این ۸ فرودگاه، جزء خطرناکترین فرودگاه های دنیا هستند، که تنها گروهی منتخب از خلبانان امکان استفاده از آنها را دارند.بیایید نگاهی به آنها داشته باشیم.
به گزارش تک‌ناک، با وجود ترس رایج از پرواز، امّا حمل و نقل هوایی، ایمن‌ترین روش جابه‌جایی است و هر روز ده‌ها هزار هواپیما در سراسر جهان سفر می‌کنند. بر اساس گزارش ایمنی انجمن بین‌المللی حمل و نقل هوایی در سال ۲۰۲۲، احتمال وقوع یک حادثۀ بزرگ تجاری هوایی در حدود یک در ۶ میلیون است.
در حقیقت، این گزارش نشان داد که در سال ۲۰۲۲ تنها پنج حادثۀ مرگبار در میان ۳۲.۲ میلیون پرواز تجاری رخ داده است. این رکورد چشمگیر به لطف تمرکز بیشتر بر ایمنی هواپیمایی در طول دهه‌ها به دست آمده است.
به خصوص، طراحی و موقعیت فرودگاه، عوامل اصلی خطرناک بودن این صنعت حمل و نقل است. اکثر فرودگاه‌های مسافربری دارای زیرساخت‌های محکمی مانند ابزار کمک بصری و هشداردهنده هستند، که خلبانان را از آنچه در داخل و اطراف فرودگاه می‌گذرد آگاه می‌کند.
همچنین باندهای فرودگاه معمولاً با دستورالعمل‌های واضح برای هدایت و توقف هواپیما آسفالت می‌شوند. اگرچه گزارش‌های تصادف در فرودگاه‌های ایالات متحده نشان می‌دهد که هنوز در مورد ایمنی روی زمین کارهای زیادی باید انجام شود.
با وجود تمام این تمهیدات، هنوز مکان‌هایی وجود دارند که از نظر فناوری بسیار ابتدایی هستند و برای بلند شدن و فرود آمدن هواپیما به حدی خطر دارند که به تعداد انگشت شماری از خلبانان برای پرواز در شرایط سخت اعتماد می‌شود و مهارت آنها باید مورد تشویق قرار گیرد.
در اینجا به هشت مورد از چالش برانگیزترین و خطرناکترین فرودگاه‌های جهان برای هدایت هواپیما اشاره می‌کنیم:
فرودگاه بارا در اسکاتلند
فرودگاه بارا در یک جزیرۀ کوچک در سواحل غربی اسکاتلند در منطقه‌ای به نام جزایر بارا و واترزای واقع شده است. به دلیل دور افتاده بودن منطقه و تقاضای کم، فرودگاه فقط یک برج مراقبت و یک ترمینال کوچک دارد، امّا فضایی برای باند واقعی در آن دیده نمی‌شود.
به جای آن، هواپیماها در سه باند مثلثی شکل از شن و ماسه در امتداد آب ساحل تراگ مور فرود می‌آیند، که به هواپیماها اجازه می‌دهد با توجه به باد در هر جهتی فرود بیایند.
فرودگاه بارا تنها فرودگاهی با پروازهای برنامه‌ریزی شده است که هواپیماها روی شن فرود می‌آیند، امّا این موضوع پرواز به آنجا را بسیار دشوار می‌کند.
بر اساس گفتۀ فوربس، باندهای فرودگاه تنها 1.5 متر بالاتر از سطح دریا هستند و در هنگام مد کامل به طور کامل ناپدید می‌شوند، بنابراین خلبانان باید نسبت به شرایط آب و هوایی غیرمنتظره و تغییر شرایط جزر و مد هوشیار باشند.
لوگان‌ایر تنها شرکت هواپیمایی است که به طور منظم به بارا خدمات رسانی می‌کند. این شرکت از هواپیمای ساخت کانادا به نام دی هاویلند کانادا دی اچ سی-۶ توئین اوتر استفاده می‌کند، که به طور ویژه برای زمین‌های ناهموار و باندهای کوتاه ساخته شده است.
فرودگاه بین‌المللی Paro در بوتان
فرودگاه بین‌المللی Paro در بوتان یکی از پیچیده‌ترین فرودگاه‌های جهان از نظر موقعیت جغرافیایی است.
این فرودگاه که در دره‌ای میان قله‌های ۱۸۰۰۰ فوتی و درختان جنگلی انبوه قرار دارد، شاید فقط 10 خلبان برای پرواز به داخل و خارج از آن آموزش دیده باشند و پروازها فقط در ساعات روز مجاز است.
