یک مطالعۀ جدید نشان می‌دهد که قشر جلوی پیشانی شکمی مغز (vmPFC)، نقش مهمی در تمایل ما برای کمک به دیگران دارد و بر مشکلات جهانی و درمان‌های اختلالات اجتماعی تأثیر می‌گذارد.
به گزارش تکناک، این تحقیق نشان داد که آسیب به این ناحیۀ مغزی بهطور قابل‌توجهی انگیزۀ انجام رفتارهای اجتماعی را کاهش می‌دهد.
یادگیری در مورد جایی که در مغز تصمیمات مرتبط با کمک گرفته می‌شود، برای درک اینکه چگونه افراد امکان دارد انگیزۀ مقابله با مشکلات بزرگ جهانی مانند: تغییرات آب و هوا، بیماری‌های عفونی و درگیری‌های بین‌المللی را داشته باشند، مهم است. همچنین داشتن اطلاعات در مورد این ناحیه برای یافتن رویکردهای جدید در راستای درمان اختلالات تعاملات اجتماعی، ضروری است.
فهرست مطالب
یافته‌های مطالعه در مورد رفتار اجتماعی
این مطالعه در مجلۀ Nature Human Behaviour منتشر شده و توسط محققان دانشگاه بیرمنگام و دانشگاه آکسفورد انجام شده است و برای اولین بار نشان می‌دهد که چگونه ناحیه‌ای به نام قشر جلوی پیشانی شکمی مغز (vmPFC) نقش مهمی در کمک به رفتارهای اجتماعی دارد.
پروفسور پاتریشیا لاک‌وود، نویسندۀ اصلی این مقاله گفت: رفتارهای اجتماعی برای پرداختن به مشکلات جهانی ضروری هستند. با وجود این، کمک به دیگران اغلب کار سختی به شمار می‌رود و انسان از تلاش بیزار است. درک اینکه چگونه تصمیمات کمکی پُر تلاش در مغز پردازش می‌شوند، بسیار مهم است.
در این مطالعه، محققان بر روی vmPFC که ناحیه‌ای درست در قسمت جلویی مغز است، تمرکز کردند که برای تصمیم‌گیری و سایر عملکردهای اجرایی مهم محسوب می‌شود. مطالعات قبلی با استفاده از تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (اسکن MRI) vmPFC را با انتخاب‌هایی مرتبط کرده‌اند که شامل مبادله بین پاداش‌های موجود و تلاش مورد نیاز برای به دست آوردن پاداش است. اگر چه امکان ندارد این تکنیک‌ها بتوانند نشان دهند که آیا بخشی از مغز برای این عملکردها ضروری است یا خیر.
روش‌شناسی و نتایج
سه گروه از شرکت‌کنندگان برای مطالعه انتخاب شدند. 25 بیمار آسیب به ناحیۀ vmPFC داشتند، در 15 بیمار آسیب به قسمت‌های دیگر مغز وجود داشت و 40 نفر از افراد سالم سالم بودند. تنوع این گروه‌ها به محققان اجازه داد تا تأثیر آسیب به vmPFC را بهطور خاص آزمایش کنند.
روند آزمایش از این قرار بود که شرکت‌کنندگان در مقابل کمک فیزیکی به دیگران، پاداش نقدی دریافت می‌کردند.
نتایج مطالعه به وضوح نشان داد که vmPFC برای ایجاد انگیزه در راستای کمک به دیگران ضروری است. بیماران مبتلا به آسیب vmPFC تمایل کمتری به انتخاب کمک به دیگران داشتند، حتی پس از اینکه تصمیم به کمک گرفتند، نیروی کمتری روی آنها اعمال کردند و در مقایسه با گروه‌های تحت کنترل، پول کمتری برای کمک به دیگران به دست آوردند.
عوارض درمان و تحقیقات بیشتر
در مرحلۀ بعدی، محققان از تکنیکی به نام نگاشت علائم ضایعه استفاده کردند، که آنها را قادر می‌سازد تا منطقه‌های خاص‌تری از vmPFC را شناسایی کنند. جایی که آسیب، افراد را ضداجتماعی می‌کند و تمایلی به تلاش برای کمک به شخص دیگری ندارند. با کمال تعجب، آسیب به یک منطقۀ فرعی نزدیک به vmPFC امّا متفاوت، مردم را به نسبت بیشتر به کمک کردن متمایل می‌کرد.
دکتر جو کاتلر، یکی از نویسندگان این مقاله عنوان کرد: این مطالعه علاوه بر درک بهتر انگیزۀ اجتماعی، می‌تواند به ما در ایجاد درمان‌های جدید برای اختلالات بالینی مانند سایکوپات کمک کند. آنجا که درک مکانیسم‌های عصبی زمینه‌ای، می‌تواند بینش‌های جدیدی را در مورد چگونگی انجام درمان آن ارائه دهد.
پروفسور لاک‌وود توضیح داد: این ناحیه از مغز بهطور ویژه‌ای جالب است، چرا که می‌دانیم در نوجوانان دیر رشد می‌کند، همچنین با افزایش سن دچار تغییر می‌شود. واقعاً جالب خواهد بود که ببینیم آیا این ناحیه از مغز نیز می‌تواند تحت تأثیر آموزش قرار گیرد؟ آیا ما می‌توانیم یاد بگیریم که در کمک به دیگران بهتر باشیم؟
