مطالعه‌ای از دانشگاه نوادا لاس‌وگاس نشان می‌دهد که مغز انسان زمان را بر اساس تعداد رویدادها و تجربیات درک می‌کند و به اندازه‌گیری دقیق ثانیه‌ها و دقیقه‌ها ارتباطی ندارد.
به گزارش تک‌ناک، این تحقیق نشان داد که الگوهای فعالیت مغز در طول انجام وظایف تکراری تغییر دارند و به عنوان یک شمارنده عمل می‌کند و مثل یک ساعت نیستند. این یافته‌ها به فهم بهتر چگونگی سازماندهی خاطرات و درک تغییرات زمان کمک می‌نمابد.
زمان یک پدیدۀ نسبی است. همۀ ما با این احساس آشنایی داریم که زمان در هنگام بی‌حوصلگی کُندتر میگذرد و زمانی که مشغول به کاری هستیم، ساعت به پرواز درمی‌آید. تجزیه و تحلیلی جدید از الگوهای فعالیت مغز نشان می‌دهد که چگونه مغز ما زمان را ردیابی می‌کند و یک سری بینش‌های جالب در مورد شیوۀ مدیریت زمان توسط سلول‌های مغزی را نشان می‌دهد.
مغز ما مانند رایانه نیست و زمان را بر اساس اندازه‌گیری دقیق ثانیه‌ها، دقیقه‌ها، ساعت‌ها و غیره ردیابی نمی‌کند.
درک مغز از زمان
به تازگی محققان دانشگاه نوادا لاس‌وگاس (UNLV) کشف کرده‌اند که مغز بر اساس تعداد رویدادها یا تجربیاتی که رخ می‌دهند، زمان را درک می‌کند. به نوعی، حتی مهم نیست که یک سری رویدادها در زمان واقعی در چه حد طول می‌کشد، اگر آنها را تسریع بخشیم یا آنها را کاهش دهیم، مغز ما هنوز هم تخمین می‌زند که یک مقدار زمان مشخص گذشته است.
جیمز هیمن، نویسندۀ ارشد این مطالعه گفت: «مواقعی که بی‌حوصله هستیم، زمان بسیار کُند میگذرد، چرا که کاری انجام نمی‌دهیم یا هیچ اتفاقی رخ نمی‌دهد. بالعکس، وقتی اتفاقات زیادی رخ می‌دهد هر یک از آن فعالیت‌ها، مغز ما را به جلو می‌برد و زمان سریع‌تر میگذرد.»
آزمایش درک مغز از زمان روی موش‌ها
تیم تحقیقاتی روی قشر کمربندی قدامی (ACC)، که ناحیه‌ای از مغز است و به نظارت بر فعالیت و ردیابی تجربیات کمک می‌کند، تمرکز کردند. آنها موش‌ها را مجبور کردند تا یک کار تکراری را انجام دهند که این حیوانات باید 200 بار به یک درخواست پاسخ می‌دادند و در زمان انجام این کار، فعالیت ACC حیوانات زیر نظر گرفته می‌شد. به طور خاص، محققان به دنبال این بودند که شیوۀ تغییر الگوهای مغز را بین انجام یک کار در بار اول یا دویستمین بار آزمایش و بررسی کنند که چگونه انجام سریع یا کُندتر کار، بر فعالیت مغز تأثیر می‌گذارد.
محققان متوجه شدند که فعالیت مغز در طول هر تکرار کار، کمی متفاوت از کار بعدی است و با گذشت زمان این تفاوت‌ها بسیار بیشتر شد. یعنی بار اول و دوم ممکن است مشابه باشند، امّا بار 50 بسیار متفاوت است و بار 100 حتی بیشتر این تفاوت به چشم می‌آید. به شکل جالبی، فعالیت کلی مغز بدون توجه به مدت زمانی که موش‌ها طول می‌کشد تا کار کامل را انجام دهند، مشاهده شد.
به عنوان مثال، محققان از سناریوی فرضی دو کارگر کارخانه که وظیفۀ ساخت 100 ویجت را دارند، استفاده کردند. مهم نیست که یک کارگر 30 دقیقه برای ساخت ویجت زمان بگذارد و دیگری 90 دقیقه، الگوهای امواج مغزی تمام کارگرها در همۀ زمان‌ها یکسان به نظر می‌رسد، حتی ممکن است یک حس یکسان از مدت زمان گذشته داشته باشند.
هیمن توضیح داد: «مدت زمانی که برای تکمیل کار طول کشید، بر الگوهای مغز تأثیری نداشت. مغز مانند یک ساعت نیست و مانند یک شمارنده عمل می‌کند. مغز ما حس را در مورد زمان ثبت می‌کند.»
همچنین این تیم تحقیقاتی شاهد این بود که چگونه سلول‌های مغزی مختلف وظایف را در زمان‌های مختلف انجام می‌دهند. گروه‌های کوچکی از سلول‌های مغزی قبل از اینکه آن را به گروه دیگری بسپارند، برای چند بار تکرار با یکدیگر همکاری می‌کنند. این پدیده توضیح می‌دهد که چرا تکرارهای نزدیک به هم به سختی قابل تشخیص هستند، امّا چرا تکرارهایی که با زمان بیشتری از هم انجام شده‌اند، کاملاً متفاوت می‌باشند.
این مطالعه نه تنها نشان می‌دهد که چگونه و چرا درک ما از زمان بسته به میزان مشغلۀ ما تغییر می‌کند، بلکه بهتر درک می‌کنیم که چگونه مغز ما می‌تواند خاطرات را در یک جدول زمانی سازماندهی کند و وقایع را در زمان‌های نسبی مختلف به یاد بیاورد.
هیمن تأکید کرد: «این بخشی از مغز است که ما برای ردیابی مواردی، مانند مکالمه از طریق شام استفاده می‌کنیم. به عنوان مثال شما با الگو قرار دادن زمان خوردن شام، ماجرای یک گفت‌وگو را به یاد می‌آورید و می‌توانید موارد دیگری را قبل و بعد از خوردن شام به یاد بیاورید.»
این تحقیق در مجلۀ Current Biology منتشر شده است.
منبع: UNLV
