نتایج یک مطالعه جدید، نقش وضعیت بدن و تحرک معده را در جذب داروهای خوراکی روشن کرده است.
به گزارش تک ناک وبه نقل از ایسنا، احتمالاً پیش آمده است که همه ما در طول زندگی خود دارویی را به صورت خوراکی مصرف کرده باشیم. این روش بسیار رایج است و بسیاری از داروها مانند قرص، کپسول یا شربت به صورت خوراکی مصرف می‌شوند.
با اینکه داروهای خوراکی به دلیل ارزان بودن و استفاده آسان، یکی از رایج‌ترین انواع درمان هستند، اما جنبه‌های منفی پیچیده‌ای نیز دارند. مصرف داروهای خوراکی در واقع برای جذب یک ماده دارویی فعال بدن انسان پیچیده است. زیرا “فراهمی زیستی”(سرعت و میزان جذب) دارو در دستگاه گوارش به اجزای دارو و محیط فیزیولوژیکی پویای معده بستگی دارد.
به درصد قابلیت جذب یک ماده خوراکی، دارو یا سم در گردش خون بدن، قابلیت جذب در بدن گفته می‌شود.
با توجه به این موضوع، محققان دانشگاه “جانز هاپکینز” مطالعه‌ای را برای بررسی چگونگی تأثیر وضعیت بدن و تحرک معده بر فراهمی زیستی دارو انجام داده‌اند.
بر اساس یک بیانیه مطبوعاتی، آنها از یک شبیه‌ساز بر اساس آناتومی و مورفولوژی واقعی معده به نام “StomachSim” استفاده کردند.
“راجات میتال” یکی از نویسندگان این مطالعه گفت: تجویز خوراکی برخلاف اینکه رایج‌ترین انتخاب برای تجویز دارو است، به طرز شگفت‌آوری پیچیده است. زمانی که قرص به معده می‌رسد، حرکت دیواره‌های معده و جریان محتویات داخل آن سرعت حل شدن آن را تعیین می‌کند. خواص قرص و محتویات معده نیز نقش اصلی را در این فرآیند ایفا می‌کند.
وی افزود: با این حال، روش‌های تجربی یا بالینی فعلی برای ارزیابی میزان انحلال داروهای خوراکی در توانایی آنها برای مطالعه این موضوع محدود است که درک چگونگی تأثیر انحلال در اختلالات مختلف معده مانند “گاستروپارزی” که تخلیه معده را کند می‌کند، چالش برانگیز می‌کند.
محتویات معده، تحرک و دینامیک مایع معده نیز از عوامل موثر در فراهمی زیستی دارو هستند. علاوه بر آن، انقباضات معده می‌تواند باعث ایجاد فشار و ایجاد مسیرهای پیچیده برای قرص شود. این منجر به نرخ‌های مختلف انحلال قرص و تخلیه غیریکنواخت دارو به دوازدهه(اولین قسمت روده کوچک) و حتی تخلیه معده شود. همه اینها مشکلات مختلفی را برای طراحی دارورسانی ایجاد می‌کنند.
“میتال” می‌گوید: در این کار، ما یک پلتفرم شبیه‌سازی کامپیوتری جدید را نشان می‌دهیم که پتانسیل غلبه بر این محدودیت‌ها را ارائه می‌دهد. مدل‌های ما می‌توانند داده‌های مرتبط زیستی در مورد انحلال دارو تولید کنند که می‌تواند بینش مفید و منحصر به فردی را در مورد فرآیندهای فیزیولوژیکی پیچیده پشت مصرف خوراکی قرص‌ها ارائه دهد.
این مدلسازی اولین مورد در نوع خود است که یک ماده دارویی فعال را که به دوازدهه می‌رود، با شبیه‌سازی بیومکانیک معده با حرکت قرص و انحلال دارو تعیین می‌کند. این کار می‌تواند راه را برای محققان برای محاسبه و مقایسه میزان تخلیه و آزادسازی یک ماده دارویی فعال محلول در دوازدهه برای موقعیت‌های مختلف فیزیولوژیکی هموار کند.
