صنعت هوافضای چین از طرح مفهومی یک هواپیمای ترابری استراتژیک سنگین نسل جدید با برد ۶۵۰۰ کیلومتر رونمایی کرده است.
به گزارش تکناک، هدف از آن، تقویت توان لجستیکی ارتش آزادی‌بخش خلق (PLA) عنوان می‌شود تا بتواند توان جابه‌جایی سریع نیروها، تجهیزات و تدارکات نظامی در مسافت‌های طولانی و حتی قاره‌ای را افزایش دهد؛ یعنی بتواند عملیات‌های نظامی یا پشتیبانی خود را نه‌تنها در داخل کشور، بلکه در مناطق دوردست (مثل اقیانوس آرام، آفریقا یا خاورمیانه) هم انجام دهد.
این طرح که در یک مقاله فنی تازه منتشرشده معرفی شده، نشان‌دهنده گام بعدی چین در توسعه هواپیماهای نظامی سنگین و پیشرفته است؛ پروژه‌ای که می‌تواند رقیبی جدی برای مدل‌های آمریکایی مانند C-5 Galaxy و اوکراینی An-124 باشد.
در این طراحی، از پیکربندی بدنه و بال یکپارچه (Blended-Wing-Body) استفاده شده است؛ ساختاری نوآورانه که بدنه و بال‌ها را در یک سطح بالابر واحد ادغام می‌کند. این رویکرد آیرودینامیک، مقاومت هوا را کاهش می‌دهد و باعث افزایش حجم داخلی برای حمل بار می‌شود. به گفته پژوهشگران، طراحی جدید نسبت به هواپیمای ترابری Y-20 چین، جهشی اساسی در بهره‌وری پروازی ایجاد می‌کند.
بر پایه داده‌های فنی منتشرشده، این هواپیمای ترابری استراتژیک چین قادر خواهد بود تا ۱۲۰ تن بار را حمل کند و با وزن برخاست حداکثر ۴۷۰ تن، بردی حدود ۶۵۰۰ کیلومتر داشته باشد. سرعت پروازی آن نیز به حدود ۱۰۴۰ کیلومتر بر ساعت (۰٫۸۵ ماخ) می‌رسد، که با هواپیماهای ترابری غربی برابری می‌کند یا حتی از آنها فراتر می‌رود.
در طرح بدنه و بال یکپارچه، از دم Vشکل، بال‌های عقب‌رفته و موتورهایی در محل بال‌ها استفاده شده است که جریان هوا را بهینه می‌کنند. بالک‌های انتهایی زاویه‌دار به سمت بالا و دم بازطراحی‌شده نیز برای بهبود پایداری در طول پرواز به کار رفته‌اند. طبق داده‌های مهندسی، توان هر موتور در مدل پایه حدود ۳۷۰ کیلونیوتن برآورد شده است.
یکی از ویژگی‌های کلیدی این پروژه، توانایی عملکرد در شرایط دشوار محیطی است. مهندسان اعلام کرده‌اند که این هواپیما می‌تواند از باندهای نیمه‌آماده به طول ۲۶۰۰ متر با بار کامل برخیزد، که امکان عملیات از مناطق دورافتاده یا ناهموار را فراهم می‌کند. در صورت بار سبک‌تر، پرواز از ارتفاع ۴۰۰۰ متری از سطح دریا نیز امکان‌پذیر است؛ قابلیتی که اهمیت زیادی برای مأموریت‌ها در مناطق مرتفعی مانند تبت یا آسیای مرکزی دارد.
محفظه بار این هواپیما بیش از ۲۱ متر طول و ۵ متر ارتفاع دارد و بسته به پیکربندی می‌تواند تا ۱۱۷ خودروی سبک یا ۳۰۰ سرباز را جابه‌جا کند. همچنین طراحی آن، عملیات پرتاب دقیق محموله یا نیروهای هوابرد را پشتیبانی می‌کند و قادر است در حین رهاسازی بار، مانورهایی تا شتاب ۳G انجام دهد.
هدف اصلی این پروژه چین، ساخت نسل جدیدی از هواپیمای ترابری استراتژیک است که بدون نیاز به سوخت‌گیری، مأموریت‌های بین‌قاره‌ای را انجام دهد. طبق تحلیل‌های منتشرشده، مدل پیشنهادی چین از نظر بازده آیرودینامیکی و برد پروازی نسبت به نمونه‌های خارجی، عملکرد بهتری دارد. در این مطالعات از مدل‌های بهینه‌سازی موسوم به «راه‌حل‌های پارتو» استفاده شده است تا توازن دقیقی میان ظرفیت حمل، نیروی بالابر و مصرف سوخت برقرار شود.
تحلیلگران نظامی می‌گویند که این طرح نشان‌دهنده تمایل پکن به ارتقای ظرفیت ترابری هوایی خود برای رقابت با کشورهای غربی است. هواپیمایی در این ابعاد می‌تواند به چین اجازه دهد که در مدت‌زمان کوتاه، خودروهای زرهی، سامانه‌های موشکی یا نیروهای مکانیزه خود را در مناطق مختلف جهان از جمله منطقه هند-اقیانوس آرام مستقر کند.
این پروژه با سیاست کلان نوسازی ارتش آزادی‌بخش خلق همسو است، که بر بهبود لجستیک دوربرد، توان تحرک جهانی و پشتیبانی برون‌مرزی تمرکز دارد. کارشناسان معتقد هستند که در صورت عملی شدن این طرح، چین می‌تواند نقش پررنگ‌تری در مأموریت‌های بین‌المللی، از جمله عملیات امدادرسانی و کمک‌های بشردوستانه ایفا کند.
با وجود این، دولت چین هنوز زمان مشخصی برای ساخت نمونه اولیه یا آغاز آزمایش‌های پروازی این هواپیمای ترابری استراتژیک اعلام نکرده است. اما انتشار این طرح مفهومی نشان می‌دهد که پکن مصمم است در حوزه هواگردهای ترابری استراتژیک نیز همانند جنگنده‌های نسل جدید، به سطح رقابت جهانی با ایالات متحده برسد.
