آژانس پروژههای تحقیقاتی پیشرفته دفاعی ایالات متحده (DARPA) به موفقیت بزرگی در عرصه نوآوریهای دریایی دست یافته است. این سازمان، توسعه نمونهی اولیهی یک کشتی سطحی بدون سرنشین (USV) به نام USX-1 Defiant را تکمیل کرده است.
به گزارش تکناک، این کشتی، که بخشی از برنامهی No Manning Required Ship یا کشتی بدون نیاز به سرنشین (NOMARS) است، به گونهای طراحی شده که بتواند بدون حضور انسان در مأموریتهای طولانیمدت دریایی بهصورت خودکار فعالیت کند.
اولین کشتی ۲۴۰ تنی بدون سرنشین در جهان
به گزارش دارپا، کشتی Defiant که ۱۸۰ فوت (حدود ۵۵ متر) طول و ۲۴۰ تن وزن دارد، در فوریه ۲۰۲۵ تکمیل شده است. این کشتی اکنون تحت آزمایشهای سختگیرانهی اسکلهای و دریایی قرار خواهد گرفت و برنامهریزی شده که در بهار ۲۰۲۵ یک نمایش عملیاتی چندماهه را پشت سر بگذارد.
برنامهNOMARS : تغییر طراحی سنتی کشتیهای جنگی
برنامه NOMARS با رویکردی کاملاً جدید، طراحی سنتی کشتیهای جنگی را تغییر داده است. این پروژه از ابتدا کشتیهایی را برای عملیات بدون سرنشین طراحی میکند، بدون اینکه نیازهای معمول برای استقرار خدمه در نظر گرفته شوند. این رویکرد نوآورانه مزایای متعددی دارد از جمله:
- اندازهی کوچکتر
- کاهش هزینهها
- افزایش قابلیت اطمینان در مأموریتهای طولانیمدت
- بهبود عملکرد هیدرودینامیکی
- افزایش مقاومت در برابر شرایط جوی نامساعد و تهدیدات احتمالی
همچنین، تمرکز ویژهای بر قابلیتهای پنهانکاری (Stealth) در طراحی این کشتی وجود دارد تا میزان ردیابی و دخالت دشمن به حداقل برسد.
پیشرفتهای اخیر در برنامه NOMARS
در یک دستاورد جدید، دارپا موفق شد عملیات سوخترسانی دریایی را در چارچوب برنامه NOMARS اجرا کند. این آزمایش شامل دو کشتی بدون سرنشین، “رنجر” (Ranger) و “مارینر” (Mariner) بود که وظایفی را انجام دادند که پیشتر برای USX-1 Defiant در نظر گرفته شده بود.
این عملیات موفقیتآمیز، هدف اصلی برنامه NOMARS را تأیید کرد که ساخت کشتیهایی بود که بتوانند بهطور مستقل و بدون دخالت انسانی در مأموریتهای طولانیمدت فعالیت کنند، حتی در شرایط سخت دریایی.
البته، روند سوختگیری همچنان نیاز به دخالت انسان دارد. در طول این آزمایش، پرسنل انسانی مجبور بودند خطوط و شلنگهای سوخترسانی را روی کشتی تأمینکنندهی سوخت مدیریت کنند، که نشان میدهد هنوز محدودیتهایی در طراحی کشتیهای کاملاً خودکار وجود دارد.
چالشهای پیش رو
این مسئله بهویژه در مأموریتهای کوتاهمدت یعنی جایی که ممکن است خدمهی انسانی مجبور به تعامل با کشتیهای بدون سرنشین شوند، اهمیت دارد. چالش دیگر ناوبری در آبهای آزاد است، بهویژه در شرایطی که جابجایی پرسنل بین این کشتیهای خودکار در دریاهای متلاطم یا بادهای شدید دشوار میشود.
با این حال، در آزمایش اخیر، کشتی بدون سرنشین مارینر توانست به کشتی بدون سرنشین رنجر سوخترسانی کند.
عملیات بدون سرنشین، گامی بزرگ به سوی آیندهی دریایی
در حالی که در این عملیات خدمهای روی هر دو کشتی حضور داشتند، اما هیچ فردی در حین سوختگیری، بهطور فعال کشتی رنجر را کنترل نمیکرد. این نکتهی کلیدی نشاندهندهی پتانسیل بالای طراحی NOMARS برای عملکرد کاملاً خودکار است، حتی اگر در برخی حالتها همچنان به نظارت انسانی نیاز باشد.
سخنگوی دارپا تأکید کرد که این آزمایش گام مهمی رو به جلو محسوب میشود، چرا که نشان داد روشهای عملیاتی برنامهی NOMARS کاملاً کارآمد هستند. این عملیات شامل انتقال خط اتصال به کشتی سوخترسان، برقراری موفقیتآمیز اتصال نازل سوخت به کشتی بدون سرنشین، و پمپاژ آب بهعنوان بخشی از تمرین عملیاتی بود.
همکاریهای کلیدی در این پروژه
این پیشرفت حاصل همکاری نزدیک میان دارپا، نیروی دریایی ایالات متحده و تیم USVRON-1 است، که منابع و پرسنل ارزشمندی را برای تسهیل این مرحلهی مهم از آزمایشها فراهم کردند.
با ادامهی پیشرفت این برنامه، فناوریهای دریایی خودکار میتوانند آیندهی استراتژیهای دریایی و قابلیتهای دفاعی را متحول کنند.
این پیشرفتها نشان میدهند که دارپا و همکارانش با کشتیهایی که میتوانند بهطور مستقل و کارآمد در مأموریتهای طولانیمدت فعالیت کنند، در حال ایجاد تحولی بزرگ در صنعت دریایی هستند. این نوآوریها نه تنها هزینهها را کاهش میدهند، بلکه قابلیتهای دفاعی و عملیاتی را نیز به طور قابل توجهی بهبود میبخشند.
