سطح گلوکز روده شاخص اصلی سلامت کلی دستگاه گوارش است و روش فعلی اندازه گیری آن شامل قرار دادن کاتتر در گلوی بیمار است. با این حال، یک قرص هوشمند قابل بلعیدن می‌تواند این کار را بسیار راحت تر انجام دهد.
به گزارش تکناک،این قرص که در حال حاضر در دانشگاه کالیفرنیا در حال توسعه است، اساساً یک حسگر زیستی ترکیب شده با سلول سوخت زیستی است که در یک پوسته پلیمری با چاپ سه بعدی قرار می گیرد.
این قرص پس از بلعیده شدن، به طور مداوم سطح گلوکز را در روده کوچک اندازه گیری می کند و از همان گلوکز به عنوان سوخت استفاده می کند.
در فواصل زمانی منظم، این قرص ها داده های دریافتی خود را با استفاده از یک تکنیک کم مصرف به نام ارتباط مغناطیسی بدن انسان به صورت بی سیم انتقال می دهد. به طور خلاصه، این شامل ارسال پالس های مغناطیسی بسیار کم قدرت از طریق بافت بدن بیمار است که از طریق یک دستگاه مجهز به سیم پیچ گیرنده که در قسمت بیرونی بدن پوشیده می شود، شناسایی و رمزگشایی می شود.
برای بررسی عملکرد این سنسورها، آزمایش‌هایی روی خوک‌ها که دستگاه گوارشی مشابه انسان دارند انجام شد. نتایج نشان دادند که این قرص با موفقیت سطح گلوکز را در روده کوچک به مدت 14 ساعت کنترل کرد. در این دوره آزمایش، بسته به آزمون فردی، داده‌ها به صورت بی وقفه در هر پنج ثانیه یکبار به مدت دو تا پنج ساعت ارسال می‌شد. در پایان آزمایش این قرص در نهایت با مدفوع دفع شد.
قبل از استفاده از این قرص روی انسان، ابعاد آن باید کمی کوچکتر شود. در حال حاضر این قرص 2.6 سانتی متر طول و 9 میلی متر عرض دارد. همچنین برنامه ریزی هایی برای اضافه شدن سنسورهای بیشتر به این قرص وجود دارد.
ارنستو د لاپاز آندرس، دانشجوی فارغ التحصیل نانومهندسی و نویسنده اول مقاله، در مورد این تحقیق گفت: با توجه به اینکه دستگاه گوارش دارای تغییرات پیوسته در فاکتور هایی مانند: pH، دما و غلظت اکسیژن است، گام بعدی برای تحقیق حاضر استفاده و ادغام سایر سنسورها در این قرص است که بتوانند این ویژگی ها را ردیابی و اندازه گیری کند.
این مقاله اخیراً در مجله Nature Communications منتشر شده است. به عنوان یک نکته جالب مرتبط با این تحقیق می توان گفت که دانشمندان دانشگاه RMIT استرالیا قبلاً یک قرص روده «هوشمند» برای خود ساخته اند که داده ها را در مورد سطح گاز روده اندازه گیری و انتقال می دهد.
