بر اساس تحقیقات انجام شده توسط اساتید دانشگاه بینگهمتون، بازنشستگی پیش از موعد می تواند زوال عقل را در میان سالمندان سرعت ببخشد.
به گزارش تک ناک، پلامن نیکولوف، استادیار اقتصاد، و شهادت حسین، دانشجوی دکترای اقتصاد، هر دو از دانشگاه بینگهمتون، طرحی را بررسی کردند تا تعیین کنند برنامه های بازنشستگی چگونه بر مغز تأثیر می گذارد.
با امید به زندگی بالاتر و کاهش باروری در کشورهای در حال توسعه، جمعیت سالمندان به مهم‌ترین منبع جمعیتی در آسیا و آمریکای لاتین تبدیل شده‌اند که این موضوع نیاز مبرمی به سیستم‌های بازنشستگی جدید و پایدار ایجاد می‌کنند.
با این حال، تحقیقات نیکولوف نشان می دهد که این برنامه های بازنشستگی می تواند عواقب غیرمنتظره ای نیز داشته باشد. در یک مطالعه جدید، تیم نیکولوف نشان می دهد که دسترسی به برنامه های بازنشستگی می تواند نقش مهمی در توضیح زوال عقل در سنین بالاتر داشته باشد.
نیوکولوف گفت: به دلیل این رونق جمعیتی بزرگ، چین یک برنامه رسمی بازنشستگی (به نام NRPS) در مناطق روستایی این کشور معرفی کرد. این برنامه به دلیل افزایش سریع جمعیت پیر چین و در تلاش برای کاهش ناتوانی در دوران پیری معرفی شد. در بخش‌های روستایی این کشور، مراقبت‌های سنتی مبتنی بر خانواده از سالمندان تا حد زیادی از بین رفته بود، بدون اینکه مکانیسم‌های رسمی کافی جای آن را بگیرد. برای سالمندان، نقل و انتقالات ناکافی می تواند توانایی آنها را برای مقابله با بیماری یا تغذیه نامناسب به شدت کاهش دهد.
محققان اطلاعات دولتی اداری را از دولت چین در مورد اجرای برنامه بازنشستگی به دست آوردند. آنها به منبع داده های نظرسنجی دیگر نیز دسترسی پیدا کردند که رفتار و ویژگی های اجتماعی-اقتصادی شرکت کنندگان در برنامه جدید بازنشستگی را شرح می داد. نیکولوف و تیم تحقیقاتی او متوجه شدند که برنامه جدید منجر به اثرات نامطلوب قابل توجهی بر عملکرد مغزی در میان سالمندان شد. مهم ترین شاخص زوال عقل یعنی یادآوری تاخیری ، معیاری است که به طور گسترده در تحقیقات عصبی زیستی به عنوان یک پیش بینی کننده مهم زوال عقل نقش دارد. برنامه بازنشستگی تأثیرات منفی بیشتری در میان زنان داشت و نیکولوف گفت که این نتایج از فرضیه بازنشستگی ذهنی حمایت می کند که کاهش فعالیت ذهنی منجر به بدتر شدن مهارت های ذهنی می شود.
در حالی که نیکولوف و همکارانش متوجه شدند که مزایای بازنشستگی منجر به بهبود سلامت می شود،اما این برنامه تأثیر شدید و منفی بیشتری را بر سایر ابعاد این قضیه روشن کرد: فعالیت های اجتماعی، فعالیت های مرتبط با آمادگی روانی و مشارکت اجتماعی.
نیکولوف گفت: شرکت‌کنندگان در این برنامه میزان بسیار پایین‌تری از مشارکت اجتماعی را گزارش می‌کنند،. ما متوجه شدیم که افزایش انزوای اجتماعی به شدت با کاهش سریعتر عملکرد ذهنی در میان سالمندان مرتبط است. جالب اینجاست که ما متوجه شدیم که این برنامه برخی از رفتارهای سلامتی را نیز بهبود بخشیده است. شرکت کنندگان در این برنامه کاهش مصرف منظم الکل را در مقایسه با سال قبل گزارش کردند. به طور کلی، اثرات نامطلوب بازنشستگی پیش از موعد بر مشارکت ذهنی و اجتماعی، به طور قابل توجهی بیشتر از تأثیر محافظتی برنامه بر رفتارهای مختلف سلامت است. انواع چیزهایی که اهمیت دارند و سلامت بهتر را تعیین می کنند ممکن است به سادگی با انواع چیزهایی که برای شناخت بهتر در میان سالمندان مهم هستند، تفاوت داشته باشند. درگیری اجتماعی و ارتباط ممکن است به سادگی تنها عامل قدرتمند برای عملکرد مغزی در سنین بالا باشد.
