کاهش زمان بی‌تحرکی، به‌ویژه محدود کردن تماشای تلویزیون به حداکثر یک ساعت در روز، می‌تواند سلامت قلب را حفظ کند.
به گزارش تکناک، این نتیجه بر اساس پژوهشی است که در تاریخ ۱۲ مارس در نشریه انجمن قلب آمریکا منتشر شده است. بررسی‌ها نشان می‌دهد که تماشای تلویزیون به مدت دو ساعت یا بیشتر در روز با افزایش خطر بیماری‌های قلبی و عروقی و سکته مغزی ارتباط دارد. در مقابل، کاهش این زمان به یک ساعت یا کمتر، حتی در افرادی که زمینه ژنتیکی ابتلا به دیابت نوع ۲ را دارند، احتمال بروز این مشکلات را کاهش می‌دهد.
یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که افراد با خطر ژنتیکی بالای ابتلا به دیابت که کمتر تلویزیون تماشا می‌کنند، در مقایسه با افرادی که ژنتیک کم‌خطرتری دارند اما زمان بیشتری را پای تلویزیون می‌گذرانند، در معرض خطر کمتری برای ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک قرار دارند.
بیماری قلبی-عروقی آترواسکلروتیک (ASCVD) ناشی از تجمع پلاک در شریان‌ها است، که می‌تواند باعث مشکلاتی مانند: بیماری قلبی، سکته مغزی و انسداد عروق محیطی شود. این عوارض نه‌تنها کیفیت زندگی را کاهش می‌دهند، بلکه ممکن است نیاز به جراحی‌های پیچیده مانند بای‌پس و استنت‌گذاری، قطع عضو و حتی مرگ زودرس را به همراه داشته باشند.
فهرست مطالب
بررسی ارتباط بین تماشای تلویزیون و دیابت نوع ۲
این مطالعه از نخستین پژوهش‌هایی است که رابطه میان خطر ژنتیکی ابتلا به دیابت نوع ۲ و عادات تماشای تلویزیون را در ارتباط با احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی مورد بررسی قرار داده است.
دکتر یانگ‌وون کیم، استاد دانشکده بهداشت عمومی دانشگاه هنگ‌کنگ و نویسنده اصلی این پژوهش بیان کرد: «دیابت نوع ۲ و سبک زندگی کم‌تحرک، از جمله نشستن طولانی‌مدت، از عوامل اصلی خطر برای بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک به حساب می‌آیند. تماشای تلویزیون که سهم زیادی در رفتارهای بی‌تحرک روزانه دارد، همواره با افزایش خطر دیابت نوع ۲ و تصلب شرایین همراه بوده است. پژوهش ما نشان می‌دهد که محدود کردن زمان تماشای تلویزیون می‌تواند نقش مؤثری در پیشگیری از بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک داشته باشد، به‌ویژه برای افرادی که از نظر ژنتیکی در معرض خطر بالای ابتلا به دیابت نوع ۲ هستند.»
تحلیل داده‌ها برای حفظ سلامت قلب
این پژوهش بر اساس داده‌های یک پایگاه زیست‌پزشکی گسترده انجام شده، که شامل اطلاعات ژنتیکی، سبک زندگی و سوابق پزشکی ۳۴۶,۹۱۶ فرد بزرگسال بریتانیایی با میانگین سنی ۵۶ سال است. در طی ۱۴ سال پیگیری، ۲۱,۲۶۵ مورد ابتلا به بیماری قلبی-عروقی آترواسکلروتیک در این افراد شناسایی شد.
محققان برای هر فرد، یک امتیاز خطر ژنتیکی چندگانه (پلی‌ژنیک) برای دیابت نوع ۲ محاسبه کردند. این امتیاز بر اساس ۱۳۸ واریانت ژنتیکی مرتبط با دیابت نوع ۲ تعیین شد و با استفاده از آن، احتمال ابتلای هر فرد به بیماری محاسبه گردید. همچنین شرکت‌کنندگان بر اساس میزان تماشای تلویزیون در دو دسته «یک ساعت یا کمتر در روز» و «دو ساعت یا بیشتر در روز» طبقه‌بندی شدند.
