چین به‌عنوان تأمین‌کننده اصلی گالیم و ژرمانیم و آنتیموان، ممنوعیت صادرات این عناصر نادر به ایالات متحده آمریکا را از ۹ نوامبر موقتاً تعلیق کرد.
به گزارش تکناک بخش فناوری، چین ممنوعیت صادرات عناصر حیاتی گالیم و ژرمانیم و آنتیموان به آمریکا را به حالت تعلیق درآورده است؛ تصمیمی که از ۹ نوامبر اجرایی شده است و تا ۲۷ نوامبر ۲۰۲۶ اعتبار دارد. این اقدام بخشی از توافق کاهش تنش میان رؤسای جمهور چین، شی جین‌پینگ و دونالد ترامپ در نشست اخیر دوجانبه است و پس‌از یک سال محدودیت شدید بر بازار جهانی مواد خام، موقتاً تنفس کوتاهی برای صنایع نیمه‌هادی و فوتونیک فراهم می‌کند.
با وجود لغو موقت ممنوعیت، چین الزامات مربوط به دریافت مجوز صادرات را حفظ کرده است؛ بنابراین، شرکت‌ها همچنان باید برای هرگونه صادرات این مواد از دولت مجوز بگیرند؛ امری که به پکن امکان می‌دهد نفوذ خود را بر زنجیره تأمین جهانی حفظ کند.
گالیم و ژرمانیم نخستین فلزات فناورانه‌ای بودند که در جریان تنش تجاری میان چین و آمریکا و اتحادیه اروپا هدف محدودیت‌های صادراتی قرار گرفتند. گالیم که برای تولید ترکیبات GaAs و GaN در صنایع الکترونیک قدرت و فرکانس رادیویی حیاتی است، پس‌از آغاز محدودیت‌ها در آگوست ۲۰۲۳ با جهش شدید قیمت و کمبود جهانی مواجه شد.
ژرمانیم نیز که در اپتیک فروسرخ و فیبرنوری و فرایندهای سیلیکون‌ژرمانیم استفاده می‌شود، اندکی بعد به فهرست کنترل صادرات افزوده شد. آنتیموان نیز که هم در مواد ضدحریق و هم در نیمه‌هادی‌های ترکیبی کاربرد دارد، به‌زودی به این فهرست اضافه شد و فشار بر بازارهای جهانی را افزایش داد.
این سه عنصر اکنون در مرکز یکی از گلوگاه‌های حساس زنجیره تأمین جهانی نیمه‌هادی قرار دارند. براساس داده‌های USGS، چین در سال ۲۰۲۴ تأمین‌کننده حدود ۹۹ درصد گالیم جهانی بود و همچنان تولیدکننده اصلی ژرمانیم تصفیه‌شده و آنتیموان معدنی محسوب می‌شود. با وجود تلاش‌های غرب برای بومی‌سازی تولید و فعال‌سازی مجدد معادن غیرفعال، انتظار نمی‌رود هیچ‌کدام از این پروژه‌ها تا ۱۲ ماه آینده به مقیاس صنعتی برسند.
تامزهاردور می‌نویسد که تعلیق فعلی احتمالاً به‌طور کامل موجب بازگشت اعتماد یا کاهش قیمت‌ها نخواهد شد؛ اما برای صنایعی مانند تولید تراشه‌های GaN و ماژول‌های RF با فرکانس بالا فرصتی کوتاه برای تنفس ایجاد می‌کند. بااین‌حال، کارشناسان پیش‌بینی می‌کنند که برخی مشکلات اجرایی در مسیر صدور مجوزها همچنان باقی بماند و باعث تأخیر در ارسال محموله‌ها شود.
در همین حال، دولت‌های غربی همچنان بر طرح‌های بلندمدت برای تنوع‌بخشی به منابع تأمین تمرکز دارند؛ هرچند این برنامه‌ها تا تحقق نتایج واقعی سال‌ها فاصله دارند. اکنون، این پنجره یک‌ساله می‌تواند فرصتی حیاتی برای تولیدکنندگان جهانی باشد تا از فشار لحظه‌ای بازار بکاهند؛ اما تداوم آن بستگی زیادی به وضعیت سیاسی روابط واشنگتن و پکن در آستانه سال ۲۰۲۶ دارد.
