یک گروه بین المللی از دانشمندان علوم اعصاب، برای اولین بار پنج زیرگروه متمایز از بیماری آلزایمر را شناسایی کردهاند که می تواند پیشرفتی برای رویکردهای درمانی و اثربخشی بیشتر درمانها باشد.
به گزارش تکناک، این گروه تحقیقاتی از محققان و متخصصان می خواهند که به این بیماری نه به عنوان یک نوع واحد بلکه به پنج نوع خاص آلزایمر نگاه کنند.
اخیرا دانشمندان پنج دسته مایع را در اطراف مغز بیماران مبتلا به بیماری آلزایمر (AD) پیدا کردند. تحقیقات قبلی این گروه تحقیقاتی، سه زیرگروه مجزا را شناسایی کرده بود اما با بررسی پروتئینها و بیماران بیشتر در این مطالعه جدید، دو نوع دیگر نیز ظاهر شد.
محوریت این تحقیق، استفاده از پروتئومیکس طیف سنجی جرمی برای تجزیه و تحلیل مایع مغزی نخاعی (CSF) در 419 بیمار و 187 شرکت کننده کنترل بود. CSFکه مایع شفافی است که مغز و نخاع را احاطه کرده است، به عنوان پنجره ای به سمت مغز در نظر گرفته می شود.
در حالی که CSF یک محافظ مهم را فراهم می کند، حاوی پروتئینهایی نیز هست که در مغز ساخته شده و در مایع آزاد می شود. به این ترتیب، سه بیومارکر CSF – Aβ42، پروتئین تاو تام کل (t-tau) و تاو فسفریله (p-tau) – به طور گسترده به عنوان مشخصات بیماری آلزایمر شناخته شده و یک ابزار تشخیصی مهم هستند.
در جدیدترین یافتهها، محققان 1058 پروتئین را در CSF شناسایی کردند که بین دو گروه آزمایششده تفاوت داشتند. سپس مشخص شد که این پروتئین ها به فرآیندهای مولکولی خاص و متفاوتی که در پیشرفت آلزایمر نقش دارند، مرتبط هستند.
جالب توجه است که هر یک از پنج زیرگروه نیز با یک شناسه خطرناک ژنتیکی منحصر به فرد مرتبط بود که این مسئله نشان می دهد عوامل بیولوژیکی گسترده ای در ارتباط با بیماری آلزایمر وجود دارد.
محققان گفتند: هر زیرگروه مبتلا به آلزایمر منعکس کننده مکانیسم های مولکولی اساسی خاص است. همچنین این زیرگروهها در الگوهای آتروفی قشر مغز و زمان بقا متفاوت بودند که این امر بر ارتباط بالینی آنها تأکید می کند.
این زیرگروهها که به عنوان زیرگروه 1 تا 5 شناسایی شدند، مسیرهای مولکولی مختلفی را برای آنچه که به طور سنتی به عنوان یک بیماری کلی در نظر گرفته می شد، نشان دادند.
زیرگروه 1 با هیپرپلاستیسیته عصبی یا افزایش رشد سلولهای مغزی و میزان پروتئین تاو مرتبط بودند. میانگین میزان بقا 8.9 در این زیرگروه سال بود و موثرترین رویکرد درمانی آن، درمان آنتی بادی بود.
محققان نوشتند: نتایج ما پشتیبانی بیشتری درمورد زیرگروه 1 آلزایمر ارائه میکند و بینشهای بیشتری در مورد مکانیسمهای اساسی ارائه میکند، مانند اینکه این زیرگروه میتواند به یک پاسخ میکروگلیال ضعیف مرتبط باشد.
زیرگروه 2 با فعال شدن سیستم ایمنی ذاتی یا سیستم ایمنی بیش فعال همراه بود که با آتروفی شدید مغز و افزایش میزان پروتئین تاو مشخص شد. میانگین بقای این نوع از آلزایمر 6.7 سال بود.
زیرگروه 3 که یکی از دو نوع کاملاً جدید است، با اختلال در تنظیم RNA همراه بود و سریعترین کاهش را با میانگین نرخ بقای تنها 5.6 سال نشان داد. به این ترتیب، درمان های ترمیمی RNA ممکن است موثرترین مسیر درمانی این نوع آلزایمر باشند.
محققان نوشتند: پروتئینهایی که بهطور خاص در زیرگروه 3 افزایش یافتهاند، شامل ریبونوکلئوپروتئینهای هستهای ناهمگن (hnRNPs) و سایر پروتئینهای اتصالدهنده به RNA هستند. اختلالات در hnRNPs و mRNA با درهم تنیدگی تاو در مطالعات پروتئومی قبلی مرتبط بوده است.
زیرگروه 4 با اختلال عملکرد شبکه مشیمیه یعنی جایی که CSF ساخته می شود، مرتبط بود و منجر به رشد ضعیف سلول های مغز و مشکلات عروق خونی شد.
در حالی که هر دو سطح t-tau و p-tau طبیعی به نظر می رسید، این زیرگروه شدیدترین آتروفی مغز را نشان داد. میزان بقای این زیرگروه 7.4 سال بود و محققان تشخیص دادند که موثرترین درمان، مهار درمانی نفوذ مونوسیت است.
محققان گفتند: در MRI، زیرگروه 4 بیشترین حجم شبکه مشیمیه را داشت. افزایش حجم شبکه مشیمیه با التهاب و تغییرات ساختاری در بیماری آلزایمر همراه است.
در نهایت، زیرگروه 5 با اختلال عملکرد سد خونی مغزی همراه بود. دانشمندان کشف کردند که در افراد مبتلا به این نوع آلزایمر، مکانیسمهای سد خونی مغزی مختل شده و آنها را مستعد خونریزیهای میکروبی و التهاب میکند. میانگین زمان بقا برای این زیرگروه 7.3 سال بود و بهترین درمان، درمانهای عروق مغزی است.
محققان خاطرنشان کردند: در حالی که آنتی بادیها در زیرگروه 5 ممکن است راحتتر از سد خونی مغزی عبور کنند، این افراد ممکن است در معرض خطر بیشتری برای خونریزی مغزی باشند که ممکن است با درمان آنتیبادی رخ دهد.
در مورد تقسیم زیرگروه در میان گروه آزمایش شده، 35.5٪ دارای زیرگروه 2، 27.9٪ زیرگروه 1، 17.1٪ زیرگروه 4، 16.6٪ زیرگروه 5، و 5.8٪ زیرگروه 3 بودند.
محققان معتقدند آزمایش جامع CSF برای شناسایی نوع آلزایمر می تواند موثرترین درمان را در کوتاهترین زمان برای بیمار فراهم کند.
این تحقیق در مجله Nature Aging منتشر شد.