یافته‌های کلیدی پژوهش
نتایج نشان دادند که:
- حدود ۲۱ درصد از شرکت‌کنندگان روزانه یک ساعت یا کمتر تلویزیون تماشا می‌کردند، در حالی که بیش از ۷۹ درصد، این زمان را به دو ساعت یا بیشتر افزایش داده بودند.
- در مقایسه با افرادی که روزانه حداکثر یک ساعت تلویزیون تماشا می‌کردند، کسانی که روزانه دو ساعت یا بیشتر پای تلویزیون می‌نشستند، ۱۲ درصد بیشتر در معرض خطر بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک قرار داشتند، فارغ از اینکه زمینه ژنتیکی ابتلا به دیابت نوع ۲ را داشتند یا نداشتند.
- افرادی که دارای خطر ژنتیکی متوسط یا بالا برای ابتلا به دیابت نوع ۲ بودند، در صورتی که زمان تماشای تلویزیون را به یک ساعت یا کمتر در روز محدود می‌کردند، خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی در آنها افزایش پیدا نمی‌کرد.
- خطر مطلق ۱۰ ساله برای ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک در افرادی با خطر ژنتیکی بالای ابتلا به دیابت نوع ۲ و تماشای یک ساعت یا کمتر تلویزیون در روز، ۲.۱۳ درصد بود. در مقابل، این خطر در افرادی با خطر ژنتیکی پایین اما تماشای دو ساعت یا بیشتر تلویزیون، ۲.۴۶ درصد محاسبه شد.
کاهش زمان تماشای تلویزیون برای حفظ سلامت قلب
دکتر منگ‌یائو وانگ، نویسنده اول این پژوهش گفت:
«ما دریافتیم که افراد با خطر ژنتیکی بالا برای ابتلا به دیابت نوع ۲ می‌توانند با محدود کردن زمان تماشای تلویزیون به یک ساعت یا کمتر در روز، احتمال ابتلا به بیماری‌های قلبی-عروقی آترواسکلروتیک را کاهش دهند. این یافته نشان می‌دهد که کاهش تماشای تلویزیون می‌تواند به عنوان یک هدف رفتاری مؤثر برای پیشگیری از این بیماری‌ها در نظر گرفته شود.»
وی تصریح کرد:
«اقدامات آتی برای پیشگیری از بیماری‌ها و بهبود سلامت عمومی باید شامل کاهش زمان تماشای تلویزیون و ترویج سایر تغییرات سبک زندگی سالم باشد. این مداخلات باید طیف وسیعی از افراد را هدف قرار دهد، از جمله افرادی که خطر ژنتیکی بالا برای ابتلا به دیابت نوع ۲ را دارند.»
دکتر دیمون ال. سوییفت، رئیس کمیته فعالیت بدنی انجمن قلب آمریکا در این باره عنوان کرد:
«این پژوهش نشان می‌دهد که کاهش تماشای تلویزیون می‌تواند هم برای افراد در معرض خطر ابتلا به دیابت نوع ۲ و هم برای کسانی که در معرض خطر کمتری هستند، مفید باشد. همچنین این مطالعه تأکید دارد که انتخاب‌های سبک زندگی می‌توانند تأثیر چشمگیری بر سلامت داشته باشند. یافته‌های این پژوهش، شواهد بیشتری ارائه می‌دهد که کاهش زمان نشستن می‌تواند یک راهبرد مؤثر برای ارتقای سلامت عمومی باشد.»
این مطالعه روی گروهی از شرکت‌کنندگان در بریتانیا که بیشتر از نژاد سفید بریتانیایی بودند، انجام شده است. بنابراین، یافته‌های آن ممکن است برای سایر جمعیت‌ها یا افراد ساکن در کشورهای دیگر قابل تعمیم نباشد.
