یک تحقیق علمی نشان می دهد پیچ خوردگی مچ پا علاوه بر آسیب فیزیکی، می‌تواند باعث آسیب‌های مغزی، اختلال در پردازش صحیح سیگنال‌ها و عدم تعادل و هماهنگی در بدن نیز شود.
به گزارش تکناک، حتی اگر آسیب پیچ خوردگی مچ پا در مچ پا رخ دهد، ممکن است تغییراتی در مغز نیز رخ دهد که بر حس درد یا حرکت تأثیر بگذارد.
این ارتباط بین مچ پا و مغز نشان‌دهنده پیچیدگی آسیب‌های جسمی است که به بخش‌های دیگر بدن نیز تأثیر می‌گذارد، چرا که مغز به طور مداوم در حال تطبیق و تغییر می‌باشد که به آن پلاستیسیته می‌گویند.
یک دانشجوی دکتری به نام اشلی مارچنت، نشان داده است که وقتی وزن (یا بار) خود را روی عضلات اندام تحتانی تغییر می‌دهیم، چنین اتفاق مشابهی رخ می‌دهد. هرچه بار نزدیک‌تر به جاذبه زمین باشد، حس حرکت ما دقیق‌تر است و هرچه بار عضلانی کمتر باشد، دقت ما کمتر می‌شود.
این کار به این معنا است که ما باید شیوه کنترل و واکنش مغز به حرکت را بازنگری کنیم.
فهرست مطالب
حل یک معمای مهم
از نظر تاریخی، علم حوزه حرکت تلاش کرده است تا عملکرد عضلات را از طریق تمرینات مقاومتی، ورزش‌های قلبی-عروقی و انعطاف‌پذیری بهبود بخشد.
یکی از مسائل بزرگ در درمان و پیشگیری از آسیب‌های ورزشی این است که حتی وقتی تیم پزشکی ورزشی احساس می‌کند یک ورزشکار آماده بازگشت است، خطر آسیب مجدد دو تا هشت برابر بیشتر از زمانی می‌باشد که هرگز آسیب ندیده باشد.
تحقیق دانشمندان دانشگاه کانبرا و مؤسسه ورزش استرالیا روی ورودی حسی متمرکز شده است تا این معما را حل کند. هدف این بوده است که محققان توانایی دریافت حسی یا ادراک جنبه کنترل حرکت را ارزیابی کنند.
اعصاب ورودی (حسی) حدود ده برابر بیشتر از اعصاب خروجی (حرکتی) هستند.
در طول ۲۰ سال گذشته، دانشمندان ابزارهایی را طراحی کرده‌اند که به ما امکان می‌دهد کیفیت ورودی حسی به مغز را تعیین کنیم، که اساس درک ما از حرکت را تشکیل می‌دهد.
ارزیابی این ورودی می‌تواند برای همه، از فضانوردان گرفته تا ورزشکاران و افراد مسن در معرض خطر سقوط، مفید باشد.
ما اکنون می‌توانیم میزان دریافت اطلاعات یک فرد از سه سیستم ورودی حیاتی را اندازه‌گیری کنیم، که عبارت‌انداز:
- سیستم وستیبولار (اندام‌های تعادل گوش داخلی)
- سیستم بینایی (پاسخ‌های مردمک به تغییرات شدت نور)
- سیستم حس موقعیت در اندام‌های تحتانی (اغلب از حسگرهای موجود در عضلات و پوست مچ پا و پا)
این اطلاعات به ما امکان می‌دهد تصویری از میزان دریافت اطلاعات حرکتی توسط مغز یک فرد بسازیم. همچنین نشان می‌دهد که کدام یک از سه سیستم ممکن است از توانبخشی یا تمرین اضافی بهره‌مند شوند.
درس‌هایی از فضا
شاید ویدیوهایی از فضانوردان، مانند آنهایی که در ایستگاه فضایی بین‌المللی هستند، دیده باشید که فقط با استفاده از دستان خود حرکت می‌کنند و پاهای آنها پشت سرشان آویزان است.
این نشان می‌دهد که وقتی افراد از جاذبه زمین خارج میشوند، اطلاعات کمی از سیستم حسی از پوست و عضلات پاهای خود دریافت می‌کنند.
در این حالت مغز به سرعت اتصالاتی را که اغلب برای کنترل حرکت مورد استفاده قرار می‌دهد، غیرفعال می‌کند.
این موضوع در حالی که فضانورد در فضا است مشکلی ندارد، اما به محض اینکه نیاز به ایستادن یا راه رفتن روی سطح زمین یا ماه داشته باشد، خطر سقوط و آسیب بیشتر می‌شود.
تغییرات مشابهی در مغز ممکن است برای ورزشکاران به دلیل تغییر در الگوهای حرکتی پس از آسیب رخ دهد.
به عنوان مثال، لنگیدن پس از آسیب پا به این معنا است که مغز اطلاعات حرکتی بسیار متفاوتی از الگوهای حرکتی آن پا دریافت می‌کند. با پلاستیسیته، این امکان دارد به این معنا باشد که الگوی کنترل حرکت به وضعیت بهینه قبل از آسیب باز نمی‌گردد.
سابقه آسیب بهترین پیش‌بینی‌کننده آسیب‌های آینده است.
این نشان می‌دهد که موضوعی در فرایندهای کنترل حرکت ورزشکار پس از آسیب تغییر می‌کند و این تغییر به احتمال زیاد در مغز رخ می‌دهد و فراتر از زمانی است که بافت آسیب دیده بهبود یافته است.
اندازه‌گیری‌های میزان درک حرکت یک ورزشکار با عملکرد او در طیف وسیعی از ورزش‌ها مرتبط است. بنابراین آگاهی حسی می‌تواند راهی برای شناسایی استعداد ورزشی در مراحل اولیه باشد.
در افراد مسن و در زمینه پیشگیری از افتادن، نمرات پایین در همان اندازه‌گیری‌های درک ورودی حسی می‌تواند افتادن‌های بعدی را پیش‌بینی کند.
این ممکن است به دلیل کاهش فعالیت بدنی در برخی از افراد مسن باشد.
مراقبت‌های بهداشتی دقیق
فناوری‌های جدید برای ردیابی توانایی حسی، بخشی از یک جهت جدید در مراقبت‌های بهداشتی است که به عنوان سلامت دقیق توصیف می‌شود.
سلامت دقیق از فناوری‌ها و هوش مصنوعی استفاده می‌کند تا مجموعه‌ای از عوامل (مانند ترکیب ژنتیکی) که بر سلامت فرد تأثیر می‌گذارند را در نظر بگیرد و درمان‌هایی ارائه دهند که به طور خاص برای آنها طراحی شده‌اند.
بکارگیری رویکرد سلامت دقیق در زمینه کنترل حرکت می‌تواند توانبخشی بسیار هدفمندتری برای ورزشکاران، آموزش برای فضانوردان و پیشگیری زودتر از افتادن برای افراد مسن فراهم کند.