بر اساس گفتۀ فوربس، چند عامل باعث می‌شود که نزدیک شدن به این فرودگاه خطرناک باشد، از جمله چرخش تند ۴۵ درجه‌ای به سمت باند که خلبانان حتی تا لحظاتی قبل از فرود به روی باند نمی‌توانند آن را ببینند.
همچنین باند فرودگاه با تنها ۶۵۰۰ فوت بسیار کوتاه است، به این معنی که هواپیماهای بدنه باریکی که از فرودگاه رفت و آمد می‌کنند باید با پارامترهای سرعت و ارتفاع به صورت دقیق عمل کنند. علاوه بر این، فرودگاه فاقد سیستم راداری است تا کمک‌کننده برای هدایت آنها باشد، بنابراین خلبانان باید به چشمان و آموزش خود تکیه کنند.
فرودگاه بین المللی Juancho E Yrausquin در کارائیب هلند
کوتاه‌ترین باند فرودگاه تجاری جهان در جزیرۀ کارائیب هلند سابا قرار دارد. با تنها پنج مایل مربع مساحت برای حرکت و چند منطقۀ مسطح، باند و آسفالت این فرودگاه فقط حدود یک چهارم مایل در حدود 1300 فوت طول امتداد دارد.
ترکیب باند کوتاه با صخره‌های کوهستانی، یعنی حاشیۀ خطا بسیار زیاد است و دقت خلبان برای جلوگیری از شیرجه رفتن هواپیما به انتهای باند و سقوط در اقیانوس، کلیدی است.
مشابه فرودگاه Paro، فقط تعدادی از خلبانان آموزش دیده برای پرواز به داخل و خارج از Saba وجود دارند. تنها شرکت هواپیمایی با پروازهای برنامه‌ریزی شده Winair مستقر در سنت مارتن است، که از یک فروند دی هاویلند کانادا DHC-6 Twin Otter استفاده می‌کند.
- فرودگاه بین‌المللی Courchevel در آلپ فرانسه
این فرودگاه دسترسی به یکی از لوکس‌ترین مقاصد اسکی در جهان را فراهم می‌کند، امّا فقط خلبانان آموزش دیده می‌توانند شیب نامناسب و باند کوتاه 1700 فوتی فرودگاه را کنترل کنند.
بر اساس گفتۀ فوربس، به ویژه شیب 18.5 درصدی باند چالش برانگیز است، به این معنی که خلبانان باید کاملاً قدرت مانور داشته باشند.
علاوه بر این، چشم‌انداز خشن به همراه فقدان سیستم‌های روشنایی یا هدایت در فرودگاه، باعث می‌شود که پروازها فقط در شرایط آب و هوایی کلیر امکان‌پذیر باشند. بنابراین باد و طوفان، پرواز به داخل یا خارج از فرودگاه را بسیار خطرناک می‌کند.
تنها شرکت هواپیمایی برنامه‌ریزی شده که به فرودگاه پرواز دارد Alpine Airlines فرانسه است که از هواپیمای Vulcanair P68 Turbo Observer استفاده می‌کند و برای عملیات در زمین‌های کوتاه ساخته شده‌اند. هر چند این باند فرود مورد استفادۀ جت‌های خصوصی و هلیکوپترها نیز قرار می‌گیرد.
باند فرودگاه Phoenix در قطب جنوب
گروه کوچکی از مردم می‌توانند بگویند که در قطب جنوب قدم گذاشته‌اند، که اکثر آنها با کشتی کروز از مکان‌هایی مانند: استرالیا یا آرژانتین سفر می‌کنند.
امّا تعداد حتی کمتری از افراد هستند که به قارۀ سفید پرواز کرده‌اند. شاهکاری که برای اولین بار در سال 1928 انجام شد و در طول تاریخ یک چالش باقی مانده است.
در جنوبگان چندین باند فرودگاه موقت وجود دارد، مانند: باند یخی Wolf’s Fang که می‌تواند هر چیزی را از جت‌های خصوصی کوچک تا جت‌های غول پیکر Airbus A340 اداره کند.
امّا خطرناکترین آنها باند فرودگاه Phoenix است، که در سال 2016 برای استفادۀ برنامۀ پرواز جنوبگان ایالات متحدۀ نیروی هوایی ایالات متحده (USAP) گواهی‌نامه دریافت کرد و در نزدیکی پایگاه نظامی ایستگاه مک موردا واقع شده است.
هواپیماهای غول پیکر مانند هواپیمای باری USAF Boeing C-17 Globemaster III می‌توانند به لطف لایه‌های متعددی از برف متراکم که بنیاد ملی علوم آن را «تقریباً به سختی بتن» توصیف می‌کند، بر روی باند یخی فرود بیایند.
