محققان موفق به تولید قوی‌ترین و موثرترین پادزهر مار تا به امروز شده‌اند. این پادزهر در آزمایش‌های حیوانی توانسته زهر خطرناک‌ترین مارهای جهان، از جمله مامبای سیاه، شاه کبری و مار ببر را خنثی کند.
به گزارش تکناک، این پادزهر نوین، از ترکیب سه جزء کلیدی تشکیل شده است: دو آنتی‌بادی انسانی و یک مهارکننده کوچک مولکولی.
فهرست مطالب
محدودیت پادزهرهای سنتی و مزیت روش جدید
برخلاف پادزهرهای سنتی که از خون اسب یا گوسفند تهیه می‌شوند و فقط برای گونه‌های خاصی از مارها مؤثر هستند، این محصول جدید نه‌تنها دامنه تأثیر گسترده‌تری دارد، بلکه به دلیل منشأ انسانی، واکنش‌های آلرژیک کمتری ایجاد می‌کند.
اهدای خون از انسانی با مقاومت بی‌نظیر
این دستاورد خارق‌العاده حاصل استفاده از سیستم ایمنی فردی است که طی ۱۸ سال گذشته، با دریافت دوزهای افزایشی سم از ۱۶ گونه‌ی مختلف مار کشنده، ایمنی منحصربه‌فردی در برابر زهر مارها پیدا کرده بود.
دکتر جیکوب گلنویل، پژوهشگر اصلی این نوآوری و مدیرعامل شرکت Centivax می‌گوید: این فرد صدها بار خود را با سم مار تزریق کرده بود، و این تاریخچه‌ی ایمنی منحصر‌به‌فرد باعث ایجاد آنتی‌بادی‌هایی شد که توانستند به پادزهری فراگیر تبدیل شوند.
اثربخشی چشمگیر روی ۱۳ گونه‌ی مرگبار
در آزمایش‌های انجام‌شده، دانشمندان با استفاده از سم ۱۹ گونه مار بسیار خطرناک (طبق طبقه‌بندی سازمان جهانی بهداشت)، توانستند سه جزء مؤثر را شناسایی کنند:
- آنتی‌بادی LNX-D09 که در برابر شش گونه محافظت ایجاد کرد
- مهارکننده‌ی مولکولی varespladib که پوشش حفاظتی را به سه گونه‌ی دیگر گسترش داد
- آنتی‌بادی دوم با نام SNX-B03 که باعث شد پادزهر در برابر همه‌ی گونه‌های مار اثرگذار باشد
نتیجه نهایی محافظت کامل در برابر ۱۳ گونه بسیار خطرناک و محافظت جزئی در برابر باقی مارها بود.
آزمایش‌های میدانی و دامپزشکی
با توجه به نتایج موفقیت‌آمیز در حیوانات، مرحله بعدی آزمایش این پادزهر در محیط‌های واقعی است. نخستین استفاده میدانی از این پادزهر، درمان سگ‌هایی است که در استرالیا توسط مارهای سمی گزیده می‌شوند. در کنار این پادزهر، محققان در حال ساخت نسخه‌ای مخصوص برای مارهای افعی هستند. این گروه از مارها در بسیاری از نقاط جهان زندگی می‌کنند و گزش آنها می‌تواند بسیار خطرناک باشد.
دکتر پیتر کوانگ، یکی از پژوهشگران این تحقیق، می‌گوید: هدف ما در آینده تولید یک پادزهر جهانی است. اگر این امر امکان‌پذیر نباشد، دو نوع پادزهر ساخته خواهد شد: یکی برای مارهای زهرآگین خانواده‌ی الاپید و دیگری برای افعی‌ها، چون در برخی مناطق فقط یکی از این دو گروه زندگی می‌کنند.
