فناوری ذخیرهسازی جدید کدهای QR را روی شیشه‌هایی با پوشش سرامیکی حکاکی می‌کند تا داده‌ها را به‌مدت 5,000 سال ذخیره کند.
به‌گزارش تک‌ناک، شرکت نوپای آلمانی Cerabyte در حال کار روی فناوری ذخیرهسازی جدیدی است که با استفاده از لیزر کدهای QR را روی رسانای جدید ساخته‌شده از لایه‌های نانوسرامیکی با ضخامت تنها 50 تا 100 اتم که روی ورق شیشه‌ای قرار می‌گیرد، حک می‌کند.
این تکنیک جدید می‌تواند صنعت ذخیرهسازی بلندمدت را متحول کند و چگالی ذخیرهسازی بی‌سابقه‌ای را با استفاده از کارتریج‌های CeraMemory (2025 تا 2030) با ظرفیت بین 10 تا 100 پتابایت و نوارهای CeraTape (2030 تا 2035) با ظرفیت حداکثر 1 اگزابایت فراهم کند.
این استارت‌آپ همچنین ادعا می‌کند که این فناوری جدید می‌تواند اطلاعات را در دماهایی تا 570 درجه‌ی فارنهایت برای 5,000 سال نگه‌داری کند. حالا این شرکت سیستم نمونه‌ی آزمایشی جدیدی رونمایی کرده است که عملکرد فناوری مذکور را نشان می‌دهد.
فناوری ذخیرهسازی جدید Cerabyte به‌طور کامل در‌برابر آتش‌سوزی، سیلاب، نوسان برق، تغییرات شدید دما و سایر تهدیدهای محیطی مقاوم است و می‌تواند آن را به‌عنوان راه‌حلی ایدئال برای ذخیرهسازی بلندمدت در آینده تبدیل کند.
تامزهاردور می‌نویسد که این راه‌حل ذخیرهسازی با استفاده از فناوری مبتنی‌بر سرامیک ارائه می‌شود که از لایه‌های شیشه‌ای نانوسرامیکی غیرآلی استفاده می‌کند و ضخامتشان بین 50 تا 100 اتم است.
اطلاعات در قالب کدهای QRمانندی ذخیره می‌شود که با ضربات لیزری روی لایه‌های شیشه حک می‌شوند. لیزر سوراخ‌هایی را در هر لایه ایجاد می‌کند؛ به‌طوری‌که سوراخ‌ها صفرهای دودویی (باینری) را نمایش می‌دهند؛ در‌حالی‌که بخشی از شیشه که تغییر نکرده است، یک‌ها را نمایش می‌دهد.
ویدئو
Cerabyte اخیراً در ویدئویی نمونه‌ای اولیه از سیستم ذخیرهسازی سرامیکی خود با استفاده از قطعات آماده را نشان داد. طبق این ویدئو، همان‌طور‌که قبلاً تصور می‌شد، سیستم با مجموعه‌ای از قفسه‌های کتابخانه کار می‌کند که همراه با قفسه‌ی خواننده‌نویسنده‌ی تکی تجهیز شده است تا دسترسی به ذخیرهسازی را فراهم کند.
در مرحله‌ی دسترسی، کارتریج به‌واسطه‌ی ربات‌ها از قفسه‌ی کتابخانه خارج و به پلتفرم یا صحنه‌ای در قفسه‌ی خواننده‌نویسنده منتقل می‌شود. پس از آن مرحله در‌مقابل لیزری که داده‌ها را روی لایه‌های سرامیکی روی کارتریج می‌خواند و می‌نویسد، به جلو یا عقب حرکت می‌کند. حرکات رو‌به‌جلو برای نوشتن هستند؛ در‌حالی‌که حرکات رو به جلو و عقب را می‌توان برای خواندن اطلاعات از روی کارتریج استفاده کرد.
Cerabyte تصور می‌کند که سیستم ذخیره‌سازی‌ای وجود دارد که چندین لایه‌ی سرامیکی در یک کارتریج داده (مشابه هارد دیسک) ذخیره می‌شود. هر کارتریج داده در قفسه‌ی ذخیره‌سازی‌ای قرار می‌گیرد که برای ذخیرهسازی بلندمدت استفاده می‌شود و برای برداشت هر کارتریج داده و انتقال آن به قفسه‌ی خواننده‌نویسنده به ربات‌ها نیاز دارد.
این طراحی بسیار شبیه به کتابخانه‌های نواری است که شرکت‌های بزرگ به‌طور‌کلی برای ذخیرهسازی بلندمدت استفاده می‌کنند؛ اما در این حالت، درایوهای نواری با کارتریج‌های شیشه‌ای با پوشش سرامیکی جایگزین می‌شوند.
زیبایی معماری جدید ذخیرهسازی Cerabyte ادعای آن در استقامت و مطمئن‌بودن است. این استارت‌آپ نوپا می‌گوید که حامل‌های شیشه‌ای‌اش می‌توانند برای 5,000 سال یا بیشتر باقی بمانند و در‌برابر آتش، آب، تشعشعات، EMPها و هرگونه اثرهای محیطی زنده بمانند که می‌تواند به نوارها و هارد دیسک‌ها یا حافظه‌های جامد آسیب بزند.
همچنین، مانند درایوهای نواری به نقره‌کاری مجدد نیازی ندارند که قابلیت کاربرد بلندمدت آن‌ها را بهبود می‌بخشد. این قابلیت‌ها در سیستم طراحی‌شده برای ذخیرهسازی بلندمدت بسیار جذاب است.
اگر Cerabyte بتواند با موفقیت راه‌حل ذخیرهسازی سرامیکی خود را عملیاتی کند، به‌سرعت شرکت‌های بزرگی را جذب خواهد کرد که به‌دنبال راه‌حلی مطمئن برای ذخیرهسازی بلندمدت به‌غیر از درایوهای نواری هستند؛ به‌شرطی که بتواند سیستم‌ها را با قیمت‌های اقتصادی تولید کند.
