دانشمندان در مطالعه‌ای که می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی بر پزشکی و درمان‌های شخصی‌سازی شده داشته باشد، ترکیبات خونی مرتبط با افکار خودکشی را شناسایی کرده‌اند.
به گزارش تکناک، محققان دانشگاه کالیفرنیا (UC) اخیرا نشانگرهای زیستی مرتبط با اختلال عملکرد میتوکندری را یافته‌اند که نحوه ارتباط سلول‌ها با یکدیگر را قطع می‌کند و می‌تواند عاملی موثر در شکل‌گیری افکار مربوط خودکشی باشد. در حالی که خودکشی فرآیند پیچیده‌ای است و شامل عوامل گسترده ای مانند تروما و استرس است، توانایی شناسایی افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند، می تواند یک ابزار تشخیصی مهم باشد.
رابرت ناویوکس، پروفسور دانشگاه کالیفرنیا می‌گوید: بیماری‌های روانی مانند افسردگی تأثیرات و محرک‌هایی فراتر از مغز دارند. قبل از حدود 10 سال پیش، مطالعه اینکه چگونه ترکیبات کل بدن بر رفتار و وضعیت ذهنی ما تأثیر می گذارد، دشوار بود، اما فناوری های مدرن مانند متابولومیک به ما کمک می کنند به مکالمات سلول ها به زبان مادری آنها که بیوشیمی است گوش دهیم.
در اوایل سال جاری، دانشمندان یک سری پیوند مولکولی را با افکار خودکشی کشف کردند که نشان می دهد برخی از افرادی که از افسردگی رنج می برند، بیشتر در معرض خطر هستند. تحقیقات در مورد نشانگرهای خونی مرتبط با خودکشی از سال 2019 در حال انجام است.
در این مطالعه، محققان خون 99 بزرگسال مبتلا به افسردگی و دارای افکار خودکشی را که درمان‌های سنتی به آنها کمکی نکرده بود، و همچنین 99 شرکت‌کننده سالم بدون سابقه بیماری روانی را تجزیه و تحلیل کردند. در حالی که صدها ماده بیوشیمیایی مختلف در خون گروه مبتلا به افسردگی و دارای افکار خودکشی یافت شد، پنج مورد خاص به عنوان عوامل کلیدی برای افسردگی مقاوم به درمان و افکار خودکشی شناسایی شدند.
متابولومیک های شناسایی شده که به شکست ارتباطات بین سلولی کمک می کنند، از میتوکندری نشات می گیرد. میتوکندری که به عنوان نیروگاه سلول ها شناخته می شود، تولید انرژی ATP را که برای سوخت رسانی به بدن ضروری است، تسهیل می کند. به نظر می رسد که این پنج ماده بیوشیمیایی که در بین مردان و زنان ثابت بود، این روند را در گروهی از افراد مبتلا به افسردگی تغییر می دهند.
ناویوکس گفت: میتوکندری ها برخی از مهم ترین ساختارهای سلول های ما هستند و عملکردهای میتوکندری تغییر یافته در بسیاری از بیماری های انسانی رخ می دهد. هنگامی که ATP در داخل سلول است، مانند یک منبع انرژی عمل می کند اما در خارج از سلول سیگنال خطری است که ده ها مسیر حفاظتی را در پاسخ به برخی عوامل استرس زای محیطی فعال می کند. ما فرض می کنیم که اقدام به خودکشی ممکن است در واقع بخشی از یک انگیزه فیزیولوژیکی بزرگتر برای متوقف کردن پاسخ استرسی باشد که در سطح سلولی غیر قابل تحمل شده است.
اکنون، محققان امیدوارند که این یافته‌ها بتواند به درمان سلامت روان شخصی‌تر و هدفی برای توسعه داروهایی باشد که ممکن است به افرادی که به درمان‌های فعلی پاسخ نداده‌اند، کمک کند.
ناویوکس گفت: اگر 100 نفر داشته باشیم که یا افسردگی ندارند یا افسردگی و افکار خودکشی دارند، می‌توانیم 85 تا 90 نفر از افرادی که بیشترین خطر را دارند بر اساس پنج متابولیت در مردان و پنج متابولیت دیگر در زنان به درستی شناسایی کنیم.
در میان متابولیت های شناسایی شده، برخی در حال حاضر در مکمل هایی مانند فولات و کارنیتین وجود دارند.
ناویوکس افزود: هیچ یک از این متابولیت ها جادو نمی‌کنند تا افسردگی افراد را به طور کامل از بین ببرند. با این حال، نتایج به ما می گوید که ممکن است کارهایی وجود داشته باشد که بتوانیم متابولیسم را در جهت درست هدایت کنیم تا به بیماران کمک کنیم به درمان بهتر پاسخ دهند و در زمینه خودکشی، این می تواند برای جلوگیری از عبور افراد از این آستانه کافی باشد.
این مطالعه در مجله Translational Medicine منتشر شد.
