مطالعه ای جدید در دانشگاه کمبریج نشان می دهد که جنین در دوران بارداری به دلیل دریافت ژن “طمع از پدر خود سعی می‌کند تا حداکثر مواد مغذی را از مادرش طلب کند.
به گزارش تکناک، بدن یک زن باردار باید به نوزاد متولد نشده خود در امر تغذیه کمک کند، اما در عین حال باید سلامت او را نیز تضمین کند. بعلاوه تولد نوزادی که بیش از حد بزرگ می شود، چالش برانگیز است بنابراین ژن های مادر تمایل به محدود کردن رشد جنین دارند.
از طرف دیگر، ژن‌های پدر طمع دارند و خودخواه هستند و تمایل دارند منابع تغذیه ای مادر را به نفع جنین‌ها دستکاری کنند.
این یافته‌های هیجان‌انگیز نشان می‌دهد که چگونه ژن‌های به ارث رسیده از پدر در جفت (عضو موقتی که در زنان در طول بارداری برای تغذیه جنین آنها رشد می‌کند) متابولیسم مادر را از راه دور کنترل می‌کنند.
اگرچه ژن طمع باعث رشد جنین می‌شود، اما ژن‌های مادر با تخصیص محدود مواد مغذی به جنین، آنها را کنترل می‌کنند. برای درک دقیق اهمیت این مکانیسم، محققان آزمایش جالبی را انجام دادند.
آنها ژنی به نام Igf2 را از جفت موش های باردار حذف کردند. این ژن رشد و تکامل مناسب بافت های جنین را تضمین می کند.
عدم وجود فعالیت ژن Igf2 بر آزادسازی پروتئین فاکتور رشد شبه انسولین 2 تأثیر منفی گذاشت که مسئول تولید گلوکز است. بعلاوه، بر هورمون‌هایی که آزادسازی انسولین از لوزالمعده را کنترل می‌کنند و بر فعالیت کبد تأثیر می‌گذارند نیز موثر است. وجود همین یک ژن در جفت، قدرت تغییر متابولیسم مادر را دارد.
اگر عملکرد Igf2 از پدر در سلول‌های سیگنال‌دهنده خاموش شود، مادر مقادیر کافی گلوکز و لیپیدها را در گردش خون خود نمی‌سازد. بنابراین، این مواد مغذی به مقدار ناکافی به جنین می رسد و جنین به درستی رشد نمی کند.
محققان ادعا می‌کنند که کمبود ژن Igf2 می‌تواند منجر به رشد بیش از حد یا رشد کم در نوزادان شود. موش هایی که از مادرانی با جفت فاقد ژن Igf2 متولد شده بودند، علائم دیابت داشتند و چاق شدند.
این نتایج نشان می‌دهد که ژن Igf2 نقش حیاتی در تخصیص مواد مغذی از مادر به جنین دارد و این مکانیسم تخصیص، نقش مهمی در تضمین سلامت بهینه فرزندان ایفا می‌کند.
