فهرست مطالب
محققان دانشگاه کپنهاگ موفق به کشف الگوی مولکولی منحصربه‌فرد مقاومت به انسولین شدند که می‌تواند انقلابی در تشخیص زودهنگام و درمان شخصی‌سازی‌شده دیابت نوع ۲ ایجاد کند.
به گزارش تکناک، پژوهشگران موفق شدند با استفاده از آنالیز پیشرفته پروتئین‌ها، تفاوت‌های فردی در واکنش به انسولین را شناسایی کنند، که این یافته دیدگاه سنتی درباره دیابت نوع ۲ را نیز به چالش می‌کشد.
علم پزشکی برای مدت‌ها، افراد را در دو گروه کلی سالم یا دیابتی طبقه‌بندی می‌کرد. اما این دسته‌بندی ساده، واقعیت زیستی پیچیده نحوه عملکرد انسولین در بدن انسان را نادیده می‌گیرد.
دکتر آتول دشموک، یکی از پژوهشگران این مطالعه گفت:
«ما متوجه تفاوت‌های بسیار گسترده‌ای در حساسیت به انسولین شدیم؛ حتی میان افراد سالم و آنهایی که مبتلا به دیابت نوع ۲ هستند. در برخی موارد، بیماران دیابتی نسبت به افراد سالم پاسخ بهتری به انسولین نشان می‌دهند.»
01
از 02روش الگوی جدید برای درمان دیابت
پژوهشگران با استفاده از روش پروتئومیکس که نوعی آنالیز پیشرفته پروتئینی است، توانستند تغییرات مولکولی ناشی از اثر انسولین را در بافت عضله بررسی کنند. آنها با نمونه‌برداری از عضله بیش از ۱۲۰ فرد، موفق به ترسیم نقشه‌ای از الگوی مولکولی منحصربه‌فرد مقاومت به انسولین شدند.
این امضاها نشان‌دهنده تغییرات پروتئینی مشخصی هستند که به تدریج در روند مقاومت به انسولین ایجاد می‌شوند و قبل از بروز علائم بالینی دیابت قابل تشخیص هستند.
پروفسور آنا کروک، یکی از پژوهشگران این مطالعه عنوان کرد:
«با شناسایی این الگوهای مولکولی، ما در حال پایه‌گذاری رویکردی جدید در درمان دیابت نوع ۲ هستیم؛ درمانی که مطابق با شرایط هر فرد تنظیم می‌شود.»
این کشف می‌تواند به ساخت داروهایی کمک کند که دقیقا مسیرهای مهم در بدن را هدف قرار می‌دهند. نتیجه آن درمان دیابت با تأثیر بیشتر، عوارض کمتر و عملکرد بهتر است.
02
از 02پیش‌بینی دقیق واکنش بدن به انسولین
پژوهشگران با ترکیب اطلاعات دقیق بالینی و امضاهای مولکولی، موفق به پیش‌بینی سطح مقاومت انسولینی در افراد شدند. این پیشرفت می‌تواند ابزاری بسیار دقیق برای تشخیص زودهنگام در اختیار پزشکان قرار دهد.
دکتر یپه کییرگارد نورت‌کوت، نویسنده اصلی مقاله اعلام کرد: «زمانی که داده‌های بالینی را با الگوهای مولکولی منحصربه‌فرد ترکیب می‌کنیم، درک ما از مقاومت انسولینی افراد به طرز چشمگیری افزایش می‌یابد و می‌توانیم درمان‌هایی دقیق‌تر طراحی کنیم.»
این مطالعه پیشگامانه با همکاری دانشگاه کپنهاگ، مؤسسه کارولینسکا در سوئد و مرکز دیابت استنو در دانمارک انجام شده و در مجله علمی معتبر Cell منتشر شده است.