در حالی که باند فرود بهتر از یک شیب یا شن نرم است، امّا چراغ ندارد. این به همراه تاریکی 24/7 در ماه‌های زمستان و پتانسیل شرایط کلیر شدن کامل، به این معنی است که خلبانان گاهی اوقات باید به شدت به ابزارهای کابین با هیچ نشانۀ بصری بیرونی تکیه کنند.
فرودگاه بین‌المللی Toncontin در هندوراس
برای رسیدن به پایتخت هندوراس، تگوسیگالپا، خلبانان ابتدا باید از میان کوه‌ها عبور کنند و سپس قبل از فرود در فرودگاه بین‌المللی Toncontin، چرخش و شیبی تند داشته باشند، که مشابه شرایط بوتان است.
این موانع با باند کوتاه 7100 فوتی دشوارتر می‌شود و بزرگ‌ترین نگرانی، خطر بیش از حد رفتن جت‌ها از باند فرود است.
این اتفاق در سال 2008 رخ داد، زمانی که یک ایرباس A320 متعلق به هواپیمایی TACA از باند خارج شد و به خیابان برخورد کرد و باعث کشته شدن سه نفر در هواپیما، از جمله کاپیتان و دو نفر روی زمین شد.
با وجود این، با افتتاح فرودگاه بین‌المللی جدید Palmerola در سال 2021، برخی از نگرانی‌ها در مورد فرودگاه Toncontin برطرف شده است. در حال حاضر فقط پروازهای داخلی در Toncontin انجام می‌شود و تمام پروازهای بین‌المللی از فرودگاه امن‌تر Palmerola با باند فرود 9200 فوتی استفاده می‌کنند.
فرودگاه بین‌المللی Princess Juliana در سنت مارتن
به احتمال زیاد شناخته شده‌ترین فرودگاه این لیست، فرودگاه بین‌المللی Princess Juliana در جزیرۀ کارائیب سنت مارتن است، که بیشتر به دلیل مسیر دیدنی آن، که به صورت مستقیم از بالای یک ساحل عمومی عبور می کند، مشهور است.
گردشگران و هواپیماشناس‌ها به طور یکسان در کنار حصار فرودگاه صف می‌کشند تا منتظر بلند شدن و فرود هواپیماهای غول پیکر باشند، اگرچه این فعالیت می‌تواند باعث ایجاد خطراتی شود و افراد به دلیل انفجار شدید موتور جت، به هوا بلند و حتی به طور غم‌انگیزی کشته شوند.
هواپیماهایی که در Princess Juliana فرود می‌آیند نه تنها برای افراد روی زمین خطرناک هستند، بلکه باند فرود 7100 فوتی و فرود با ارتفاع کم، هواپیماهای تجاری بزرگ را به محدودیت‌های عملیاتی خود سوق می‌دهد.
هر چند به نظر می رسد که شرکت‌های هواپیمایی با این موضوع کنار آمده‌اند، چرا که هواپیماهای بزرگی به اندازۀ بوئینگ 747 به طور مرتب به فرودگاه معروف سنت مارتن پرواز می‌کنند.
فرودگاه Tenzing-Hillary(فرودگاه لوكلا) در نپال
فرودگاه لوكلا که به طور رسمی فرودگاه Tenzing-Hillary نامیده می‌شود، دروازۀ ورود به کوه اورست است و صدها کوهنورد در مسیر خود به کمپ اصلی و برگشت از آن، از این فرودگاه عبور می‌کنند.
فرودگاه لوكلا شبیه مسیر رنگین کمانی در پرواز است، امّا خلبانان باید بین قله‌ها که یکی از آنها بلندترین کوه جهان است، به صورت زیگزاگ حرکت و همزمان فرود به باند یک طرفۀ 1700 فوتی را مدیریت کنند. همچنین این فرودگاه زیرساخت‌های کمی برای کمک به فرود و برخاست ایمن دارد.
حفظ سرعت و ارتفاع برای ایمنی پرواز، کلیدی است و به دلیل شیب تند مورد نیاز برای برخاست و آب و هوای غیرقابل پیش‌بینی که می‌تواند آسمان آفتابی را فقط در چند دقیقه به دید صفر تبدیل کند، جای کمی برای خطا وجود دارد. پس امکان دارد پرواز بر اساس برنامه انجام نشود.
علاوه بر این، فرودگاه در ارتفاع حدود 10000 پایی قرار دارد که هوا در آن کمتر متراکم است. این می‌تواند بر عملکرد هواپیما تأثیر بگذارد و کنترل آن را برای خلبانان دشوارتر می‌کند.
این فرودگاه با فاجعه بیگانه نیست. بر اساس گزارش شبکۀ ایمنی هواپیمایی، از سال 2004، 56 نفر در پروازهای ورودی، خروجی یا نزدیک به لوكلا، جان خود را از دست داده‌اند.
