تاثیر مخرب دود غیرمستقیم سیگار بر سلامت قلب

بر اساس تحقیقات ارائه شده در کنگره علمی انجمن قلب و عروق اروپا حتی قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگار به میزان بسیار کم با خطر بالاتر بروز اختلال جدی ریتم قلب مرتبط است.

به گزارش تکناک، این مطالعه نشان داد که خطر فیبریلاسیون دهلیزی با مدت زمان قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگار ، افزایش می‌یابد.

دکتر کیونگ یئون لی از بیمارستان دانشگاه ملی سئول می‌گوید: خطرات قرار گرفتن در معرض دود صرف نظر از اینکه افراد در خانه، خارج از منزل یا در محل کار هستند، قابل توجه است و این مسئله نشان می‌دهد که قرار گرفتن در معرض دود، خطر فیبریلاسیون دهلیزی را به‌طور کلی افزایش می‌دهد.

همه ما باید تمام تلاش خود را بکنیم تا از گذراندن وقت در محیط‌های پر دود خودداری کنیم. همچنین این یافته‌ها باید سیاست‌گذاران را به محدود کردن بیشتر سیگار در مناطق عمومی و حمایت از برنامه‌های ترک سیگار به منظور بهبود سلامت عمومی سوق دهد.

فیبریلاسیون دهلیزی: یک نگرانی جهانی

فیبریلاسیون دهلیزی شایع‌ترین اختلال ریتم قلب در سراسر جهان است. علائم این بیماری شامل تپش قلب، تنگی نفس، خستگی و مشکل در خوابیدن است. تخمین زده می‌شود که از هر سه اروپایی یک نفر در طول زندگی خود به این بیماری مبتلا می‌شود. افراد مبتلا به فیبریلاسیون دهلیزی پنج برابر بیشتر از همسالان سالم خود در معرض سکته مغزی هستند.

در تحقیقات متعدد به خوبی ثابت شده است که سیگار کشیدن غیرفعال با بیماری عروق کرونر و مرگ زودرس مرتبط است. با این حال، ارتباط بین دود سیگار و فیبریلاسیون دهلیزی نامشخص است. این مطالعه جدید ارتباط بین قرار گرفتن در معرض دود سیگار و خطر طولانی مدت فیبریلاسیون دهلیزی را مورد بررسی قرار داد. این مطالعه شامل بزرگسالان 40 تا 69 ساله بود که به هر دلیلی از خدمات بهداشت ملی انگلستان (NHS) استفاده کرده بودند و در بیوبانک انگلستان ثبت نام کرده بودند. کسانی که به صورت فعال سیگار می‌کشیدند و کسانی که در ابتدا فیبریلاسیون دهلیزی داشتند از مطالعه حذف شدند.

در مجموع 400493 بزرگسال در این تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. میانگین سنی شرکت‌کنندگان 56.5 سال و 55.2 درصد آنها زن بودند. از یک پرسشنامه برای پرسیدن تعداد ساعاتی که شرکت‌‌کنندگان در یک هفته معمولی در یک سال گذشته در خانه و در محیط‌های دیگر در معرض دود دیگران بوده‌اند، مورد استفاده قرار گرفت. شرکت‌کنندگان در صورت تماس با دود سیگار به «گروه مواجهه» و در صورت عدم تماس با دود سیگار به گروه «گروه بدون تماس» تقسیم شدند. حدود 85984 (21 درصد) شرکت‌کننده در سال گذشته در معرض دود سیگار قرار گرفته بودند که میانگین آن 2.2 ساعت در هفته بود. طی یک پیگیری متوسط 12.5 ساله، فیبریلاسیون دهلیزی در 23471 (6%) شرکت‌کننده ایجاد شد.

تجزیه و تحلیل مواجهه و ریسک

محققان ارتباط بین قرار گرفتن در معرض دود غیرمستقیم سیگار و فیبریلاسیون دهلیزی را پس از تعدیل عواملی از جمله سن، جنسیت، قومیت، شاخص توده بدنی، مصرف روزانه الکل، فعالیت بدنی متوسط تا شدید، دیابت، فشار خون بالا، چربی خون بالا و وضعیت اجتماعی-اقتصادی که می‌توانند به‌طور بالقوه بر این رابطه تأثیر بگذارند، تجزیه و تحلیل کردند. پس از تنظیم فاکتورهای ذکر شده قبلی، گروهی که در معرض دود سیگار قرار گرفتند،‌ در مقایسه با گروهی که در معرض دود سیگار قرار نگرفته بودند، با 6٪ افزایش خطر فیبریلاسیون دهلیزی حاد مواجه شدند.

یک رابطه وابسته به دوز مشاهده شد که به موجب آن هر افزایش در طول مدت سیگار کشیدن غیرفعال هفتگی با خطر بیشتر فیبریلاسیون دهلیزی مرتبط بود. به عنوان مثال، 7.8 ساعت سیگار کشیدن غیرفعال در هفته با 11 درصد احتمال بیشتر اختلال ریتم قلب در مقایسه با عدم سیگار کشیدن غیرفعال مرتبط بود. خطر فیبریلاسیون دهلیزی برای سیگاری‌های غیرفعال در خانه‌ها، محل‌های کار و فضاهای بیرونی افزایش یافت.

دکتر لی گفت: طبق مطالعه ما، پس از قرار گرفتن در معرض دود سیگار، احتمال ابتلا به فیبریلاسیون دهلیزی شروع به افزایش می‌کند و با طولانی‌تر شدن زمان قرار گرفتن در معرض خطر به‌طور قابل توجهی افزایش می‌یابد. این یافته که سیگار کشیدن غیرفعال نه تنها در فضاهای سرپوشیده بلکه در محیط‌های بیرونی نیز مضر است، بر اهمیت ممنوعیت سیگار به منظور از محافظت از سلامت عمومی تاکید می‌کند.