مطالعه‌ای جدید از دانشگاه تورنتو و مرکز اعتیاد و سلامت روان (CAMH) نشان می‌دهد که مصرف ماریجوانا در نوجوانان می‌تواند خطر ابتلا به اختلالات روانی را تا ۱۱ برابر افزایش دهد.
به گزارش تک‌ناک، مطالعۀ جدیدی که 22 می در مجلۀ Psychological Medicine منتشر شد، نشان می‌دهد که ارتباط میان ماریجوانا و اختلالات روان‌پریشی امکان دارد قوی‌تر از آن چیزی باشد که در تحقیقات قبلی نشان داده شده و بیشتر بر داده‌های قدیمی‌تر تکیه کرده است، زمانی که شاهدانه نسبت به امروز قدرت کمتری داشت. با توجه به شواهد موجود میانگین قدرت THC ماریجوانا در کانادا از حدود 1 درصد در سال 1980 به 20 درصد در سال 2018 افزایش یافته است.
محققان دانشگاه تورنتو، مرکز اعتیاد و سلامت روان (CAMH) و ICES، داده‌های جدید نظرسنجی وابسته به جمعیت را با توجه به بیش از 11000 جوان در انتاریو کانادا را با سوابق استفاده از خدمات بهداشتی از جمله بستری شدن در بیمارستان، بخش اورژانس (ED) و ویزیت سرپایی، مرتبط کردند.
این اوّلین مطالعه‌ای است که ارتباط وابسته به سن را میان مصرف‌کنندگان گزارش‌شدۀ ماریجوانا و تشخیص اختلال روانی در مراحل بعدی زندگی، نشان می‌دهد. البته تحقیقات در زمینۀ خطرات سلامت روان مرتبط با ماریجوانا در حال افزایش است.
نظریۀ رشد عصبی نوجوانان
آندره مک‌دونالد، نویسندۀ اصلی این مطالعه گفت: ما یک ارتباط بسیار قوی میان مصرف ماریجوانا و خطر ابتلا به اختلال روان‌پریشی در نوجوان پیدا کردیم. نکتۀ جالب اینجاست که شواهدی در مورد ارتباط روان‌پریشی در بزرگسالان یافت نشد. این یافته‌ها با نظریۀ رشد عصبی که نوجوانان بیشتر در برابر اثرات ماریجوانا آسیب‌پذیر هستند، سازگار است.
از میان نوجوانانی که به دلیل اختلال روان‌پریشی در بیمارستان بستری شدند یا به اورژانس مراجعه کردند، تقریباً از هر 6 مورد 5 نفر در گذشته مصرف ماریجوانا را گزارش کرده بودند.
مک دونالد تأکید کرد: البته باید بگوییم تمام نوجوانانی که ماریجوانا مصرف می‌کنند، به اختلال روان‌پریشی مبتلا نمی‌شوند، امّا براساس این داده‌ها، اکثر نوجوانانی که در آنها اختلال روان‌پریشی تشخیص داده شده است، به احتمال زیاد سابقۀ مصرف ماریجوانا دارند.
محدودیت‌ها و پیامدها
محققان نتوانستند علت به وجود آمدن روان‌پریشی را به‌طور کامل رد کنند، چرا که نوجوانان مبتلا به علائم این اختلال ممکن است قبل از تشخیص بالینی خود با ماریجوانا خوددرمانی کرده باشند. آنها همچنین نتوانستند عوامل مهمی مانند: ژنتیک و سابقۀ آسیب‌های گذشته را توضیح دهند.
این محدودیت‌ها باعث می‌شود که نتوان به‌طور قطعی گفت که مصرف ماریجوانا در نوجوانان باعث اختلالات روان‌پریشی می‌شود. همچنین محققان خاطرنشان می‌کنند که تخمین‌های آنها تقریبی است که نشان می‌دهد مطالعات بیشتری با نمونه‌های بزرگ‌تر مورد نیاز است.
نگرانی‌ها و اقدامات پیشگیرانه
علی‌رغم این محدودیت‌ها، یافته‌ها باعث افزایش نگرانی‌ها در مورد استفادۀ زودهنگام ماریجوانا می‌شود.
سوزان باندی، نویسندۀ ارشد این مطالعه عنوان کرد: از آنجایی که محصولات ماریجوانا به صورت گسترده در دسترس هستند و محتوای THC بالاتری دارند، اکنون توسعۀ استراتژی‌های پیشگیری با هدف قرار دادن نوجوانان مهم‌تر از همیشه است.
مک‌دونالد نیز تصریح کرد: جوانان کانادایی از جمله مصرف‌کنندگان سنگین ماریجوانا در جهان هستند. اگر از اصل احتیاط پیروی کنیم، نتیجه این است که برای جلوگیری از مصرف زودهنگام ماریجوانا باید اقدامات بیشتری انجام شود.
