دانشمندان دانشگاه مریلند دریافتند که برخورد فضاپیمای DART ناسا با سیارک دیمورفوس باعث پرتاب سنگ‌های فضایی با سه برابر انرژی جنبشی بیشتر از فضاپیما شد.
به گزارش تکناک، این کشف که توسط گروهی از اخترشناسان دانشگاه مریلند انجام شده و در مجله علمی Planetary Science Journal منتشر شده است، نشان می‌دهد که انحراف مسیر سیارک‌ها بسیار پیچیده‌تر از چیزی است که در گذشته تصور می‌شد.
فهرست مطالب
برخورد مؤثر فضاپیمای DART ناسا با عواقب پیش‌بینی‌نشده
تونی فارنهام، سرپرست گروه تحقیقات گفت: «ما توانستیم سیارک را از مسیر منحرف کنیم، اما تصاویر نشان دادند که پرتاب سنگ‌های بزرگ بعد از برخورد، نیرویی تقریباً به اندازه خود فضاپیما وارد کردند.»
این یافته نشان می‌دهد که در مأموریت‌های آینده، باید تأثیر ذرات و سنگ‌های پرتاب‌شده پس از برخورد نیز در نظر گرفته شود، چرا که ممکن است مسیر سیارک به جهتی غیرمنتظره تغییر کند.
ردیابی سنگ‌های پرتاب‌شده
داده‌های این تحقیق از فضاپیمای کوچک LICIACube به دست آمده است، که همراه فضاپیمای DART بود. این فضاپیما تصاویر دقیقی از لحظات پس از برخورد ثبت کرد. بر اساس این داده‌ها:
- ۱۰۴ سنگ فضایی با اندازه‌هایی بین ۰.۲ تا ۳.۶ متر ردیابی شدند.
- این سنگ‌ها با سرعتی تا ۵۲ متر بر ثانیه از سطح دیمورفوس فاصله گرفتند.
- بیشتر سنگ‌ها (حدود ۷۰ درصد) به سمت جنوب و با زاویه کم پرتاب شدند.
منشأ سنگ‌های پرتاب‌شده کجا بود
دانشمندان بیان کردند که این سنگ‌ها به احتمال زیاد هنگام برخورد فضاپیما با دو صخره بزرگ روی سیارک، به فضا پرتاب شده‌اند.
شواهد نشان می‌دهد که سنگ‌های جنوبی به احتمال زیاد تکه‌هایی از صخره‌ای به شعاع ۳.۳ متر به نام آتاباکه هستند، که پیش از برخورد اصلی، توسط صفحات خورشیدی DART شکسته شده‌اند.
مقایسه فضاپیمای DART با Deep Impact ناسا
دانشمندی به نام جسیکا سان‌شاین که پیش‌تر در مأموریت Deep Impact ناسا نیز همکاری داشته است، بیان کرد: «در مأموریت قبلی (Deep Impact)، سیارک سطحی نرم و پوشیده از خاک داشت، اما این‌بار (DART) با سطحی سخت و پر از سنگ‌های بزرگ روبه‌رو بودیم. این تفاوت باعث شد که ذرات به شکل متفاوتی در فضا پخش شوند. این اطلاعات برای طراحی مأموریت‌های بعدی به فضا بسیار مهم هستند.»
تأثیرات جانبی بر مدار و برنامه‌ریزی آینده
سنگ‌هایی که پس از برخورد به فضا پرتاب شدند، نیرویی ایجاد کردند که مسیر آن با جهت برخورد فضاپیما زاویه داشت. این نیرو به احتمال زیاد مدار سیارک را حدود یک درجه جابه‌جا کرده و باعث چرخش نامنظم آن شده است.
این اطلاعات برای مأموریت Hera آژانس فضایی اروپا اهمیت بالایی دارد، که در سال ۲۰۲۶ به منظومه دیمورفوس-دیدیموس خواهد رسید.
فارنهام عنوان کرد: «LICIACube به ما دیدگاهی داد که از زمین هرگز نمی‌توانستیم به‌دست آوریم. مأموریت Hera نیز همین نقش را ایفا خواهد کرد و یافته‌های DART را از نزدیک بررسی می‌کند.»
سان‌شاین در پایان گفت: «اگر سیارکی در حال حرکت به‌سمت زمین باشد و بخواهیم مسیر آن را دقیقاً تغییر دهیم، باید همه این جزئیات را بدانیم.»
