فضاپیمای چندنسله، به عنوان یک فضاپیمای خودکفا برای سفرهای بلندمدت بین‌ستاره‌ای طراحی شده و پروژه Hyperion با هدف بررسی امکان‌پذیری این سفرها با فناوری‌های موجود و آینده، مسابقه‌ای جذاب برگزار کرده است.
به گزارش تکناک، فضاپیمای چند نسله شامل خدمه‌هایی است که در فضاپیما زندگی و تولید مثل می‌کنند، می‌میرند و نسل‌های بعدی آنها ادامه‌دهنده سفر خواهند بود.
این ایده برای اولین بار توسط رابرت اچ. گادارد، پیشگام راکت‌های ایالات متحده مطرح شد. این فضاپیمای بزرگ مانند یک دنیای بسته و خودکفا در فضا می‌باشد، که اکوسیستم خاص خود را دارد تا نیازهای خدمه را در طول سفرهای بسیار طولانی برآورده کند.
این فضاپیماها مجهز به سیستم‌های کشاورزی، مسکن و پشتیبانی از موارد ضروری زندگی هستند، که برای تضمین بقای خدمه در طول چندین نسل طراحی شده‌اند.
پروژه Hyperion بخشی از یک مطالعه است که امکان‌پذیری سفرهای بین‌ستاره‌ای با خدمه را با فناوری‌های موجود و آینده ارزیابی می‌کند.
هدف این پروژه تحقیقات و توسعه فناوری‌های جدید است و در عین حال به مردم درباره چالش‌ها و پتانسیل سفرهای بین‌ستاره‌ای آموزش می‌دهد.
به تازگی پروژه Hyperion یک مسابقه طراحی برگزار کرده است و از تیم‌ها دعوت می‌کند تا طرح‌های نوآورانه خود را برای طراحی یک فضاپیمای چندنسله ارائه دهند.
این مسابقه از اول نوامبر 2024 تا 2 ژوئن 2025 برگزار خواهد شد و شرکت برای همه آزاد است.
فهرست مطالب
طراحی زیستگاه‌های فضایی و سیستم‌های اجتماعی
طراحی یک فضاپیمای چندنسله چالش‌های زیادی دارد، از جمله تأمین انرژی برای حرکت فضاپیما که ممکن است باعث شرایط زندگی محدود شود.
همچنین این فضاپیما باید بتواند برای قرن‌ها بدون مشکل کار کند و هوای داخل فضاپیما و آب را به طور کامل بازیافت و نگهداری نماید، بدون اینکه هیچ‌گونه نشتی به فضا داشته باشد.
محققان بیشتر به‌جای تمرکز روی سیستم‌های پیشرانه یا طراحی ساختار فضاپیما، به این فکر می‌کنند که زیستگاه فضایی و سیستم اجتماعی مناسب برای سفرهای طولانی فضایی، چه ویژگی‌هایی باید داشته باشد تا نیازهای ساکنان را در طول زمان برآورده کند.
به همین منظور مسابقه‌ای طراحی کرده‌اند و در آن، از تیم‌هایی که حداقل یک طراح معماری، یک مهندس و یک دانشمند اجتماعی دارند درخواست شده است که زیستگاه یک فضاپیمای چندنسله را طراحی کنند و بیشتر روی معماری و سیستم اجتماعی آن تمرکز داشته باشند.
طراحی‌ها برای این مسابقه باید با چند محدودیت خاص مطابقت داشته باشند: مدت زمان مأموریت 250 سال است و مقصد یک سیاره سنگی می‌باشد که یک اکوسیستم مصنوعی دارد و توسط یک کاوشگر قبلی ساخته شده است.
فضاپیمای چندنسله باید بتواند گرانشی معادل زمین تولید کند، شرایط جوی مشابه زمین را فراهم آورد و ساکنان را در برابر تابش و برخوردهای فضایی محافظت نماید.
همچنین این فضاپیما باید قادر باشد 1,000 نفر را برای کل سفر حمل کند و حداقل 500 نفر را در هر زمان در خود جای دهد.
توجه به جنبه‌های زیبایی‌شناسی و فنی در داوری مسابقه
طرح‌ها بر اساس چند جنبه ارزیابی می‌شوند. اول اینکه باید بررسی شود فضای زندگی چگونه برای ساکنان کار می‌کند و ویژگی‌های زیبایی‌شناسی آن چگونه است. همچنین جنبه‌های فنی طرح‌ها، مانند تأمین غذا، آب و بازیافت زباله نیز مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
علاوه بر این، طرح‌ها از نظر برنامه‌ریزی اجتماعی هم بررسی خواهند شد. این کار شامل سیستم ارزشی فرهنگی است که جامعه آن را می‌پذیرد و اینکه سیستم چگونه می‌تواند با چالش‌های احتمالی که ممکن است جامعه با آنها روبه‌رو شود، مقابله کند.
مهلت مرحله اول مسابقه برای تاریخ 2 فوریه 2025 تعیین شده است و مهلت مرحله دوم در تاریخ 4 می 2025 خواهد بود. برندگان در تاریخ 2 ژوئن 2025 اعلام خواهند شد.
