پژوهشی که در دانشگاه مینه‌سوتا انجام شده است، نشان می‌دهد کودکانی که در محیط آموزشی با انواع تنبیه طردکننده مواجه می‌شوند، بیش از دیگران در معرض ابتلا به اضطراب و افسردگی قرار دارند.
به گزارش تکناک، این یافته‌ها، ضرورت بازنگری در شیوه‌های انضباطی مدارس و پرهیز از اتکا به روش‌های سنتی تنبیه را برجسته می‌سازد؛ چرا که این شیوه‌ها می‌توانند پیامدهای نامطلوبی بر سلامت روان دانش‌آموزان داشته باشند.
با آنکه این پژوهش صرفاً به وضعیت یکی از ایالت‌های آمریکا پرداخته است، اما تنبیه‌های طردکننده پدیده‌ای رایج در نظام‌های آموزشی سراسر جهان محسوب می‌شوند. از آنجا که نزدیک به یک‌پنجم جمعیت جهان در حال تحصیل هستند، می‌توان نتیجه گرفت که صدها میلیون دانش‌آموز در سطح جهانی ممکن است تحت تأثیر منفی چنین روش‌هایی قرار گیرند.
فهرست مطالب
روش پژوهش
این مطالعه بر پایه داده‌های به‌دست‌آمده از بیش از ۸۲ هزار دانش‌آموز مدارس دولتی ایالت مینه‌سوتا در مقاطع هشتم، نهم و یازدهم در سال ۲۰۱۹ انجام شده است. تمامی این دانش‌آموزان در نظرسنجی ایالتی مینه‌سوتا، که از سال ۱۹۸۹ هر سه سال یک‌بار برای بررسی تجربیات دانش‌آموزان در نظام آموزشی این ایالت برگزار می‌شود، شرکت کرده بودند.
پژوهشگران در این مطالعه، تجربه دانش‌آموزان از تنبیه‌های طردکننده، از جمله تعلیق، اخراج و بازداشت در مدرسه را مورد بررسی قرار دادند و تأثیر این موارد را بر سلامت روانی آنان ارزیابی کردند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش شامل «پرسش‌نامه سلامت بیمار» برای شناسایی نشانه‌های افسردگی و «مقیاس اختلال اضطراب فراگیر» برای سنجش میزان اضطراب دانش‌آموزان بوده است.
یافته‌ها
نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که از هر ۱۰ دانش‌آموز، یک نفر تجربه تنبیه طردکننده داشته است. میزان این نوع تنبیه‌ها در میان دانش‌آموزان پسر، غیرباینری، رنگین‌پوست، دانش‌آموزان دارای نیازهای ویژه و نوجوانان دارای شرایط اقتصادی نامساعد، بیشتر از سایرین بوده است.
بررسی‌ها نشان داده است که احتمال بروز نشانه‌های افسردگی در میان دانش‌آموزانی که تحت این نوع تنبیه قرار گرفته‌اند، ۶۴ درصد افزایش می‌یابد و خطر ابتلا به اضطراب در آنها ۴۹ درصد بیشتر از دیگر دانش‌آموزان است.
دانش‌آموزانی که چنین تجربه‌ای را پشت سر گذاشته‌اند، اغلب از «بی‌علاقگی یا ناتوانی در لذت بردن از فعالیت‌ها»، «احساس ناراحتی، افسردگی یا ناامیدی»، «احساس نگرانی و اضطراب شدید» و «ناتوانی در کنترل افکار اضطراب‌آور» شکایت داشته‌اند.
بر اساس گزارش ، اضطراب و افسردگی در سنین پایین می‌تواند موجب بروز مشکلات تحصیلی، گرایش به سوءمصرف مواد و حتی رفتارهای خودکشی‌گرایانه شود. علاوه بر این، دانش‌آموزانی که در مدرسه تجربه تنبیه طردکننده را داشته‌اند، در معرض خطر ترک تحصیل، دشواری در یافتن و حفظ شغل و حتی درگیر شدن در فعالیت‌های مجرمانه قرار دارند.
راهکارها
هرچند این یافته‌ها نگران‌کننده هستند، اما وجود برخی عوامل محافظتی می‌تواند تأثیرات منفی این تنبیه‌ها را بر سلامت روان دانش‌آموزان کاهش دهد. مهم‌ترین این عوامل عبارتند از:
- فعالیت‌های فوق‌برنامه که زمینه رشد فردی و اجتماعی دانش‌آموزان را فراهم می‌کنند.
- ارتباط قوی با والدین که احساس امنیت و حمایت را در دانش‌آموزان تقویت می‌کند.
- داشتن دوستانی که برای آنها اهمیت قائل هستند و از نظر عاطفی آنها را حمایت می‌کنند.
- امکان گفتگو با یک بزرگسال در مدرسه که نقش راهنما و حامی را برای دانش‌آموز ایفا کند.
- روابط مناسب میان معلمان و دانش‌آموزان که احساس ارزشمندی و انگیزه تحصیلی را در آنها تقویت می‌کند.
- احساس امنیت در محیط مدرسه که مانع از ایجاد استرس و اضطراب در دانش‌آموز می‌شود.
بر اساس یافته‌های این پژوهش، مدارس باید شرایطی را فراهم کنند که دانش‌آموزان به‌طور مداوم از این عوامل محافظتی بهره‌مند شوند، چرا که این امر نقش مهمی در بهبود سلامت روان آنان خواهد داشت.
نتیجه‌گیری
پژوهشگران این مطالعه تأکید دارند که یافته‌های آن ضرورت تغییر در چارچوب‌های انضباطی مدارس را نشان می‌دهد. به گفته آنان، «چارچوب‌های انضباطی که رفتارهای ناهنجار دانش‌آموزان را به‌عنوان راهی برای کنار آمدن با چالش‌ها در نظر می‌گیرند و از رویکردهای ترمیمی مبتنی بر شناخت آسیب‌ها و حمایت‌های روانی استفاده می‌کنند، می‌توانند به بهبود وضعیت دانش‌آموزان و محیط آموزشی کمک کنند.»
بسیار مفید بود ممنون