نیکولوف توضیح داد: بسیاری از تصمیمات خط مشی مستلزم بررسی دقیق علل و آثار است. اما درک علت و معلول در زمینه مسائل اقتصادی یا سیاستی اغلب با مشکل مواجه می‌شود، زیرا آزمایش‌های کنترل‌شده،مانند کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (RCTs) ،ممکن است همیشه از نظر عملی یا اخلاقی امکان‌پذیر نباشد. در چنین مواردی، «اقتصاددانان اغلب به روشی به نام آزمایش‌های طبیعی روی می‌آورند.» آزمایش‌های طبیعی مستلزم استفاده از رویدادهای تصادفی یا موقعیت‌هایی است که زندگی واقعی آزمایش‌های کنترل‌شده را تقلید می‌کند. بر اساس این روش، نیکولوف و تیمش بررسی کردند که تصمیم به بازنشستگی چگونه بر مغز تأثیر می‌گذارد، زیرا تیم تحقیقاتی می‌توانست نحوه عملکرد افراد با سن و ویژگی‌های اجتماعی-اقتصادی مشابه را در مقایسه با افراد مشابه، اما در مناطقی که برنامه بازنشستگی وجود نداشت، مقایسه کند.
نیکولوف گفت: افراد در مناطقی که NRPS در آنجا اجرا می شود، امتیاز بسیار کمتری نسبت به افرادی که در مناطقی زندگی می‌کنند که برنامه NRPS اجرا نمی شود، کمتر است. طی تقریباً 10 سال پس از اجرای آن، این برنامه منجر به کاهش عملکرد شناختی تقریباً یک پنجم انحراف استاندارد در اندازه‌گیری‌های حافظه مورد بررسی ما شد.
با کمال تعجب، تأثیرات برآورد شده برنامه دقیقا مشابه یافته‌های منفی در مورد همان پدیده بود، اما در کشورهای با درآمد بالاتر مانند آمریکا، انگلیس و اتحادیه اروپا، نیکولوف گفت نشان می‌دهد که بازنشستگی افراد را در مناطق مختلف در الگوهای مشابه‌تری از آنچه قبلاً درک می‌کردیم تحت تأثیر قرار می‌دهد.
او گفت: ما شگفت زده شدیم که متوجه شدیم مزایای بازنشستگی در واقع منجر به کاهش عملکرد مغزی می شود. در یک مطالعه متفاوت،ما به یک یافته بسیار قوی رسیدیم که معرفی مزایای بازنشستگی منجر به مزایای سلامتی مثبت از طریق بهبود خواب و کاهش مصرف الکل و سیگار می‌شود.
این واقعیت که بازنشستگی به خودی خود منجر به کاهش عملکرد مغزی شد، یافته‌ای آشکار در مورد یک موضوع نامشخص و گیج‌کننده است، اما همچنین یافته‌ای با پیامدهای رفاهی بسیار مهم برای کیفیت زندگی در دوران پیری نیز هست.
نیکولوف گفت که امیدوار است این تحقیق به ایجاد سیاست های جدید برای بهبود عملکرد مغزی نسل های مسن در دوران بازنشستگی کمک کند.
او افزود: ما امیدواریم که یافته‌های ما بر نحوه نگرش بازنشستگان به فعالیت‌های بازنشستگی خود از منظری جامع‌تر تأثیر بگذارد و به مشارکت اجتماعی، فعالیت های داوطلبانه و شرکت در فعالیت‌هایی که باعث تقویت هوشیاری آنها می‌شود توجه ویژه‌ای داشته باشند. ما شواهد قوی را نشان می دهیم که بازنشستگی مزایای مهمی دارد. اما هزینه های قابل توجهی نیز دارد. اختلالات شناختی در میان سالمندان، حتی اگر به شدت ناتوان کننده نباشد، کیفیت زندگی را پایین می آورد و می تواند پیامدهای رفاهی منفی برای آنها داشته باشد. سیاست گذاران می توانند سیاست هایی را با هدف مهار کاهش مشارکت اجتماعی و فعالیت های ذهنی ارائه کنند. از این نظر، برنامه‌های بازنشستگی می‌توانند اثرات مثبتی را برای وضعیت سلامتی بازنشستگان ایجاد کنند، بدون اینکه تأثیر منفی بر مغز آنها داشته باشد.
نیکولوف قصد دارد به تحقیق در مورد این موضوع ادامه دهد و بررسی کند که چگونه معرفی مزایای بازنشستگی منجر به پاسخ‌های مشارکت نیروی کار در میان سالمندان در روستاهای چین شد.
