محققان دانشگاه هاوایی ویروس مرموز و جدیدی به نام FloV-SA2 شناسایی کرده‌اند که برای اولین بار در ویروس‌های یوکاریوتی، پروتئینی ضروری برای تولید ریبوزوم را رمزگذاری می‌کند.
به گزارش تکناک، ریبوزوم‌ها ساختارهای حیاتی سلولی هستند که اطلاعات ژنتیکی را به پروتئین‌ها تبدیل می‌کنند و این پروتئین‌ها اساس ساختار و عملکرد سلول‌ها و در نهایت موجودات زنده را تشکیل می‌دهند. این اولین بار است در ویروسی که موجودات یوکاریوتی مانند: گیاهان، حیوانات یا قارچ‌ها را آلوده می‌کند، چنین پروتئینی یافت می‌شود.
ویروس‌ها بسته‌های مواد ژنتیکی هستند، که درون یک پوسته پروتئینی قرار دارند. آنها برای تولیدمثل باید به سلول میزبان حمله کنند و از ماشین‌آلات تکثیر آن استفاده نمایند.
در حالی که ویروس‌های ساده به طور کامل به سلول میزبان وابسته هستند، ویروس‌های پیچیده‌تر و بزرگ‌تر اغلب پروتئین‌های مختلفی را برای کمک به تکثیر خود تولید می‌کنند.
فهرست مطالب
ویروس رمزگذاری شده با ریبوزوم eL40
ریبوزوم‌ها در سلول‌ها، به عنوان ماشین‌آلات ساخت پروتئین عمل می‌کنند و پیام‌های RNA را می‌خوانند و آنها را به پروتئین تبدیل می‌کنند.
محققان دانشگاه هاوایی فرض کرده‌اند که در طی عفونت ویروسی، یکی از اجزای ریبوزوم به نام eL40 که اغلب توسط سلول جلبکی تأمین می‌شود، با پروتئینی مشابه که ویروس تولید می‌کند، جایگزین می‌شود.
این تغییر باعث می‌شود که ریبوزوم‌ها به طور ترجیحی پیام‌های RNA تولیدشده توسط ویروس را بخوانند و در نتیجه تولید پروتئین‌های ویروسی را افزایش دهند.
جولی تومی، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «ما بسیار هیجان‌زده هستیم که متوجه شدیم این ویروس، پروتئین eL40 را رمزگذاری می‌کند. تغییر در این قطعه کلیدی ماشین‌آلات سلولی منطقی است، اما پیش از این هیچ مدرکی در مورد چنین ویژگی در ویروس‌های یوکاریوتی وجود نداشت.»
این ویروس در طی تلاش‌های محققان آزمایشگاه‌های اکولوژی ویروسی دریایی (MarVEL) برای شناسایی ویروس‌های اقیانوسی کشف شد.
کریستوفر شوارز، دانشجوی دکتری اقیانوس‌شناسی، با نمونه‌برداری از آب در ایستگاه ALOHA که در 60 مایلی شمال اوآهو، هاوایی قرار دارد، ده‌ها ویروس را ایزوله کرد. یکی از این ویروس‌ها، FloV-SA2، گونه‌ای از یک فیتوپلانکتون به نام Florenciella را آلوده می‌کند.
تولید ترجیحی پروتئین‌های ویروسی
پیش از این، ویروس‌های غول‌پیکر مانند FloV-SA2 کشف شده‌اند، که پروتئین‌هایی را برای انجام فرایندهای متابولیکی پیچیده مانند: تخمیر یا حس نور رمزگذاری می‌کنند.
این پروتئین‌ها عملکردهایی غیرمنتظره در ویروس‌ها دارند، که ممکن است به تکثیر ویروس کمک کنند، اما نحوه دقیق عملکرد آنها همچنان مشخص نیست. محققان اکنون قصد دارند تا جزئیات بیشتری درباره چگونگی و زمان استفاده از این پروتئین‌ها توسط ویروس به‌دست آورند.
تومی در این باره توضیح داد: «فرضیه ما این است که ویروس با وارد کردن یکی از پروتئین‌های خود به درون ریبوزوم، این قطعه کلیدی از ماشین‌آلات سلولی را تغییر می‌دهد تا تولید پروتئین‌های ویروسی به جای پروتئین‌های معمولی سلول ترجیح داده شود.»
گرگ استوارد، استاد اقیانوس‌شناسی که پروژه را نظارت می‌کند نیز در این باره گفت: «ویروس‌ها نقش اساسی در عملکرد اکوسیستم‌های دریایی دارند و بر تولید زیستی، تعاملات اجتماعی و حتی تغییرات تکاملی تأثیر می‌گذارند. این کشف جزئیات جدیدی را در مورد نحوه تعامل پیچیده ویروس‌ها با فیتوپلانکتون‌ها فاش می‌کند، که اساس اکوسیستم‌های دریایی هستند و درک ما از اصول زیستی ویروس‌ها را گسترش می‌دهد.»
محققان امیدوار هستند که FloV-SA2 به عنوان یک سیستم نمونه مفید برای تحقیق در مورد مکانیسم‌های جدیدی عمل کند که ویروس‌ها برای دستکاری متابولیسم سلولی و هدایت منابع و انرژی میزبان استفاده می‌کنند.
