اخیرا محققان دانشگاه آکسفورد در مورد آینده پلاستیک ها، اهداف بلندپروازانه‌ای را برای کمک به ارائه یک اقتصاد پلاستیکی پایدار و خالص صفر ترسیم کرده‌اند.
به گزارش تکناک، در مقاله‌ای که در مجله نیچر منتشر شده است، محققان برای بازنگری در الگوهای فنی، اقتصادی و سیاستی که وضعیت موجود را تثبیت کرده‌اند، بحث می‌کنند که یکی از دلایل افزایش انتشار کربن و آلودگی کنترل‌نشده می‌باشد.
فهرست مطالب
وضعیت فعلی پلاستیک‌های جهانی
در حال حاضر سیستم جهانی پلاستیک منجر به انتشار بیش از یک گیگاتن (Gt/سال) دی‌اکسید‌کربن در سال می‌شود که با مجموع انتشار مجموع سه اقتصاد بزرگ اروپا (بریتانیا، آلمان و فرانسه) برابر است. اگر این وضعیت کنترل نشود، این انتشارات می توانند به 4-5 گیگاتن در سال افزایش یابند و سایر منابع آلودگی نیز باعث نگرانی می شوند. مشکل دیگر عدم بازیافت موثر است. در سال 2019، تنها 9 درصد از زباله‌های پلاستیکی جهان از طریق بازیافت مکانیکی به محصولات جدید تبدیل شدند. اکثریت آنها در محل‌های دفن زباله سوزانده شدند و بخش قابل توجهی از آنها سوء مدیریت شد که منجر به آلودگی اکوسیستم‌های زمینی و دریایی شد.
مداخلات و اهداف پیشنهادی
محققان همواره سیستم فعلی و آینده جهانی پلاستیک را تجزیه و تحلیل می‌کنند و مداخلات فنی، قانونی و اقتصادی را از هم‌اکنون تا سال 2050 پیشنهاد می‌کنند تا به آن اجازه گذار به انتشار خالص صفر و کاهش سایر اثرات منفی زیست‌محیطی را بدهد. این مطالعه شامل یک سناریوی آینده‌محور با محوریت چهار هدف است:
- کاهش تقاضای پلاستیک در آینده به نصف، جایگزینی و حذف استفاده بیش از حد از مواد و محصولات پلاستیکی.
- تغییر روش تولید پلاستیک برای جایگزینی سوخت‌های فسیلی به عنوان منبع هیدروکربن و تنها برای استفاده از مواد خام تجدیدپذیر، از جمله زیست توده زباله و دی اکسید کربن.
- برای پلاستیک‌هایی که قابل بازیافت هستند، بازیافت را به‌طور قابل توجهی به حداکثر می‌رسانند و بازیافت 95 درصد موادی را که از زباله‌ها قابل بازیابی هستند، هدف قرار می‌دهند.
- ادغام ساخت و بازیافت پلاستیک با انرژی تجدیدپذیر و به حداقل رساندن سایر اثرات منفی زیست محیطی، از جمله مواد افزودنی.
نیاز به اقدام جمعی
نویسندگان بر نیاز به اقدام هماهنگ در هر چهار منطقه هدف تاکید می‌کنند تا اطمینان حاصل شود که سیستم‌های پلاستیک جهانی تأثیرات آب و هوایی خود را محدود می‌کنند و به اهداف توسعه پایدار سازمان ملل می‌رسند.
شارلوت ویلیامز، نویسنده اصلی این مقاله گفت: ما به پلاستیک و پلیمر نیاز داریم، از جمله برای فناوری‌های کم انتشار در آینده مانند وسایل نقلیه الکتریکی، توربین‌های بادی و بسیاری از مواد ضروری روزمره. سیستم فعلی پلاستیک جهانی ما کاملاً ناپایدار است و ما باید این مجموعه اقدامات بسیار جسورانه را در مقیاس گسترده و سریع اجرا کنیم. این یک مشکل قابل حل است، اما نیاز به اقدام منسجم و ترکیبی به ویژه از سوی تولیدکنندگان مواد شیمیایی دارد.
طراحی پایدار برای پلاستیک
برای انتقال موفقیت آمیز سیستم پلاستیک، محققان اصولی را برای اطمینان از طراحی مواد هوشمند و تمایز بین پلاستیک‌هایی که پس از استفاده قابل بازیافت و غیرقابل بازیابی هستند، تنظیم کردند و اشاره کردند که راه حل یکسانی برای همه وجود ندارد.
در عوض، محققان استفاده دقیق از اصول طراحی را برای کمک به انتخاب روش‌های تولید بهینه و استفاده مناسب از منابع، ارائه عملکردهای مورد نیاز، اطمینان از مدیریت زباله و به حداقل رساندن اثرات زیست‌محیطی گسترده‌تر پیشنهاد می‌کنند. جدول زمانی مداخلات فنی-اقتصادی-سیاستی و قانونی کمک می‌کند تا بر اقدامات مورد نیاز برای رسیدن به انتشار خالص صفر تا سال 2050 تمرکز کنند.
فراخوان فوری برای اقدام
فرناندو ویدال، محقق فوق دکتری شیمی در POLYMAT در اسپانیا و عضو سابق دانشکده آکسفورد مارتین، نتیجه گیری کرد: زمان اقدام فرا رسیده است، ما نمی‌توانیم بیشتر از این صبر کنیم.
وی افزود: ما باید مفاهیم خود را در مورد نحوه ساخت، استفاده و دفع پلاستیک تغییر دهیم، در غیر این صورت، خطر تداوم این مشکل را داریم. پیمان آتی جهانی پلاستیک سازمان ملل فرصتی برای ایجاد یک تغییر پایدار در جهت درست است.
کامرون هپبورن که یکی از نویسندگان این مطالعه است، گفت: مشکل این است که پلاستیک‌ها با اینکه سهم زیادی در آلودگی جهانی و انتشار گازهای گلخانه‌ای دارند، بسیار مفید هستند. تحقیقات ما نشان می‌دهد که ایجاد یک اقتصاد دایره‌ای برای پلاستیک‌ها به منظور کاهش اثرات منفی آنها امکان‌پذیر است، اما تنها در صورتی که بتوانیم تقاضای آینده را به نصف کاهش دهیم، به پلاستیک‌های تجدیدپذیری که از سوخت‌های فسیلی ساخته نشده‌اند روی بیاوریم و 95 درصد از باقیمانده‌ها را بازیافت کنیم. نکته مهم این است که اثرات زیست محیطی را در هر مرحله از فرآیند به حداقل برسانیم.
وی افزود: موانع بسیار زیاد هستند، اما ما یک نقشه راه کلی برای تغییر کل سیستم ارائه می‌دهیم، از جمله از طریق طراحی هوشمند پلاستیک، مداخلات اقتصادی و قانونی و دور شدن از مصرف بیش از حد.
