یک مهندس چینی ۲۸ ساله به نام «ژو جونگ‌پنگ»، بدون داشتن عنوان دانشگاهی رسمی در ریاضی توانسته است بخش‌هایی از نظریه «زبان بیگانگان» را رمزگشایی کند.
به گزارش تکناک، شینیچی موچیزوکی، ریاضی‌دان ژاپنی در سال ۲۰۱۲، نظریه‌ای با نام «نظریه بین‌جهانی تایشمولر» (IUT) ارائه کرد و به حدی پیچیده بود که بسیاری آن را «زبان بیگانگان» نامیدند. این نظریه آنقدر عجیب بود که تنها حدود ۲۰ نفر از متخصصان توانستند آن را درک کنند، اما ژو جونگ‌پنگ با رمزگشایی و ارائه راه‌حل‌هایی برای آن، حتی ریاضی‌دانان برجسته را حیرت‌زده کرده است.
ژو، که نه استاد دانشگاه است و نه متخصص شناخته‌شده‌ای در ریاضیات، تنها یک مهندس ۲۸ ساله و دانشجوی دکتری انصرافی است، که به عنوان مهندس الگوریتم در شرکت Huawei فعالیت می‌کرد. او با مطالعه شخصی نظریه IUT در خارج از ساعات کاری، توانست عناصر کلیدی آن را رمزگشایی کند و راه‌حل‌هایی ارائه دهد که تا پیش از این غیرممکن تصور می‌شد.
نظریه IUT روشی کاملاً جدید برای نگاه به اشیای جبری و ساختارهای عددی است. این نظریه از مفاهیمی استفاده می‌کند که به ذطور بنیادین متفاوت از ابزارهای سنتی در نظریات اعداد، هندسه جبری و توپولوژی هستند. در واقع، موچیزوکی با IUT سعی می‌کند فضاهای ریاضی را به گونه‌ای دگرگون کند که بتوان نتایج جدیدی از روابط بین اعداد طبیعی استخراج کرد.
نظریه زبان بیگانگان برای اثبات حدس ABC مطرح شد؛ مسئله‌ای کلیدی در نظریه اعداد که ارتباطی شگفت‌آور میان جمع و ضرب اعداد صحیح برقرار می‌کند. اثبات حدس abc، یکی از مهم‌ترین و دشوارترین حدس‌ها در نظریه اعداد است. این حدس به شکلی ساده می‌گوید که اگر
a+b=c باشد و 𝑎،𝑏،𝑐 نسبت به هم اول باشند، ارتباطی بسیار دقیقی بین اندازه این اعداد و عوامل اول آنها وجود دارد. اثبات این حدس می‌تواند بسیاری از قضایای دشوار دیگر مانند قضیه آخر فرما، قضیه راث و حدس موردل را ساده‌تر یا حتی زائد کند.
اما مشکل آنجا است که نظریه موچیزوکی بسیار متفاوت از شاخه‌های رایج ریاضی نوشته شده است. او برای توضیح آن از بیش از ۲۰۰۰ صفحه نوشته و مفاهیم کاملاً جدیدی استفاده کرده، که بسیاری از ریاضی‌دانان را از درک آن عاجز ساخته است. از همین رو این نظریه به «زبان بیگانگان» تشبیه شده است.
ژو ژونگ‌پنگ که علاقه او به نظریه اعداد در دوران دکتری نادیده گرفته شد، در نهایت پس از دریافت مدرک کارشناسی‌ارشد در سال ۲۰۲۳ از ادامه تحصیل انصراف داد و به دنیای فناوری رفت. اما عشق به نظریه IUT او را رها نکرد. او طی پنج ماه مطالعه فشرده در شب‌ها و آخر هفته‌ها، مقاله‌ای درباره اصلاحات و کاربردهای جدید نظریه نوشت و آن را برای موچیزوکی و ایوان فسِنکو (از متخصصان برجسته IUT در دانشگاه وست‌لیک) ارسال کرد.
فسنکو از عمق درک و تبیین ژو شگفت‌زده شد و بلافاصله از او خواست تا به هانگژو بیاید. ژو نیز از کار در هواوی استعفا داد و به عنوان دانشجوی مهمان در دانشگاه وست‌لیک، تحت نظارت فسنکو، فعالیت علمی خود را از سر گرفت.
به گفته فسنکو، ژو موفق شده است اکثر حالت‌های تعمیم‌یافته قضیه آخر فرما را با استفاده از IUT اثبات کند؛ قضیه‌ای که نخستین‌بار در سال ۱۶۳۷ توسط فرما مطرح شد و اثبات آن بیش از ۳۵۰ سال به طول انجامید تا سرانجام اندرو وایلس در سال ۱۹۹۵ با استفاده از ابزارهای مدرن هندسه جبری، آن را اثبات کرد. اثبات وایلس ۱۳۰ صفحه بود، اما بنا به ادعای فسنکو، روش ژو چنان ساده و قدرتمند است که اثبات مشابه را تنها در یک صفحه ارائه می‌دهد.
اگرچه کار ژو هنوز تمام رمزگشایی نظریه زبان بیگانه را ممکن نکرده، اما جهش بزرگی در فهم آن ایجاد کرده است. متخصصان معتقد هستند در صورت تأیید، این پیشرفت می‌تواند نه‌تنها ریاضیات، بلکه حوزه‌هایی مانند: رمزنگاری، رایانش کوانتومی و فیزیک نظری را متحول کند.
ژو اما با فروتنی در شبکه‌های اجتماعی نوشت: «این مقالات بر پایه تحقیقات پیشینیان نوشته شده‌اند. من صرفاً نوآوری‌ها و اکتشافات کوچکی انجام داده‌ام و امیدوارم سهم اندکی در این حوزه علمی داشته باشم.»
این دستاورد یادآور آن است که در علم، مسیر پیشرفت الزماً از دل دانشگاه‌ها و نظام‌های رسمی نمی‌گذرد؛ گاهی نبوغ و پشتکار فردی می‌تواند افقی تازه را برای جهانیان بگشاید.
