آغاز مسیر موفقیت AMD با پردازنده Am9080 پنجاه سال پیش رقم خورد و AMD را از کلون اینتل به پیش‌گام نیمه‌رسانا تبدیل کرد.
به گزارش تکناک، پنجاه سال پیش، در چنین روزهایی، AMD با عرضه انبوه اولین پردازنده خود، گامی سرنوشت‌ساز برای ورود به بازاری برداشت که امروزه، یکی از غول‌های آن محسوب می‌شود. سرآغاز این مسیر پرافتخار داستانی بحث‌برانگیز دارد: پردازنده Am9080 که کلون مهندسی معکوس‌شده از پردازنده افسانه‌ای اینتل ۸۰۸۰ بود. این حرکت جسورانه می‌توانست به فاجعه‌ای حقوقی ختم شود؛ اما در نهایت به توافقی استراتژیک منجر شد و آینده AMD را برای همیشه تغییر داد.
ریشه‌های Am9080 به تابستان سال ۱۹۷۳ بازمی‌گردد. بر‌اساس اسناد تاریخی، سه مهندس به نام‌های آشاونا هیلی و کیم هیلی و جی کومار در آخرین روز کاری خود در شرکت زیراکس، با استفاده از دسترسی خود به نمونه‌ای پیش‌تولید از پردازنده اینتل ۸۰۸۰، حدود ۴۰۰ تصویر دقیق از معماری داخلی این تراشه تهیه کردند. این سه نفر با استفاده از این تصاویر، نمودارهای شماتیک و منطقی کامل پردازنده را ترسیم و آن را به شرکت‌های علاقه‌مند در سیلیکون‌ولی عرضه کردند. AMD این پیشنهاد را پذیرفت و این طرح‌ها را با لیتوگرافی جدید خود (MOS کانال N) تطبیق داد.
تامزهاردور می‌نویسد که ورود AMD به بازار پردازنده‌ها نه‌تنها موفقیت فنی، بلکه شاهکاری تجاری بود. منابع معتبر نشان می‌دهند که هزینه تولید هر تراشه Am9080 برای AMD تنها ۵۰ سنت بود. با‌این‌حال، این شرکت می‌توانست هر عدد از این پردازنده‌ها را به مشتریان نظامی که به‌دلیل قوانین به تأمین‌کننده دوم نیاز داشتند، به قیمت حیرت‌انگیز ۷۰۰ دلار بفروشد. این حاشیه سود نجومی بنیان مالی مستحکمی را برای رشد آینده AMD فراهم کرد.
به‌جای درگیرشدن در نبرد حقوقی بی‌پایان، اینتل و AMD در سال ۱۹۷۶ به توافق‌نامه صدور مجوز متقابل دست یافتند. اینتل برای برنده‌شدن در قراردادهای بزرگ دولتی و نظامی، به داشتن منبع دوم برای قطعات مهم خود ملزم بود و AMD بهترین گزینه برای ایفای این نقش به حساب می‌آمد. طبق این قرارداد، AMD با پرداخت مبلغی اولیه و سالانه، حق تولید قانونی کلون‌های اینتل را به دست آورد و هر دو شرکت از دعاوی مربوط به نقض پتنت‌های گذشته مبرا شدند.
این توافق سنگ بنای قراردادهای بزرگ‌تری در آینده شد؛ به‌ویژه توافق‌نامه سال ۱۹۸۲ که به AMD اجازه داد تا به‌طور رسمی پردازنده‌های مبتنی‌بر معماری x86 را تولید کند و مستقیماً وارد بازار کامپیوترهای شخصی شود.
AMD فقط به کپی‌برداری بسنده نکرد. به‌لطف استفاده از لیتوگرافی پیشرفته‌تر، تراشه‌های Am9080 دای (Die) کوچک‌تر و فشرده‌تری از نمونه‌های اینتل داشتند. این برتری فنی به AMD اجازه داد تا نسخه‌هایی از پردازنده خود را با فرکانس‌های کلاک بیشتر تولید کند. در‌حالی‌که سریع‌ترین پردازنده اینتل ۸۰۸۰ با سرعت ۳/۱۲۵ مگاهرتز کار می‌کرد، برخی از مدل‌های Am9080 به فرکانس ۴/۰ مگاهرتز دست یافتند و عملکرد بهتری ارائه می‌دادند.
این داستان شگفت‌انگیز، نقطه آغازی برای رقابتی پنجاه‌ساله بود که نوآوری‌های بی‌شماری را در دنیای کامپیوتر رقم زد و AMD را از تولیدکننده‌ای کلون به یکی از پیش‌گامان اصلی صنعت نیمه‌رساناها تبدیل کرد.
