دانشمندان فرانسوی نشان دادند که زدن یک ریتم خاص با انگشت، باعث بهبود شنوایی در محیط‌های پر سر و صدا، مانند: مهمانی‌ها یا کافه‌های شلوغ می‌شود.
به گزارش تکناک و به نقل از نیو اطلس، محققان دانشگاه اکس-مارسی (Aix-Marseille University) فرض کردند که آماده‌سازی ریتم طبیعی مغز از طریق ضربه زدن با انگشت، می‌تواند مغز را برای درک بهتر گفتار آماده کند.
فهرست مطالب
اثر rhythmic priming چیست؟
پژوهشگران در گذشته این کار را که به اثر rhythmic priming معروف است، در درک زبان و درمان اختلالات گفتاری بررسی کرده بودند. اما کاربرد این پدیده در موقعیت‌های عمومی و روزمره، مانند محیط‌های شلوغ، کمتر مورد توجه قرار گرفته بود.
دانشمندان فرانسوی با انجام سه آزمایش رفتاری، نشان دادند که این اثر می‌تواند در بهبود درک گفتار در شرایط پرتلاطم و پر سر و صدا مؤثر باشد.
جزئیات آزمایش‌ها برای بهبود شنوایی در محیط‌های شلوغ
در اولین آزمایش، ۳۵ شرکت‌کننده با سرعت‌های مختلف کُند، متوسط و سریع با انگشت خود به میز ضربه می‌زدند، سپس باید جمله‌ای را می‌شنیدند که در پس‌زمینه‌ای پر از صدا پخش می‌شد و کلمات آن را یادداشت می‌کردند.
نتایج نشان داد که ضربه زدن با ریتم متوسط، معادل حدود ۲ ضربه در ثانیه، بیشترین تأثیر را در درک گفتار داشت. این ریتم مشابه سرعت طبیعی کلمات در گفتار انسانی است، که حدود ۱.۸ هرتز تخمین زده می‌شود.
در آزمایش دوم مشخص شد که فقط شنیدن ریتم کافی نیست، بلکه حرکت فیزیکی و ضربه‌زدن فعالانه با انگشت، نقش اصلی را در بهبود درک گفتار ایفا می‌کند.
در آزمایش سوم، حتی گفتن یک کلمه ساده قبل از شنیدن جمله در محیط پر سر و صدا، باعث بهبود مهارت شنیدن می‌شد. این موضوع مجدد اهمیت تحرک بدنی را در آماده‌سازی مغز برای درک گفتار نشان داد.
تأیید نقش حیاتی سیستم حرکتی مغز
محققان تاکید کردند که بر اساس این مطالعه، سیستم حرکتی مغز نقش مهمی در درک زمان‌بندی گفتار طبیعی دارد.
البته این مطالعه محدودیت‌هایی داشت؛ از جمله اینکه شرکت‌کنندگان افراد جوان و فرانسوی‌زبان بودند و دچار هیچ اختلال عصبی خاصی نبودند. همچنین تأثیر این روش بر افرادی که دچار مشکلات شنوایی، بیش‌فعالی یا اختلال در فیلتر کردن صداهای مزاحم هستند، هنوز نیاز به بررسی بیشتری دارد.
چشم‌اندازهای آینده بهبود شنوایی در محیط‌های شلوغ
دانشمندان امیدوار هستند که در آینده با استفاده از تصویربرداری مغزی، مکانیسم دقیق این پدیده را شناسایی کنند. اگر این نتایج در مطالعات گسترده‌تر نیز تأیید شود، می‌تواند کاربردهای گسترده‌ای در آموزش، درمان اختلالات گفتاری و حتی توان‌بخشی افراد کم‌شنوا یا مبتلا به ADHD داشته باشد.
