کشف روش جدید درمان ام اس

کوله‌پشتی‌های میکروسکوپی مملو از دارو که برای چسبیدن به سلول‌های ایمنی مخرب طراحی شده‌اند، می توانند برای بهبود التهاب و درمان بیماری ام اس مفید باشند.

به گزارش تکناک، این کوله پشتی های حامل دارو توسط محققان دانشگاه هاروارد در ایالات متحده ساخته شده اند و در واقع یک چمدان کوچک شامل ذرات دارو هستند که می توانند جایگزین درمان های موجود باشند. این کوله از تمایل سلول های ایمنی میلوئیدی مخرب برای ورود به بافت هایی که باعث التهاب می شوند، استفاده می کند و روند بهبودی را تقویت می کند.

مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خودایمنی ناتوان‌کننده است که میلین یا عایق اطراف اعصاب را از بین می برد و با اختلال در ارتباط مغز و بدن، عملکرد مبتلایان این بیماری را سخت‌تر می کند.

اگرچه بیماری ام اس (multiple sclerosis : disease that damages the myelin sheaths around nerve axons) هیچ درمانی ندارد، اما یک سری داروها وجود دارند که سلول های ایمنی را هدف قرار می دهند یا منجر به کاهش التهاب می شوند و می توانند مسیر بیماری را تغییر دهند. متأسفانه بسیاری از این درمان ها با خطرات قابل توجهی همراه هستند، از افسردگی و عفونت گرفته تا مشکلات تیروئید و درگیر شدن سایر اندام ها.

نویسندگان در مقاله منتشر شده خود در این مورد خاطرنشان می کنند: علیرغم نقش کلیدی سلول های میلوئیدی در درمان بیماری ام اس، درمان های فعلی به طور خاص سلول های میلوئیدی را هدف قرار نمی دهند یا مستقیماً از آنها برای کاهش روند بیماری استفاده نمی کنند.

محققان برای این کار، نوعی سلول میلوئیدی را از موش‌های سالم گرفته و در خارج از بدنشان رشد دادند. سپس آنها اجسام میکروسکوپی دیسکی شکل حامل دارو را به سطح سلولها وصل کردند و یک کوله پشتی کوچک حاوی دارو به آنها دادند.

هنگامی که کوله پشتی های کوچک حامل دارو در داخل سلول های موش های مبتلا به بیماری ام اس (اسکلروز چندگانه) قرار گرفتند، توانستند به طور قابل توجهی پاسخ های ایمنی خاصی نسبت به وضعیت فلج ناشی از بیماری ایجاد کنند و تا حدی فلج را از بین بردند و عملکرد حرکتی موش را تقویت کردند.

سپس، ضایعات ملتهب، سلول‌های میلوئید بیشتر و همچنین سلول‌های T و B را از سیستم ایمنی ​​جذب کردند و باعث آسیب به پوشش میلین اعصاب اطراف شدند.

سلول‌های میلوئیدی سیستم ایمنی که باعث التهاب در سیستم عصبی مرکزی (CNS) می‌شوند، عامل اصلی ام‌اس هستند.

محققان قبلاً درمانی برای از بین بردن تومورها ایجاد کرده بودند که از ماکروفاژهای کوله‌پشتی شکل که نوعی سلول میلوئیدی هستند، استفاده می‌کرد. با قرار دادن مولکول‌های خاصی در کوله‌پشتی‌ها، این تیم تحقیقاتی توانست نحوه رفتار سلول‌ها را کنترل کند. کوله پشتی ها، حتی زمانی که سلول های دیگر به سرعت مواد را جذب و غیرفعال کردند، روی سطح ماکروفاژها باقی ماندند.

مونوسیت ها که نوعی سلول میلوئیدی هستند، مادر سلول های ماکروفاژها هستند. آنها در مغز استخوان رشد می کنند و می توانند قبل از تمایز به ماکروفاژها، که یکی از شایع ترین انواع سلول های التهابی در ضایعات بیماری ام اس هستند، به بافت مغز راه پیدا کنند.

این بار تیم تحقیقاتی کوله‌پشتی‌هایی را به مونوسیت‌ها متصل کردند که پر از مولکول‌های اینترلوکین-4 و دگزامتازون بودند که این دو دارو با هم کار می‌کنند تا عملکردهای ضد التهابی و تنظیمی را تقویت کنند و عملکردهای پیش‌التهابی را در موش ها کاهش دهند.

دانشمندان متوجه شدند که موش های آزمایشگاهی با استفاده از سلول‌های مونوسیتی که با حمل کوله‌پشتی‌های مخصوص حرکت می‌کردند، بهبود قابل توجهی از خود نشان دادند. پس از درمان، آن موش‌ها فقط مشکلی جزئی در دم خود داشتند، در حالی که موش‌هایی که با این روش درمان نشدند، پاهای عقبشان کاملا فلج شد. موش های تحت درمان نیز بیشتر از موش های درمان نشده عمر کردند.

این تیم می‌خواهد تحقیقات بیشتری روی این روش انجام دهد تا ببیند آیا این روش روی نوع عودکننده ام‌اس هم جواب می دهد یا خیر ، زیرا موش های آزمایشگاهی فقط به یک شکل رایج از ام‌اس مبتلا بودند.

درمان بیماری ام اس را می توان در ترکیب با سایر داروهایی که سیستم ایمنی را هدف قرار می دهند، به طور موثرتری پیش برد. بسته به اینکه ضایعات در کجای سیستم عصبی قرار دارند، علائم ام اس به روش های مختلفی ظاهر می شود. مشکلات غیرارادی، بینایی، حرکتی و حسی شایع ترین علائم این بیماری هستند، اما یک فرد می تواند تقریباً هر علامت عصبی دیگری نیز داشته باشد که همه آنها بر کیفیت زندگی تأثیر می گذارد.

مکانیسم اصلی این بیماری شناخته شده است، اما محرک های دقیق آن نامشخص هستند. تصور می شود که این بیماری توسط عوامل محیطی مختلف ایجاد می شود.

از سال 2013 تاکنون، تعداد افراد مبتلا به بیماران ام اس 30 درصد افزایش یافته است و حدود 2.8 میلیون نفر در سراسر جهان از این بیماری رنج می برند، بنابراین یافتن راه هایی برای کاهش این بیماری، یک حوزه تحقیقاتی مهم است.