شما دشوارتر کند. این شدیدترین و مرگبارترین علامت میاستنی گراویس عمومی است. نارسایی تنفسی ناشی از ضعف عضلات تنفسی به عنوان بحران میاستنی شناخته می شود. حدود 15 درصد از افراد مبتلا به میاستنی گراویس حداقل یک رویداد بحران میاستنی را تجربه خواهند کرد.
علائم در کودکان
میاستنی گراویس دوران کودکی در کشورهای غربی بسیار نادر است و در آسیا شایع تر است. تقریباً 50٪ از افراد آسیایی که با علائم میاستنی گراویس مراجعه می کنند، 15 ساله یا کمتر هستند. در آمریکای شمالی، حدود 10 تا 15 درصد موارد میاستنی گراویس بر کودکان تأثیر می گذارد.
به طور کلی، کودکان مبتلا به میاستنی گراویس علائم چشمی مانند پتوز و دوبینی را تجربه می کنند.
برخی از کودکان به میاستنی گراویس نوزادی مبتلا می شوند. این نوعی میاستنی گراویس است که در رحم رشد می‌کند، جایی که جنین آنتی‌بادی‌هایی را از والدین مبتلا به میاستنی گراویس خود دریافت می‌کند. میاستنی گراویس نوزادان موقتی است و علائم آن دو یا سه ماه پس از تولد ناپدید می شود.
علائم در مردان و زنان
تفاوتی در نحوه ایجاد علائم میاستنی گراویس در مردان و زنان وجود ندارد. با این حال، در زمان بروز علائم تفاوت وجود دارد.
زنان مبتلا به میاستنی گراویس بیشتر علائم را بین 20 تا 40 سالگی تجربه کنند. مردان معمولاً علائم را در اواخر زندگی خود تجربه می کنند و میزان بروز موارد در سنین 60 تا 80 سالگی به اوج خود می رسد.
برای شناسایی علت این تفاوت های جنسیتی باید مطالعات بیشتری انجام شود.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
میاستنی گراویس می تواند یک بیماری دشوار برای تشخیص باشد زیرا ضعف عضلانی یک علامت رایج سایر اختلالات مانند مولتیپل اسکلروزیس، بوتولیسم، ترومبوز و بسیاری دیگر است.
از آنجایی که علائم میاستنی گراویس می تواند به طور ناگهانی رخ دهد، اگر علائم مشخصه این بیماری را تجربه می کنید، باید به پزشک مراجعه کنید. این علائم شامل موارد زیر است:
- ضعف در عضلات چشم ( افتادگی پلک )
- دوبینی یا تاری دید
- ضعف عضلات صورت و گردن
- تغییرات مداوم در شدت علائم ضعف عضلانی
علاوه بر میاستنی گراویس ، افتادگی ناگهانی و شدید صورت از علائم شایع سکته مغزی و فلج بل است.
اگر قبلاً مبتلا به میاستنی گراویس بوده اید و متوجه شده‌اید که مشکل تنفسی دارید، باید فوراً به اورزانس مرجعه کنید تا به بحران میاستنی رسیدگی کنید و از نارسایی تنفسی جلوگیری کنید. درمان به موقع می‌تواند موارد بحران میاستنی را درمان کند. در حال حاضر، میزان مرگ و میر ناشی از بحران میاستنی 4.4 درصد است.
