محققان دانشگاه سیدنی استرالیا و دانشگاه اوکلند طی یک مطالعه جدید با نگاه کردن به رویدادها، تأیید کرده اند که زمان در گذشته پنج برابر کندتر از اکنون بوده است.
به گزارش تکناک، وقتی درباره کیهان صحبت می‌کنیم، چشم انداز بسیار مهم است. به عنوان مثال، آنچه که دانشمندان به عنوان جهان قابل مشاهده می‌دانند، به معنای واقعی کلمه بر روی هر فردی که مشاهده میکند، تمرکز دارد. این کاملاً به مکانی که ما از آن نگاه می‌کنیم بستگی دارد.
همچنین زمان یا حداقل تجربه ما از جهان بسیار وابسته به چشم انداز است. بسیاری از آثار علمی تخیلی به این شکل آن را توصیف کرده‌اند: اگر در یک فضاپیما با سرعت نزدیک به سرعت نور حرکت کنیم، یک روز برای ما می‌تواند معادل 30 سال زمان زمینی باشد. این پدیده را “اتساع زمان” می‌نامند و در حالی که هنوز تجربه آن را از طریق سفرهای فضایی نداشته‌ایم، در راه‌های دیگری تجربه‌اش کرده‌ایم.
اخیراً، ما توانستیم تأثیرات اتساع زمان را در نزدیکی آغاز جهان مشاهده و تأیید کنیم. یک مطالعه جدید از دانشگاه سیدنی استرالیا و دانشگاه اوکلند، برای اولین بار تأثیرات اتساع زمان را درطلوع کیهان مشاهده کرده است.
این امر نظریه نسبیت انیشتین را بیشتر تأیید می کند و نشان می دهد که اختروش ها درک فعلی ما از فیزیک را نقض نمیکنند. قبلاً با استفاده از ابرنواخترها اثرات اتساع زمان تا حدود نیمی از سن کیهان تأیید شده بود و این مطالعه تأیید را تقریباً به ابتدا می برد.
گراینت لوئیس، یکی از نویسندگان اصلی این مقاله، در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: به لطف انیشتین، ما می دانیم که زمان و مکان در هم تنیده شده اند و از زمان طلوع زمان در تکینگی بیگ بنگ، جهان در حال گسترش است. این انبساط فضا به این معنی است که مشاهدات ما از کیهان اولیه باید بسیار کندتر از زمان کنونی باشد. در این مقاله، ما آن را برای حدود یک میلیارد سال پس از انفجار بزرگ ثابت کرده ایم.
اتساع زمان وقایع مشاهده شده در گذشته دور از ما به اندازه کافی شدید است که بتوانیم آن را به وضوح ببینیم. به هر حال، اگرچه مفهوم زمان در گذشته اساساً متفاوت نبود ولی با نگاه کردن به رویدادها، به نظر می رسد زمان در گذشته پنج برابر کندتر از الان بوده است.
لوئیس همچنین گفت: با نگاه به زمانی که کیهان کمی بیش از یک میلیارد سال سن داشت، می بینیم که زمان پنج برابر کندتر در جریان است. اگر شما آنجا بودید، در این جهان نوپا، یک ثانیه مانند یک ثانیه به نظر می رسید اما اگر از موقعیت فعلی ما، بیش از 12 میلیارد سال به آینده سفر کنیم، به نظر می رسد که این زمان اولیه کندتر حرکت میکند.
این کشف تماماً به لطف اختروش‌ها است. نوعی هسته فعال کهکشانی که از یک سیاه‌چاله بسیار پرجرم در قلب یک کهکشان نیرو می‌گیرد و مقادیر زیادی تابش الکترومغناطیسی ساطع میکند. پیش از این، اثرات انبساط زمان در جهان جدیدتر (حدود 7 میلیارد سال پیش) با استفاده از ابرنواخترها تأیید شده بود. مطالعه داده های آن انفجارها برای دانشمندان تأیید کرد که این اثر در واقع وجود داشته است.
اما محققان فقط می توانند ابرنواخترها را تا یک فاصله مشخص مطالعه کنند. پس از آن، رویدادهای یکباره به سادگی قابل مشاهده نیستند. از سوی دیگر، اختروش ها برای مدت طولانی می‌درخشند و پنجره‌هاییی را برای درک بهتر اثرات اتساع زمان گذشته بسیار دور به روی ما می گشایند.
لوئیس در یک بیانیه مطبوعاتی گفت: جایی که ابرنواخترها مانند یک فلاش نور عمل می کنند که مطالعه آنها را آسان تر می کند، اختروش های پیچیده تر، مانند یک نمایش آتش بازی مداوم هستند.کاری که ما انجام داده‌ایم این است که معمای این آتش‌بازی را حل کنیم. با این داده‌های با ارزش، ما توانستیم گذر زمان اختروش ها را ترسیم کنیم و تأثیر گسترش فضا را آشکار کنیم.
تأیید پدیده اتساع زمان در کیهان اولیه، نظریه نسبیت اینشتین را نیز تایید میکند. لوئیس در یک بیانیه خبری گفت: با این داده‌ها و تحلیل‌های جدید، ما توانسته‌ایم گذر پرشتاب زمان اختروش‌ها را پیدا کنیم که درست مطابق با نظریه نسبیت انیشتین رفتار می‌کنند. این خبر خوبی است و بدان معناست که، اختروش‌ها دیگر اسرار بالقوه فیزیک نیستند.
