ویتالیک بوترین، هم‌بنیان‌گذار اتریوم، بار دیگر با فکر به آینده بلندمدت این شبکه، پیشنهاد جایگزینی موتور اجرای اصلی اتریوم، یعنی ماشین مجازی اتریوم (EVM)، با معماری متن‌باز RISC-V را ارائه داده است.
به گزارش تکناک، بوترین در پستی تازه در انجمن «اتریوم مجیشینز» توضیح داد که چرا این تغییر می‌تواند یک تحول اساسی باشد. به باور او، لایه اجرا (Execution Layer) -بخشی که قراردادهای هوشمند را در اتریوم اجرا می‌کند- یکی از بزرگ‌ترین گلوگاه‌های مقیاس‌پذیری شبکه می‌باشد و تنها راه‌حل واقعی، تغییری بزرگ است.
البته بوترین قصد ندارد که همه چیز را از نو بسازد. ویژگی‌های اصلی قراردادهای هوشمند که توسعه‌دهندگان امروزه استفاده می‌کنند مانند: حساب‌ها، ذخیره‌سازی داده و فراخوانی قراردادهای دیگر همچنان حفظ خواهند شد.
تغییر اصلی در لایه زیرین اتفاق می‌افتد: دستورالعمل‌هایی مانند SLOAD و CALL در سیستم RISC-V به سیستم‌سازها (Syscall) تبدیل می‌شوند. به جای تبدیل کدهای سالیدیتی یا وایپر به بایت‌کد EVM و سپس اجرا، به صورت مستقیم به RISC-V تبدیل خواهند شد.
اما چرا RISC-V پیشنهاد ویتالیک بوترین بود؟
به دلیل اینکه ابزارهای رمزنگاری مقیاس‌پذیر، یعنی تأیید‌کننده‌های دانش صفر (ZK-Provers)، در حال حاضر مجبور هستند EVM را شبیه‌سازی و آن را به RISC-V ترجمه کنند.
بوترین معتقد است که اگر به توسعه‌دهندگان دسترسی مستقیم به RISC-V داده شود -به جای آنکه همه چیز از مسیر EVM عبور کند- می‌توان حجم زیادی از پیچیدگی‌های غیرضروری را حذف کرد. در برخی موارد، این تغییر می‌تواند بیش از ۱۰۰ برابر بهره‌وری را افزایش دهد.
نکته مثبت این است که با این تغییر هیچ چیز از دست نخواهد رفت. تمام قراردادهای هوشمند فعلی EVM همچنان به کار خود ادامه خواهند داد و می‌توانند با قراردادهای جدید مبتنی بر RISC-V تعامل داشته باشند. همچنین توسعه‌دهندگان نیازی به کنار گذاشتن سالیدیتی نخواهند داشت؛ ابزارهای توسعه‌دهی تنها در پشت صحنه با تغییرات جدید سازگار خواهند شد.
در خصوص نحوه پیاده‌سازی این تغییر نیز چند سناریو مطرح شده است. یکی از ایده‌ها این است که پشتیبانی از قراردادهای EVM و RISC-V به صورت هم‌زمان صورت گیرد. ایده دیگر این است که قراردادهای قدیمی EVM از طریق یک مفسر مبتنی بر RISC-V اجرا شوند تا بدون مشکل در سیستم جدید کار کنند. گزینه سوم این است که مفسرهای ماشین مجازی (VM Interpreters) به بخشی از پروتکل اصلی تبدیل شوند تا توسعه‌دهندگان در آینده بتوانند حتی از ماشین‌های مجازی دیگر مانند Move نیز استفاده کنند.
همچنین بوترین به پروژه‌هایی نظیر Nervos و پولکادات اشاره کرده است، که پیش‌تر استفاده از RISC-V را تجربه کرده‌اند. هرچند اجرای این طرح در اتریوم به مراتب گام بزرگ‌تری خواهد بود، اما مزایای بالقوه آن، به‌ویژه در ساده‌سازی لایه اجرا که به مرور زمان پیچیده شده، بسیار قابل توجه است.
در حالی که این ایده RISC-V هنوز در افق‌های دوردست قرار دارد، ارتقای بعدی اتریوم با نام پکترا (Pectra)، بسیار نزدیک‌تر می‌باشد و قرار است در تاریخ ۷ مه (۱۸ اردیبهشت) اجرا شود. این به‌روزرسانی بیشتر بر مقیاس‌پذیری رول‌آپ‌ها، بهبود تجربه کاربری و محدودسازی سهام‌گذاری اعتبارسنج‌ها تمرکز خواهد داشت.
اما در آینده، اگر چشم‌انداز بوترین محقق شود، ممکن است اتریوم بر پایه ماشین مجازی کاملاً جدیدی اجرا شود؛ ماشینی که برای آینده طراحی شده است.
