کشف سلول روده ‌ای جدید در مار پایتون برای هضم کامل استخوان

دانشمندان فرانسوی برای نخستین بار سلول جدیدی در روده مار پایتون کشف کرده‌اند که امکان هضم کامل استخوان‌ها را فراهم می‌کند.

به گزارش تک‌ناک، این مطالعه‌ جدید روی مار پایتون برمه‌ای (Python bivittatus) انجام شده است و این یافته می‌تواند پاسخ یکی از پرسش‌های دیرینه در زیست‌شناسی را بدهد: مارها چگونه موفق می‌شوند استخوان‌های طعمه خود را بدون باقی‌ ماندن در مدفوع، کاملاً در بدن‌ خود حل و جذب کنند؟ این قابلیت شگفت‌انگیز در بیشتر گوشت‌خواران دیده نمی‌شود.

مارهایی که اسکلت می‌خورند

در حالی‌ که بیشتر گوشت‌خواران فقط بافت‌های نرم حیوانات را مصرف می‌کنند و از خوردن استخوان‌ها پرهیز دارند، یا آنها را دفع می‌کنند، بسیاری از خزندگان از جمله مارها، طعمه را به‌ طور کامل، از جمله استخوان‌های آن را می‌بلعند. این موضوع نه‌تنها نیاز آنها به کلسیم را تأمین می‌کند، بلکه چالشی برای بدن‌ آنها ایجاد می‌کند، چرا که جذب بیش‌ازحد کلسیم می‌تواند برای سلامت مضر باشد.

بررسی میکروسکوپی مار پایتون

دکتر ژهان-هروه لیگنو، سرپرست گروه تحقیقات گفت: «ما می‌خواستیم بفهمیم که مارها چگونه بدون آنکه دچار مسمومیت شوند، می‌توانند چنین میزان زیادی کلسیم را از دیواره روده عبور دهند.»

دانشمندان با مطالعه سلول‌های پوشاننده روده (انتروسیت‌ها) به کمک میکروسکوپ‌های پیشرفته و آزمایش میزان کلسیم خون، موفق به کشف نوع جدیدی از سلول‌ها شدند.

این سلول‌های خاص حاوی ذرات بزرگی از کلسیم، فسفر و آهن هستند، که درون حفره‌ای مخصوص در بالای سلول قرار گرفته‌اند. جالب اینجا است که چنین ساختاری تاکنون در هیچ‌یک از مهره‌داران دیگر دیده نشده است.

بررسی مار پایتون با رژیم‌های غذایی متفاوت

پژوهشگران برای بررسی عملکرد این سلول‌ها، به مارهای پایتون سه نوع رژیم غذایی دادند:

• یک رژیم معمولی با دادن یک موش کامل (یعنی موش با استخوان)
• رژیم بدون استخوان
• رژیم بدون استخوان به همراه تزریق کلسیم

نتایج نشان داد که فقط در رژیم‌هایی که حاوی استخوان یا کلسیم تزریقی بودند، ذرات بزرگ کلسیم و فسفر در سلول‌ها تولید شدند.

نکته جالب توجه این بود که در مدفوع مارها هیچ‌گونه بقایای استخوانی مشاهده نشد، که نشان می‌دهد کل اسکلت طعمه در دستگاه گوارش آنها حل شده است.

یافته‌ای فراتر از مارها

این نوع سلول ویژه نه‌تنها در گونه‌های مختلف مار پایتون و بوآ مشاهده شده، بلکه در هیولای هیلا (نوعی مارمولک سمی بومی جنوب‌غربی آمریکا و مکزیک) نیز یافت شده است. به گفته دکتر لیگنو، این کشف می‌تواند در مورد پرندگان استخوان‌خوار مانند: کرکس ریش‌دار یا شکارچیان دریایی که ماهی‌ها و پستانداران استخوان‌دار را می‌خورند نیز کاربرد داشته باشد.