دانشمندان در تحقیقی مگس های میوه را تحت رژیم غذایی قرار دادند و به نتایج قابل توجهی دست یافتند. اگر این یافته ها به انسان منتقل شود، ممکن است بتوانیم سلامت خود را در هر سنی با کاهش کالری بهبود ببخشیم.
به گزارش تکناک، در حالی که مگس های میوه ممکن است نزدیک ترین خویشاوندان انسان نباشند، حشرات کوچک در واقع در حدود 75 درصد با DNA ما اشتراک دارند، بنابراین اغلب در مطالعات علمی مورد استفاده قرار می گیرند.
آنها همچنین مسیرهای متابولیکی مشابهی با انسان ها دارند، بنابراین مطالعات مربوط به رژیم غذایی روی مگس‌های میوه می تواند به‌طور ویژه ای برای یافته هایی مفید باشد که ممکن است برای سلامت انسان نیز کاربرد داشته باشد.
برای این کار، محققان دانشکده پزشکی دانشگاه کانکتیکات، دسته ای از مگس های میوه نر را در رژیم غذایی پر کالری قرار دادند تا باعث چاقی آنها شوند. آنها همچنین دریافت کالری گروه دیگری از مگس ها را محدود کردند. مگس هایی که کالری محدود دریافت می‌کردند، توانستند حداکثر تا 120 روز زندگی کنند که این عدد برای مگس ها نسبتاً زیاد است. مگس هایی که چاق شده بودند و رژیم غذایی پرکالری داشتند، به طور متوسط کمتر از 80 روز عمر می کنند.
اما چیزی که واقعاً محققان را شگفت زده کرد این بود که تغییر رژیم غذایی حتی در مراحل بعدی زندگی، توانست طول عمر مگس ها را افزایش دهد. هنگامی که مگس های جوان در 20 روزگی از رژیم غذایی پرکالری به رژیم کم کالری روی آوردند، تقریباً به اندازه مگس هایی که تمام عمر خود را صرف خوردن غذای کمتر کرده بودند، زندگی کردند. مهم‌تر از آن، زمانی که مگس‌های چاق در 50 یا 60 روزگی به رژیم غذایی کم کالری روی آوردند یعنی نقطه‌ای که اکثر همگروه‌های چاق آنها قبلاً مرده بودند، محققان شاهد افزایش طول عمر و بهبود متابولیسم بودند.
دانشکده پزشکی ژنتیک و UConn می گوید: یافته قابل توجه این مطالعه این است که حتی پس از گذراندن بخش قابل توجهی از زندگی خود با رژیم غذایی پر کالری، مگس ها می توانند مزایای افزایش طول عمر را صرفاً با تغییر رژیم غذایی کم کالری به دست آورند.
این یافته‌ها با آزمایشی که در اوایل امسال انجام شد، مطابقت دارد که در آن مگس‌های میوه با رژیم‌های غذایی پرچرب برای دوره‌های مختلف روزانه تغذیه می‌شدند. به یک گروه اجازه داده شد 24 ساعت غذا بخورند، در حالی که گروه دیگر فقط 12 ساعت در روز می‌توانستند غذا بخورند. آن مطالعه نشان داد که مگس‌هایی که تغذیه با محدودیت زمانی (TRF) داشتند، عملکرد عضلانی بهتر، کاهش چربی داخل عضلانی و مقاومت بهتری به انسولین داشتند.
محدودیت کالری فقط روی نمونه‌های حیوانی موثر نبوده است. در ماه اکتبر، مطالعه‌ای از مؤسسه ملی سلامت نشان داد که انسان‌هایی که می‌توانستند کالری دریافتی خود را حتی تا 12 درصد کاهش دهند، چندین نشانگر سلامتی و پیری از جمله علائم مربوط به التهاب، تشکیل ماهیچه‌های اسکلتی و ترمیم کلی عضلات در آنها بهبود می‌یابد.
تحقیق حاضر در مجله PNAS منتشر شده است.
