مطالعه‌ای جدید در بیمارستان Rutgers Health روی موش‌ها نشان داده است که میکروپلاستیک می‌تواند از مادر باردار به جنین منتقل شود و حتی پس از تولد نیز در اندام‌های حیاتی نوزاد باقی بماند.
به گزارش تکناک، امروزه آلودگی پلاستیکی، از جمله ذرات کوچک‌تر از دانه شن، همه‌جا وجود دارد و حتی نوزادان جوندگان را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.
محققان مدت‌ها است که می‌دانند ذرات میکرو و نانوپلاستیک (MNPs) که از طریق اکسیداسیون و تجزیه طبیعی محصولات مصرفی وارد محیط می‌شوند، به راحتی از طریق استنشاق، جذب و رژیم غذایی در بدن انسان ته‌نشین می‌شوند.
کارشناسان همچنین می‌دانند که این آلاینده‌ها می‌توانند از سد جفتی عبور و در بافت‌های جنین رسوب کنند.
موضوع نامشخص این بود که آیا این ذرات پس از تولد نیز در بافت باقی می‌مانند یا خیر. محققان Rutgers Health دریافتند که آنها حداقل در موش‌ها باقی می‌مانند. داده‌های آنها ممکن است پیامدهایی برای سلامت انسان داشته باشد.
فیبی اِی. استاپلتون، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: «هیچ‌کس نمی‌خواهد پلاستیک در کبد خود داشته باشد. اکنون که می‌دانیم میکروپلاستیک نه تنها در کبد، بلکه در سایر اعضای بدن نیز وجود دارد، گام بعدی فهمیدن دلیل و معنای آن است.»
فهرست مطالب
یافته‌های تحقیقاتی در جوندگان
برای ارزیابی ماندگاری ذرات نانو و میکروپلاستیک در اندام نوزاد، پس از قرار گرفتن در معرض آنها توسط مادر، استاپلتون و همکاران او شش موش را برای ۱۰ روز در دوران بارداری در معرض پودر پلاستیک خوراکی آئروسل‌شده قرار دادند.
استاپلتون توضیح داد: «جوندگان برای این نوع مطالعه مناسب هستند، چرا که انسان‌ها و جوندگان هر دو جفت هموکوریال دارند، به این معنا که خون مادر و جنین در طول گردش خون به طور مستقیم تماس نمی‌یابند.»
نتایج مطالعه
دو هفته پس از تولد، دو موش نوزاد (یکی نر و یکی ماده)، برای قرار گرفتن در معرض میکرو و نانوپلاستیک آزمایش شدند. در هر دو مورد، همان نوع پلاستیکی که مادران در دوران بارداری استنشاق کرده بودند، در بافت ریه، کبد، کلیه، قلب و مغز نوزادان یافت شد. هیچ پلاستیکی در گروه تحت کنترل یافت نشد.
استاپلتون اعلام کرد: «این یافته‌ها نشان‌دهنده خطرات بالقوه میکرو و نانوپلاستیک‌ها در محیط است.»
محققان گفتند: «این نتایج نگرانی‌هایی را درباره تأثیرات توکسیکولوژیکی مرتبط با قرار گرفتن در معرض MNPها، سلامت مادر-جنین و رسوب ذرات MNPها در سیستم بدن ایجاد می‌کند.»
خطرات میکرو و نانوپلاستیک‌ها
میکرو و نانوپلاستیک‌ها یک آلاینده گسترده هستند و در غذا، مزارع، آب دریا و برف یافت می‌شوند. پلاستیک‌ها حتی در عمیق‌ترین اقیانوس‌ها و بلندترین کوه‌های جهان نیز پیدا شده‌اند.
این آلاینده‌های نامرئی می‌توانند برای سلامت انسان خطرناک باشند. شواهد زیادی نشان می‌دهد که ارتباط قوی بین ذرات میکرو و نانوپلاستیک و سرطان، التهاب، نقص عملکرد ایمنی، تخریب بافت و مشکلات قلبی-عروقی وجود دارد.
درخواست برای تحقیقات بیشتر و اقدام سیاسی
استاپلتون گفت که امیدوار است یافته‌های او احساسی از فوریت در میان سیاست‌گذاران ایجاد کند تا بودجه بیشتری برای تحقیق فراهم شود.
استاپلتون تأکید کرد: «در نهایت، ماندگاری این مواد در بافت‌های انسانی می‌تواند باعث افزایش نظارت شود. در حالی که پلاستیک‌ها به طور قطع محصولات مصرفی را بهبود بخشیده‌اند، اطلاعات کافی درباره تأثیرات طولانی‌مدت آنها بر سلامت وجود ندارد. با پر شدن خلأهای اطلاعاتی توسط محققان، قانون‌گذارن بهتر قادر خواهند بود از سلامت عمومی محافظت کنند.»
وی تصریح کرد: «فکر نمی‌کنم که هرگز به طور کامل از پلاستیک‌ها خلاص شویم. آنها در زندگی مدرن بسیار مهم هستند.»
