فهرست مطالب
محققان کالج کینگز لندن، دانشگاه اکستر و دانشگاه کالیفرنیا ارواین در مطالعه ای بر روی موش‌ها ژن KDM5B را که در کنترل یادگیری و حافظه نقش دارد، شناسایی کردند.
به گزارش تکناک،محققان دریافتند این ژن که پیشتر با معلولیت‌های ذهنی و اوتیسم ارتباط داشته، در کاهش توانایی یادگیری و حافظه و همچنین در تقویت اتصالات بین نورون‌ها که در تشکیل حافظه کلیدی است،تأثیر دارد.
مطالعه جدید بر روی موش‌ها که در 7 می در مجله Journal of Neuroscience منتشر شد، توضیح می‌دهد که چگونه موش‌هایی که بدون ژن KDM5B کاملاً کاربردی پرورش یافته‌اند، توانایی‌های یادگیری و حافظه بدتری دارند. به منظور رد این احتمال که این اثر ممکن است ناشی از تأثیر بر رشد مغز باشد، محققان میزان این ژن را در گروه جداگانه‌ای در هیپوکامپ موش‌های بالغ که ناحیه‌ای از مغز است که مسئول حافظه است، کاهش دادند.
آنها به این نتیجه رسیدند که کاهش عملکرد این ژن منجر به تشنج‌های صرع در برخی موش‌ها و بدتر شدن یادگیری و حافظه آنها می‌شود. آزمایش‌ها نشان داد که تقویت اتصالات بین نورون‌ها در طول شکل‌گیری حافظه کاهش یافته است.
01
از 01یافته ها و پیامدهای بیشتر
پروفسور آلبرت باسون، یکی از محققان اصلی این مطالعه گفت: حافظه و توانایی یادگیری برای پتانسیل فکری ما عواملی حیاتی هستند، با این حال هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در مورد مکانیسم‌های اساسی آنها وجود دارد. برای بیش از یک دهه، در تحقیقات گوناگون ژن KDM5B با اوتیسم و برخی از اشکال ناتوانی ذهنی مرتبط بوده است، اما جهش در این ژن به تنهایی همیشه برای ایجاد این شرایط کافی نیست، بنابراین به‌طور دقیق مورد مطالعه قرار نگرفته است.
تحقیق ما نشان می‌دهد که KDM5B برای یادگیری و حافظه مهم است و بینش جدیدی در مورد مکانیسم‌های اساسی حافظه و یادگیری ارائه می‌کند، که در مسیر یافتن راه‌های جدید برای بهبود این عملکردها بسیار مهم است.
ژن KDM5B می‌تواند ساختار ماده ژنتیکی سلول‌های ما را تغییر دهد که تعیین می‌کند آیا ژن‌های لازم برای رشد یا عملکرد مغز در زمان مناسب به مقدار صحیح فعال می‌شوند یا خیر.
دکتر لتیزیا پرس که این تحقیق را در کالج کینگ لندن انجام داد، گفت: ما در صدد بررسی این هستیم که آیا توانایی ژن KDM5B برای اصلاح مواد ژنتیکی تأثیر مستقیمی بر یادگیری و حافظه دارد یا خیر. ما کشف کرده‌ایم که این ژن تأثیر مستقیمی بر یادگیری و حافظه دارد که از هر تأثیری در طول رشد مغز متمایز است. اکنون این ژن برای محققانی که در جستجوی درمان‌های جدید برای بیماری‌هایی از جمله اوتیسم و سایر اختلالات ناتوانی ذهنی هستند، بسیار جالب خواهد بود.
