محققان دانشگاه کلمبیا و مؤسسۀ ایمونولوژی La Jolla، رویکرد جدیدی را برای مبارزه با سرخک کشف کرده‌اند، که راه را برای واکسن‌ها و داروهای ضد ویروسی جدید هموار می‌کند و می‌تواند با گسترش جهانی این ویروس مقابله نماید.
به گزارش تکناک، تمرکز این گروه تحقیقاتی بر هدف قرار دادن پروتئین همجوشی ویروس سرخک، ایجاد واکسن‌های ایمن‌تر برای افراد دارای نقص ایمنی و بهبود درمان برای عوارض مرتبط با سرخک مانند آنسفالیت است.
این مطالعه در مجلۀ Science منتشر شده است.
فهرست مطالب
گسترش جهانی سرخک
سرخک یکی ازهمه‌گیرترین ویروس‌های شناخته شده است و اگر حتی درصد کمی از جمعیت واکسینه نشده باشند، می‌تواند گسترش پیدا کند.
این ویروس باعث بثورات پوستی، تب بالا، علائم تنفسی فوقانی و سرکوب شدید و گذرای سیستم ایمنی می‌شود. همچنین می‌تواند عوارض جدی و گاهی کشنده ایجاد کند، به ویژه در کودکان خردسال، زنان باردار و افرادی که دارای نقص ایمنی هستند.
موارد جهانی سرخک در سال گذشته 30 برابر شده است و این بیماری قابل پیشگیری با واکسن از بزرگ‌ترین عوامل مرگ و میر کودکان به شما می‌رود.
چالش‌های فعلی واکسیناسیون سرخک
واکسن فعلی سرخک که حاوی ویروس زنده و ضعیف شده است، ایمن و بسیار مؤثر می‌باشد. امّا از آنجایی که افراد دچار نقص ایمنی را نمی‌توان با ویروس زنده واکسینه کرد، در برابر سرخک آسیب‌پذیر هستند، مگر اینکه حداقل 95 درصد جمعیت به‌طور کامل واکسینه شوند.
در حال حاضر، کمتر از 92 درصد از نوجوانان در ایالات متحده به‌طور کامل واکسینه شده‌اند.
ماتئو پورتو، نویسندۀ ارشد این مطالعه گفت: «اطلاعات نادرست در مورد واکسن باعث واکسیناسیون در بسیاری از مناطق جهان شده است. با افزایش تعداد افراد دچار نقص ایمنی که نمی‌توانند با ویروس زنده واکسینه شوند، سرخک فرصت بیشتری برای انتشار دارد.
نوآوری در پیشگیری از سرخک
گروه تحقیقاتی پورتو بر روی ساخت واکسن سرخک جدیدی کار می‌کنند که به ویروس زنده متکی نیست و می‌تواند برای محافظت از افراد دارای نقص ایمنی مورد استفاده قرار گیرد.
واکسن فعلی که حاوی شکل غیرفعال یا ضعیف شدۀ ویروس سرخک است، اغلب آنتی‌بادی‌هایی را علیه هماگلوتینین تولید می‌کند که پروتئینی برای کمک به اتصال ویروس‌ها به سلول‌ها می‌باشد.
گروه تحقیقاتی پورتو رویکرد متفاوتی را امتحان کردند که شامل جداسازی اجزا یا زیرواحدهای خاص ویروس برای تولید آنتی‌بادی علیه سایر پروتئین‌های مهم بود. از آنجایی که واکسن‌های زیرواحدی، ویروس کامل را ندارند برای افرادی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند، ایمن‌تر هستند.
مؤلفه‌ای که محققان هدف قرار دادند، پروتئین فیوژن بود که به ورود ویروس به سلول و ایجاد عفونت کمک می‌کند. آنها متوجه شدند آنتی‌بادی‌هایی که پروتئین فیوژن را هدف قرار می‌دهند، با موفقیت از تکمیل ادغام ویروس با غشای سلولی جلوگیری می‌کنند.
پیشرفت در درمان سرخک
در همان زمان، گروه تحقیقاتی پورتو به دنبال راه‌هایی برای درمان آنسفالیت سرخک بودند، که یک عارضۀ اغلب کشنده است و در آن عفونت به مغز سرایت می‌کند.
آنها به این نتیجه رسیدند که اشکال جهش‌یافتۀ ویروس سرخک که در مغز افراد مبتلا به آنسفالیت سرخک یافت می‌شود، شامل پروتئین‌های همجوشی اصلاح شده است.
هنگامی که محققان این نوع پروتئین همجوشی را با میکروسکوپ کرایو الکترونی بررسی کردند، در هر مرحله یک عکس فوری منجمد از عمل به دست آوردند که به آنها بینش مهمی در مورد شیوۀ تعامل آنتی‌بادی ایجاد شده با ویروس داد.
پورتو در این زمینه بیان کرد: «ما کشف کردیم که آنتی‌بادی ما به حالت قبل از همجوشی پروتئین متصل می‌شود، اما به‌طور کامل از عملکرد پروتئین جلوگیری نمی‌کند. حتی پس از چسباندن آنتی‌بادی به پروتئین، پروتئین توانست خود را به حالت میانی تبدیل و شروع به آمیختگی ویروس و غشای سلولی کند. امّا آنتی‌بادی از تکمیل این فرآیند توسط پروتئین فیوژن جلوگیری و عفونت را مسدود کرد.»
به گفتۀ وی تثبیت حالت متوسط باعث می‌شود آنتی‌بادی بسیار مؤثر باشد.
نگاه به آینده در تحقیقات سرخک
این گروه تحقیقاتی اکنون در حال آزمایش کارآیی و ایمنی مجموعۀ جدیدی از پروتئین‌های همجوشی تثبیت شدۀ سرخک به عنوان یک واکسن زیرواحد برای افراد دارای نقص ایمنی و برای افراد واکسینه شده با کاهش ایمنی هستند.
