در حالی که غول‌های فناوری با پیشنهادات اغواکننده، دانش‌آموزان را هدف قرار داده‌اند، معلمان در خط مقدم مبارزه با موج جدیدی از تقلب خودکار، تنها مانده‌اند.
به گزارش تکناک، نبرد خاموش، اما پرالتهاب در سیستم آموزشی جهان در حال شکل‌گیری است. در یک سو، شرکت‌های هوش مصنوعی مانند OpenAI و گوگل و پرپلکسیتی قرار دارند که با صراحت دانش‌آموزان را «آینده مدل کسب‌وکار خود» می‌دانند و با ارائه تخفیف‌ها و اشتراک‌های رایگان و برنامه‌های تشویقی، برای جذب آنها رقابت می‌کنند. در سوی دیگر، معلمان و مربیانی قرار دارند که باید با پیامدهای این فناوری، به‌ویژه اپیدمی رو به رشد تقلب‌های پیچیده و ردیاب‌نشدنی، دست‌و‌پنجه نرم کنند.
شرکت‌های فناوری تلاش خود برای نفوذ به محیط‌های آموزشی را پنهان نمی‌کنند. OpenAI با شعار «اینجا برای کمک به شما در امتحانات نهایی»، اشتراک پولی ChatGPT Plus را به دانشجویان هدیه می‌دهد. گوگل و پرپلکسیتی نیز دسترسی رایگان یک‌ساله به محصولات پیشرفته خود را فراهم کرده‌اند. پرپلکسیتی حتی پا را فراتر گذاشته است و به‌ازای هر دانشجویی که مرورگر هوش مصنوعی Comet را دانلود کند، به معرف او ۲۰ دلار پرداخت می‌کند.
ورج می‌نویسد که این استراتژی‌ها موفقیت‌آمیز بوده و محبوبیت ابزارهای هوش مصنوعی در میان نوجوانان افزایش نجومی یافته است؛ اما این موفقیت تجاری هزینه‌ای سنگین برای نظام آموزشی داشته است. نگران‌کننده‌تر از همه، رویکرد برخی از این شرکت‌ها به پدیده تقلب است. به نظر می‌رسد شرکت پرپلکسیتی نه‌تنها از شهرت ابزار خود به‌عنوان وسیله تقلب آگاه است؛ بلکه به آن تکیه نیز می‌کند.
در یکی از تبلیغات فیس‌بوکی این شرکت، دانش‌آموزی نشان داده می‌شود که توضیح می‌دهد چگونه همکلاسی‌هایش از عامل هوش مصنوعی Comet برای انجام تکالیف چندگزینه‌ای استفاده می‌کنند. در تبلیغی دیگر، بازیگری به دانش‌آموزان می‌گوید که این مرورگر می‌تواند به‌جای آنها در آزمون‌ها شرکت کند و با لحنی کنایه‌آمیز اضافه می‌کند: «من کسی نیستم که این را به شما می‌گویم.»
وقتی وب‌سایت ورج درباره این نگرانی‌ها از سخن‌گوی پرپلکسیتی سؤال کرد، جواب او شگفت‌آور بود: «از زمان چرتکه، هر ابزار یادگیری برای تقلب استفاده شده است. متقلبان در مدرسه در نهایت فقط خودشان را فریب می‌دهند.» این پاسخ نشان‌دهنده رویکرد شانه‌خالی‌کردن از مسئولیت است که در سراسر این صنعت دیده می‌شود.
با ظهور نسل جدیدی از ابزارهای هوش مصنوعی موسوم به «عامل‌ها» (Agents) که می‌توانند وظایف آنلاین را به‌طور خودکار انجام دهند، این بحران عمیق‌تر شده است. معلمان ویدئوهایی را منتشر کرده‌اند که نشان می‌دهد عامل ChatGPT مقاله‌ای را مستقیماً در پلتفرم آموزشی Canvas می‌نویسد و ارسال می‌کند یا دستیار هوش مصنوعی پرپلکسیتی آزمون آنلاین را با موفقیت کامل پشت‌سر می‌گذارد.
یونا مو (Youna Mou)، طراح آموزشی، تجربه‌ای تکان‌دهنده را به اشتراک گذاشت که در آن، عامل ChatGPT در تکلیف معارفه، خود را به‌جای او به همکلاسی‌هایش معرفی کرد. او می‌گوید: «اینکه عامل هوش مصنوعی خودش را جای من جا زد، ذهنم را متحیر کرد.»
تلاش‌های او برای مسدودکردن این عامل‌ها به‌واسطه شرکت Instructure، مالک Canvas، با پاسخی فلسفی مواجه شد: «آینده آموزش مهم‌تر از آن است که با ترس از سوءاستفاده متوقف شود.» آنها مسئولیت را به «تلاش مشترک» برای تعریف «استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی» حواله دادند؛ پاسخی که بار اصلی آن بر دوش معلمان خسته سنگینی می‌کند.
در این میان، شرکت‌های فناوری مسئولیت را به یکدیگر و در نهایت به دانش‌آموزان پاس می‌دهند. درحالیکه Instructure دربرابر عامل‌های هوش مصنوعی موضعی منفعلانه دارد، در نمونه‌ای دیگر، پس‌از اعتراض معلمان، موفق شد گوگل را به توقف آزمایش دکمه «کمک در تکالیف» وادار کند؛ دکمه‌ای که تقلب ازطریق جست‌وجوی تصویری سؤالات آزمون را آسان می‌کرد.
آنا میلز (Anna Mills)، مدرس زبان انگلیسی و عضو کارگروه هوش مصنوعی انجمن زبان مدرن، شرایط فعلی را به «غرب وحشی» توصیف می‌کند. این کارگروه از شرکت‌ها خواسته است که به مربیان کنترل بیشتری بر نحوه استفاده از این ابزارها در کلاس‌های درس بدهند.
در نهایت، درحالیکه مدیران شرکت‌ها در پنل‌ها و هیئت‌مدیره‌ها درحال بحث بر سر «تعریف استفاده اخلاقی» هستند، محصولاتشان از قبل در کلاس‌های درس رها و قراردادها امضا شده‌اند. بار اجرای هرگونه دستورالعمل آینده برعهده معلمانی خواهد بود که اکنون باید به‌تنهایی با این پدیده مقابله کنند. ظاهراً راه بازگشتی وجود ندارد.
