دانشمندان مؤسسه ماکس پلانک یک تونل میان‌ستاره‌ای در حباب داغ منظومه شمسی کشف کرده‌اند که ممکن است به شبکه‌ای از گاز داغ در فضا متصل شود.
به گزارش تکناک، این کشف مهم می‌تواند دیدگاهی جدید درباره ساختار حباب محلی (LHB) و ارتباط آن با ابرحباب‌های مجاور ارائه دهد.
منظومه شمسی ما در یک حباب بزرگ از گاز فوق‌گرم به نام Local Hot Bubble (LHB) قرار دارد. این حباب حدود 1000 سال نوری عرض دارد و دانشمندان مدت‌ها است که در تلاش هستند منبع آن را پیدا کنند.
این منطقه از فضای میان‌ستاره‌ای، چگالی کمی دارد و دمای آن نسبت به محیط اطراف بسیار بالاتر است. درون آن گازهای داغی با دمای میلیون درجه وجود دارند که اشعه ایکس نرم تولید می‌کنند.
فهرست مطالب
کشف تونل میان‌ستاره‌ای به سوی صورت فلکی سنبله
محققان مؤسسه ماکس پلانک فیزیک فرازمینی (MPE) به منظور مطالعه بهتر LHB از داده‌های تلسکوپ eROSITA All-Sky Survey بهره گرفتند و ویژگی‌های جالبی را در این حباب مشاهده کردند.
آنها موفق شدند یک تونل میان‌ستاره‌ای را شناسایی کنند که به سوی صورت فلکی سنبله امتداد دارد. این تونل ممکن است حباب محلی ما را به ابرحباب‌های مجاور متصل کند و شبکه‌ای از گاز داغ در فضای میان‌ستاره‌ای ایجاد نماید.
در بیانیه‌ای که از سوی محققان منتشر شده، آمده است: «نکته برجسته این تحقیق کشف یک تونل میان‌ستاره‌ای جدید به سوی صورت فلکی سنبله است که به احتمال زیاد حباب محلی ما را به یک ابرحباب مجاور متصل می‌کند. این کشف می‌تواند به طور چشمگیری درک ما از ساختار فضای میان‌ستاره‌ای و نحوه تعامل حباب‌های مختلف گازی با یکدیگر را تغییر دهد.»
نقش انفجارهای ابرنواختر در شکل‌گیری LHB
دانشمندان معتقد هستند که انفجارهای ابرنواختر در طول میلیون‌ها سال این حباب وسیع را شکل داده‌اند. LHB منطقه‌ای کم‌چگال از فضا است که گاز آن با دمای بالای خود، اشعه ایکس نرم ساطع می‌کند.
از آنجا که داده‌های تلسکوپ eROSITA به طور دقیق‌تری ساختار و ویژگی‌های LHB را نقشه‌برداری کرده است، محققان توانسته‌اند یک اختلاف دمای بزرگ در داخل حباب کشف کنند، که نشان می‌دهد انفجارهای ابرنواختر ممکن است باعث گرمایش و گسترش این حباب شده باشند و محیطی پیچیده و پویا ایجاد کرده باشند.
چالش‌ها و کشفیات جدید تونل میان‌ستاره‌ای
با وجود اینکه کشف تونل میان‌ستاره‌ای به سوی سنبله بسیار جالب است، هنوز اطلاعات دقیقی در مورد ماهیت و ابعاد آن در دسترس نیست. همچنین مشاهدات این تونل به دلیل وجود یک ساختار عظیم دیگر که بالای مرکز کهکشان قرار دارد، پیچیده شده است.
از آنجا که حباب داغ LHB دمای بسیار بالایی دارد، اما چگالی آن پایین است، این گاز توانایی گرما بخشیدن به اجسام درون خود را ندارد. به این دلیل که اتم‌ها در این حباب در فواصل بسیار دور از هم قرار دارند و برخوردهای بین ذرات به ندرت اتفاق می‌افتد.
با وجود این، به دلیل دمای بالای گاز، این منطقه اشعه ایکس ساطع می‌کند که خود به یکی از ویژگی‌های برجسته آن تبدیل شده است.
چالش‌های مطالعه LHB و نقش تلسکوپ eROSITA
یکی از چالش‌های بزرگ در مطالعه LHB، تداخل جو زمین با تابش‌های اشعه ایکس است. ژئوکورونا، هاله‌ای پخش‌شده از گاز هیدروژن که بسیار فراتر از سطح زمین گسترش می‌یابد، می‌تواند با باد خورشیدی تعامل کند و اشعه ایکس نرم تولید نماید.
این تابش ممکن است سیگنال‌های مشابهی با تابش‌های LHB ایجاد کند، که مطالعه دقیق آن را دشوار می‌سازد.
برای غلبه بر این چالش، ستاره‌شناسان باید آسمان اشعه ایکس را از فاصله‌ای کافی دور از جو زمین بررسی کنند. خوشبختانه تلسکوپ eROSITA که در فاصله 1.5 میلیون کیلومتری از زمین قرار دارد، می‌تواند این مشاهدات را به طور دقیق‌تر و بدون تأثیر ژئوکورونا انجام دهد.
این موقعیت فضایی تلسکوپ، این امکان را می‌دهد که دید واضح‌تری از LHB و سایر منابع اشعه ایکس آسمانی داشته باشد.
نتیجه‌گیری و افق‌های آینده
این کشف جدید ممکن است در آینده باعث درک بهتری از ساختار و ویژگی‌های فضای میان‌ستاره‌ای شود و کمک کند تا دانشمندان اطلاعات بیشتری در مورد نحوه شکل‌گیری حباب‌های گازی و ارتباط آنها با یکدیگر به‌دست آورند.
مطالعات بیشتر و مشاهدات دقیق‌تر از LHB و تونل میان‌ستاره‌ای به سوی سنبله می‌تواند به پاسخ سؤالات مهم درباره ترکیب و تحولات فضا در مقیاس‌های بزرگ‌تر کمک کند.
تلسکوپ eROSITA با موقعیت منحصربه‌فرد خود در فضا و توانایی‌های پیشرفته خود، ابزار مهمی در دست دانشمندان برای گسترش مرزهای علم فیزیک و اخترشناسی است و می‌تواند در آینده اطلاعات بیشتری در این زمینه فراهم کند.
