نتایج یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که کوچک شدن مغز می‌تواند از عوارض نشستن طولانی باشد، حتی در افرادی که به طور منظم ورزش می‌کنند.
به گزارش تکناک، پژوهشگران مرکز حافظه و آلزایمر Vanderbilt University، در یک مطالعه ۷ ساله که نتایج آن در نشریه تخصصی Alzheimer’s & Dementia منتشر شده است، ۴۰۴ فرد سالمند با میانگین سنی ۷۱ سال را مورد بررسی قرار دادند.
به این افراد مچ‌بندهای هوشمند داده شد تا به صورت دقیق میزان حرکت و مدت زمان نشستن آنها را ثبت کنند. نتایج نشان داد که شرکت‌کنندگان به طور میانگین ۱۳ ساعت از شبانه‌روز را در حالت نشسته سپری کرده‌اند؛ عددی که با توجه به زمان‌های صرف غذا، کار اداری، رفت‌وآمد و استراحت شبانه، چندان دور از انتظار نیست.
نتایج اسکن‌های مغزی و آزمون‌های شناختی نشان داد که نشستن طولانی با عوارضی مانند: کاهش ضخامت و حجم نواحی خاصی از مغز، به‌ویژه هیپوکامپ همراه بوده است، که در بروز بیماری آلزایمر نقش کلیدی دارند. افراد کم‌تحرک‌تر در آزمون‌های حافظه مانند یادآوری وقایع و نام‌گذاری اشیا، عملکرد ضعیف‌تری داشتند و کاهش شدیدتری در حجم هیپوکامپ تجربه کردند.
همچنین این مطالعه ارتباط میان نشستن طولانی و ژن APOE-ε4 را بررسی کرد، که یکی از عوامل ژنتیکی خطر ابتلا به آلزایمر است. نتایج نشان داد افراد حامل این ژن که ساعات بیشتری را در حالت نشسته سپری کرده بودند، کاهش بسیار شدیدتری در حجم کلی مغز، لوب پیشانی و لوب آهیانه نسبت به افراد فاقد این ژن داشتند. پژوهشگران اعلام کردند که حتی فعالیت بدنی کافی نتوانسته است اثرات منفی سبک زندگی کم‌تحرک را در این گروه جبران کند.
برخلاف مطالعات گذشته درباره عوارض نشستن طولانی که عمدتاً به خوداظهاری افراد اتکا داشتند، این تحقیق از مچ‌بندهای هوشمند پیشرفته با توانایی ثبت ۳۰ بار داده در هر ثانیه استفاده کرده است. این فناوری امکان تمایز دقیق بین نشستن، فعالیت سبک (مانند پیاده‌روی) و فعالیت شدید را فراهم کرد.
مطالعات پیشین، نشستن طولانی را عامل خطر برای بیماری‌هایی مانند: دیابت، بیماری قلبی و سرطان معرفی کرده بودند. یافته‌های این پژوهش ابعاد جدیدی از خطرات آن را نمایان کرد و نشان داد که نشستن می‌تواند باعث اختلال در جریان خون مغز، افزایش التهاب و کاهش ارتباطات سلولی در مغز شود.
محققان این پژوهش به عموم مردم توصیه کردند که در کنار رعایت برنامه‌های ورزشی، کاهش زمان نشستن روزانه را جدی بگیرند. استفاده از میزهای ایستاده، انجام حرکات کششی و داشتن وقفه‌های منظم در طول روز می‌تواند تا حد زیادی از بروز آسیب‌های مغزی پیشگیری کند.
این پژوهش یک پیام کلیدی برای جامعه دارد: انجام ورزش به تنهایی برای سلامت مغز کافی نیست؛ بلکه مدت زمان نشستن روزانه نیز باید به طور جدی کاهش یابد. به بیان دیگر، آنچه در فاصله بین جلسات تمرینی انجام می‌دهید، به اندازه خود تمرینات ورزشی اهمیت دارد.
