محققان چینی از مؤسسه CIOMP، پهپادهای جدیدی طراحی کرده‌اند که می‌توانند هواپیماهای رادارگریز را تا فاصله ۲۰۰۰ کیلومتر شناسایی کنند.
به گزارش تکناک، این پهپادها که در استراتوسفر معلق می‌مانند، به حسگرهای ویژه مادون قرمز مجهز هستند، که می‌توانند هواپیماهای رادارگریز را بهتر از رادار شناسایی کنند.
اگر این موضوع درست باشد، آسیب‌پذیری جدی برای هواپیماهای رادارگریز مانند: نسل پنجم F-35 و F-22 آمریکا خواهد بود و بهبود بزرگی در توانایی چین برای مقابله با این فناوری به حساب می‌آید.
مؤسسه CIOMP که نقشی کلیدی در برنامه موشکی و فضایی چین دارد، این پهپادها را پس از تحلیل سیگنال‌های مادون قرمز هواپیماهای مشابه در سناریوهای شبیه‌سازی شده جنگی بر فراز تایوان توسعه داده است.
این تیم اعلام کرده است که توانسته‌اند پوشش جذب‌کننده رادار و دمای بیرونی جت را شناسایی کنند، که به طور متوسط ۷.۸۵ درجه سانتی‌گراد است. این ویژگی باعث می‌شود که این جت‌ها از روش‌های سنتی شناسایی پنهان بمانند.
با وجود این، چین از پهپادهای جدیدی رونمایی کرده است که می‌توانند این هواپیماهای رادارگریز را شناسایی کنند. گازهای داغ خروجی موتور هواپیما به دمای حدود ۷۲۷ درجه سانتی‌گراد می‌رسند و تابش مادون قرمز بسیار قوی‌تری نسبت به بدنه هواپیما تولید می‌کنند. این تیم تصمیم گرفت با تمرکز بر طول موج ۲.۸-۴.۳ میکرومتر این گازهای خروجی را از فاصله دور شناسایی کنند.
تیم مؤسسه CIOMP برای انجام این کار، آشکارسازهای جیوه-کادمیوم-تلوراید و تلسکوپ‌های ۳۰۰ میلی‌متری توسعه داد. همچنین آنها تصمیم گرفتند که آشکارساز را روی هواپیماهای بدون سرنشین نصب کنند تا امکان شناسایی بلندمدت و غیرفعال در ارتفاع ۲۰ کیلومتری فراهم شود.
مطالعه نشان داد که این استراتژی باید به پهپادها امکان شناسایی هواپیماهای رادارگریز از فاصله‌های بسیار دور را بدهد، هنگامی که از طرفین یا پشت دیده می‌شوند. شناسایی از جلو به دلیل کاهش دمای سطحی هواپیما به حدود ۳۵۰ کیلومتر محدود می‌شود.
تیم تحقیقاتی پیشنهاد کرد که استقرار یک مجموعه از این پهپادها می‌تواند سیستم‌های هشدار زودهنگام را در نقاط مهم فضای هوایی چین فراهم کند. مجموعه‌های بزرگی از پهپادهای کوچک‌تر نیز می‌توانند یک شبکه نظارتی هم‌پوشانی ایجاد کنند.
راه‌حلی ارزان برای شناسایی هواپیماهای رادارگریز
تیم تحقیقاتی به رهبری تیان هاو، اعلام کردند: «این پهپادها در ارتفاع ۲۰ کیلومتری یا بیشتر برای ماه‌ها معلق می‌مانند و از دسترس بیشتر موشک‌های سطح به هوا و جنگنده‌ها خارج هستند.»
این پهپادها نسبت به ماهواره‌ها به هدف نزدیک‌تر هستند و در ارتفاع بیشتری از هواپیماهای هشدار و کنترل زودهنگام (AWAC) قرار دارند. این ویژگی‌ها آنها را در موقعیت ایدئالی قرار می‌دهد.
همچنین این تیم تحقیقاتی بیان کرده است که اگر حدود ۵۰ درصد از این پهپادها از دست بروند، همچنان شبکه نظارتی می‌تواند هشدارهای زودهنگام مناسبی ارائه دهد.
همان‌طور که محققان این فناوری نیز اشاره کرده‌اند، این پهپادها بدون نقص نیستند. آنها بسیار کُند هستند و با سرعت حدود ۱۲۰ کیلومتر در ساعت حرکت می‌کنند و اندازه بزرگ ۱۵۰ متری، مشاهده آنها را بسیار آسان می‌کند. همچنین این پهپادها در برابر رهگیرهای ویژه بسیار آسیب‌پذیر هستند.
با وجود این، اگر ادعاها صحیح باشند، هزینه به نسبت ارزان و سهولت ساخت پهپادهای سبک‌تر می‌تواند به طور چشمگیری شانس شناسایی هواپیماهای رادارگریز را افزایش دهد. این موضوع عملیات هواپیماهای رادارگریز را پیچیده می‌کند و احتمال استفاده از آنها را در نزدیکی این مجموعه پهپادها کاهش می‌دهد.
