یک مطالعه جامع سوئدی که ۴۰۰۰ کودک را تا سن ۲۴ سالگی پیگیری کرده است، تأثیر BMI غیرطبیعی (چه بالا و چه پایین) بر عملکرد غیرعادی ریه‌ها را نشان می‌دهد.
به گزارش تکناک، شاخص توده بدنی یا BMI سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است. در واقع این سنجش میزان چاقی را اندازه‌گیری نمی‌کند بلکه ابزار مناسبی است تا سلامت وزن فرد با توجه به قد او تخمین زده شود.
برگرداندان زودهنگام BMI به حالت عادی، به ویژه قبل از بلوغ، می‌تواند این اثرات منفی را کاهش دهد، که اهمیت مدیریت BMI از سنین پایین را نشان می‌دهد.
فهرست مطالب
تأثیر BMI بر توسعه ریه‌ها
حدود یک نفر از ده نفر در دوران کودکی با کاهش توسعه ریه‌ها مواجه می‌شوند، که مانع رسیدن آنها به ظرفیت کامل ریه‌ها در بزرگسالی میشود.
این عملکرد محدود ریه‌ها خطر ابتلا به بیماری‌های جدی مانند: بیماری‌های قلبی-عروقی، ریوی و دیابت را افزایش می‌دهد. وزن و قد غیرطبیعی در کودکی از عوامل کلیدی مرتبط با توسعه ناقص ریه‌ها هستند.
شاخص توده بدنی (BMI)، که یک اندازه‌گیری رایج برای در نظر گرفتن وزن است، جزئیاتی مانند ترکیب عضلات و چربی را نادیده می‌گیرد.
مطالعات قبلی، رابطه بین BMI و عملکرد ریه را با نتایج متناقضی بررسی کرده‌اند. حالا پژوهشگران سوئدی نشان می‌دهند زمانی که BMI خارج از محدوده طبیعی باشد (چه خیلی بالا و چه خیلی پایین)، یک همبستگی واضح بین BMI و عملکرد ریه وجود دارد.
گانگ وانگ، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «در این مطالعه توانستیم کودکان را از بدو تولد تا سن ۲۴ سالگی دنبال کنیم و تمام دوره توسعه عملکرد ریه را پوشش دهیم.»
اهمیت مدیریت زودهنگام BMI
شرکت‌کنندگان تا سن دو سالگی به گروه‌های مختلف BMI تقسیم شدند. برخلاف کودکان با BMI عادی، کودکانی که BMI بالای پایدار یا در حال افزایش شدید داشتند، در بزرگسالی عملکرد ضعیف‌تری در ریه‌ها تجربه کردند. این وضعیت به دلیل محدودیت جریان هوا در ریه‌ها است که به آن انسداد ریه می‌گویند.
اریک ملن، محقق اصلی این مطالعه بیان کرد: «جالب است که ما به این نتیجه رسیدیم در گروهی که در ابتدا BMI بالایی داشتند اما قبل از بلوغ BMI آنها به سطح عادی بازگشت، عملکرد ریه‌ها در بزرگسالی مختل نشده بود. این یافته اهمیت بهینه‌سازی رشد کودکان هم در اوایل زندگی و هم در سال‌های ابتدایی مدرسه و نوجوانی آنها را نشان می‌دهد.»
BMI پایین و پایدار نیز می‌تواند به عملکرد ضعیف ریه‌ها مرتبط باشد، که ناشی از رشد ناکافی ریه‌ها است. در این موارد، BMI در طول مطالعه به حالت عادی بازنگشت.
پروژه BAMSE
این مطالعه بر اساس پروژه BAMSE انجام شد که در آن بیش از ۴۰۰۰ کودک از بدو تولد تا سن ۲۴ سالگی دنبال شده‌اند. BMI شرکت‌کنندگان در طول این زمان بارها اندازه‌گیری شده است (حداکثر ۱۴ بار). مطالعه حاضر شامل ۳۲۰۰ شرکت‌کننده با حداقل چهار اندازه‌گیری BMI می‌باشد.
عملکرد ریه‌ها در سنین ۸، ۱۶ و ۲۴ سالگی با استفاده از اسپیرومتری اندازه‌گیری شد. در سن ۲۴ سالگی، عملکرد مجاری تنفسی کوچک‌تر با حجم نیتروژن بازدم شده نیز مورد اندازه‌گیری قرار گرفت. نمونه‌های ادرار نیز برای تجزیه و تحلیل در مؤسسه پزشکی کارولینسکا جمع‌آوری شدند.
کشف نشانگرهای زیستی تأثیر BMI بر سلامت ریه‌ها
نمونه‌های ادرار از گروه با BMI بالا نشان داد که سطوح متابولیت‌های اسید آمینه هیستیدین افزایش یافته است، که مشاهدات سایر محققانی که افزایش مشابهی در بیماران مبتلا به آسم و بیماری انسدادی مزمن ریه یافتند را تأیید می‌کند.
پروفسور ملن اعلام کرد: «اگرچه هنوز به‌طور دقیق نمی‌دانیم که ارتباط مولکولی بین BMI بالا و توسعه نادرست ریه‌ها چیست، با وجود این ما در این مطالعه نشانگرهای عینی که برای همبستگی یافته‌ایم را مشاهده کردیم.»
