محققان دانشگاه کمبریج دستگاهی طراحی کرده‌اند که با استفاده از انرژی خورشیدی، دی‌اکسید کربن را از هوا جذب و آن را به سوخت تبدیل می‌کند.
به گزارش تکناک، جذب مستقیم دی‌اکسید کربن از هوا (DAC) ایده جدیدی نیست، اما تاکنون با چالش‌های زیادی مانند: هزینه‌های بالا و مصرف انرژی زیاد مواجه بوده است. اگر این فرایند به سوخت‌های فسیلی وابسته باشد، ممکن است به جای کمک به پایداری، به بحران اقلیمی دامن بزند.
پروفسور اروین ریزنر، سرپرست این تیم تحقیقاتی در دانشگاه کمبریج توضیح داد: «جذب و ذخیره دی‌اکسید کربن نه‌تنها از نظر مالی و انرژی پرهزینه است، بلکه امکان دارد ما را به ادامه استفاده از سوخت‌های فسیلی تشویق کند، که عامل اصلی بحران اقلیمی است.»
تیم تحقیقاتی ریزنر با الهام از فرایند طبیعی فتوسنتز، این دستگاه جدید را طراحی کرده‌اند. این دستگاه شبیه به گیاهان عمل می‌کند که با استفاده از نور خورشید، دی‌اکسید کربن و آب را به اکسیژن و قند تبدیل می‌کنند. این نوآوری می‌تواند گامی بزرگ در جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و تولید سوخت‌های پایدار باشد.
این دستگاه به صورت شبانه‌روزی کار می‌کند. در مرحله اول، که در شب انجام می‌شود، دستگاه دی‌اکسید کربن را با استفاده از فیلترهای ویژه‌ای از جنس مواد سیلیکا-آمین از هوا جذب می‌کند. سپس در طول روز، دستگاه فعال می‌شود و با استفاده از یک آینه، نور خورشید را روی دی‌اکسید کربن متمرکز می‌کند. این دی‌اکسید کربن به بخش دیگری از دستگاه منتقل می‌شود، که حاوی پودر نیمه‌هادی است و در آنجا طی یک واکنش شیمیایی به گاز سنتز (syngas) تبدیل می‌شود.
گاز سنتز یک سوخت قابل استفاده است، اما تیم تحقیقاتی در حال کار روی روشی برای تبدیل آن به سوخت مایع می‌باشد تا بتوان از آن در مقیاس وسیع‌تر استفاده کرد.
دکتر سایان کار، نویسنده اصلی این مطالعه اعلام کرد: «اگر این دستگاه‌ها را در مقیاس بزرگ بسازیم، می‌توانیم دو مشکل را هم‌زمان حل کنیم، که شامل جذب دی‌اکسید کربن از جو و تولید جایگزینی پاک برای سوخت‌های فسیلی است.»
پروفسور ریزنر نیز تأکید کرد: «به جای ادامه استخراج و استفاده از سوخت‌های فسیلی، می‌توانیم دی‌اکسید کربن مورد نیاز را به صورت مستقیم از هوا بگیریم و دوباره از آن استفاده کنیم. این فناوری می‌تواند به ایجاد یک اقتصاد دایره‌ای و پایدار کمک کند.»
این نوآوری جدید برای تبدیل دی‌اکسید کربن به سوخت، نه‌تنها راه‌حلی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای ارائه می‌دهد، بلکه می‌تواند به تولید سوخت‌های پایدار و در دسترس برای آینده کمک کند. با توسعه بیشتر این فناوری، می‌توان امیدوار بود که وابستگی به سوخت‌های فسیلی کاهش یابد و گامی بزرگ به سوی آینده‌ای سبزتر برداشته شود.
