شرکت Aurora Flight Sciences، زیرمجموعه شرکت بویینگ، در حال کار روی یک هواپیمای نظامی عمودپرواز و با سرعت بالا به عنوان بخشی از برنامهSPRINT دارپا است.
به گزارش تکناک، این هواپیما که قابلیت برخاست و فرود عمودی (VTOL) را دارد، برای عملیات‌های سریع و کارآمد طراحی شده است و سرعت بالا را با کارایی عملیاتی ترکیب می‌کند. هدف از این طراحی، بهبود حمل‌ونقل هوایی در مناطق مختلف و افزایش قابلیت‌های تاکتیکی برای استفاده‌های نظامی و تجاری می‌باشد.
سازمان دارپا این برنامه را به طور مشترک با فرماندهی عملیات ویژه ایالات متحده اجرا می‌کند. هدف اعلام شده این برنامه «طراحی، ساخت و پرواز یک هواپیمای X برای نمایش تکنولوژی‌های کلیدی و مفاهیم یکپارچه‌ای است که ترکیبی تحول‌آفرین از سرعت هواپیما و استقلال باند را امکان‌پذیر می‌سازد.»
نتیجه کار، یک نمونه آزمایشی برای یک کلاس جدید از هواپیماهای نظامی خواهد بود که توانایی جابه‌جایی نیروها یا بارها با سرعتی بسیار بیشتر از هلیکوپترها و با انعطاف‌پذیری عملیاتی پرواز عمودی به هر مکان را دارند، بنابراین این برای رقابت با هواپیمای جنگنده F-35 Lightning به عنوان یک هواپیمای جنگنده VTOL ساخته نشده است، بلکه بیشتر به عنوان یک گزینه حمل و نقل سریع به حساب می‌آید.
این هواپیمای نظامی عمودپرواز در حال حاضر در فاز 1B یا مرحله طراحی اولیه است، که در آن طراحی فن در بال ترکیبی Aurora با مفهوم HSVTOL شرکت Bell که بیشتر شبیه به tilt-rotor Bell Boeing V-22 Osprey است، رقابت می‌کند.
این نمونه آزمایشی یک هواپیمای بدون سرنشین با بال باز به اندازه 45 فوت (14 متر) خواهد بود، که قادر به حمل 1,000 پوند (454 کیلوگرم) بار است. موتورهای توربوفن و توربوشفت به آن حداکثر سرعتی در حدود 450 نات (518 مایل در ساعت / 834 کیلومتر در ساعت) می‌دهند.
سیستم VTOL آن شامل سه فن بلندکننده عمودی خواهد بود، یکی در هر بال و یکی در مرکز جلو بدنه، با پوشش‌های آیرودینامیکی برای پرواز معمولی که در هنگام شروع کار فن‌های بلندکننده باز می‌شوند.
بال باز این هواپیمای نظامی عمودپرواز به اندازه 130 فوت (40 متر) و درب محفظه بار به عرض 40 فوت (12 متر) می‌باشد. این دستگاه از چهار فن بلندکننده استفاده خواهد کرد، دو فن در هر بال، با پوشش‌های لوورد پیچیده‌تر در بالا و پایین است. به احتمال زیاد این فن‌ها برخی از قابلیت‌های جهت‌دهی رانش برای افزودن چابکی، پاسخ‌پذیری و ثبات در حالت هاورینگ را نیز ارائه دهند.
جالب است که به نظر نمی‌رسد هیچ فلپ یا سطوح کنترل فیزیکی در تصویر نشان داده شده در بالا وجود داشته باشد.
در واقع این هواپیما همان X-65 کامل است، که به عنوان یک پلتفرم نمایش‌دهنده برای یک تکنولوژی جدید ساخته شده است، که تمامی سطوح کنترل متحرک را با محرک‌های «کنترل جریان فعال» جایگزین می‌کند.
این محرک‌ها جت‌های هوای فشرده را از نازل‌های طول بال خارج می‌کنند تا فشار هوا را در مکان‌های خاصی تغییر دهند و رول، پیچ و یوغ هواپیما را بدون قطعات متحرک خارجی کنترل نمایند.
شرکت Aurora اولین جلسه از سه جلسه آزمایشی مفهومی فن در بال را اوایل امسال با استفاده از یک مدل کوچک با بال باز 4.6 فوت (1.4 متر) که سه فن بلندکننده در آن تعبیه شده بود، به پایان رساند.
این آزمایش اثر زمینی تأیید کرد که ارتفاع چرخ‌های فرود به اندازه کافی برای جلوگیری از لحظات پیچش معکوس در طول عملیات زمینی کافی است و اثرات «مکش پایین» ایجاد شده در شناور ناچیز می‌باشد.
مراحل بعدی نیاز به مدل بال به اندازه 9 فوت (2.7 متر) برای آزمایش‌های پایداری و کنترل در تونل باد خواهد داشت و پس از آن کار روی مدل نیمه‌بال به اندازه 5.25 فوت (1.6 متر) برای آزمایش بیشتر آیرودینامیک سیستم بلندکننده عمودی انجام خواهد شد.
طراحی‌های اولیه Aurora و Bell در آوریل 2025 بررسی خواهند شد و نمونه آزمایشی یا نمونه‌های آزمایشی ساخته شده قرار است در سال 2027 شروع به آزمایش پروازی کنند.
مایک کایمونا، رئیس و مدیرعامل Aurora Flight Sciences، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: «برنامه SPRINT فرصت ارائه یک قابلیت تحول‌آفرین به جنگ‌افزار را فراهم می‌کند. حمل‌ونقل با سرعت بالا، رادارگریز، مستقل از باند می‌تواند به حفظ امنیت و کارآمدی جنگنده‌ها در محیط‌های متخاصم کمک کند، به طوری که هیچ حوزه‌ای خارج از دسترس ارتش ایالات متحده نباشد.»
