ناسا در حال توسعه یک کاوشگر تحت فشار در صحرای شمالی آریزونا برای فضانوردان ماموریت آرتمیس است.
به گزارش تکناک، کاوشگر تحت فشار برای ماموریت Artemis 7 2030 برنامه ریزی شده است و طراحی جدید آن باید به گونه ای باشد که تا 10 سال دوام بیاورد و برای فضانوردان خودکفا باشد.
هدف ماموریت آرتمیس بازگرداندن فضانوردان به ماه است، اما در ابتدا، آنها به یک کاوشگر برای کمپ در اطراف نیاز دارند. ناسا با آژانس اکتشافات هوافضای ژاپن (JAXA) همکاری کرد تا یک طرح اولیه برای یک ماه نورد تحت فشار را در صحرای شمالی آریزونا که به عنوان بخشی از برنامه آماده سازی ماموریت Artemis VII در سال 2030 است در اکتبر آزمایش کند.
این آزمایش توسط برنامه مطالعات فناوری و تحقیقات صحرای ناسا (موش صحرا) انجام شد که فناوری را در جریان گدازه نقطه سیاه در نزدیکی دهانه SP آزمایش می کند. محققان بر روی انجام عملیات کاوش تحت فشار که عنصر کلیدی ماموریت های آتی آرتمیس است، تمرکز کردند.
ناسا می‌گوید: صحرای آریزونا دارای ویژگی‌های زیادی است که مشابه محیط ماه است، از جمله زمین‌های چالش‌برانگیز، زمین‌شناسی جالب، و زیرساخت‌های ارتباطی کم، که فضانوردان همه آنها را در نزدیکی قطب جنوب ماه در طول مأموریت‌های آرتمیس تجربه خواهند کرد.
از 11 تا 22 اکتبر، دو گروه سه نفره شامل دو فضانورد و یک کارشناس JAXA از ژاپن و دو فضانورد و یک مهندس از ناسا برای مدت سه روز با کاوشگر تحت فشار زندگی و کار کردند، از جمله آن می توان به پیاده روی های شبیه سازی شده در ماه اشاره کرد. هدف از این ماموریت جمع‌آوری داده‌هایی درباره طراحی کاوشگر، شکل کابین، حالت‌های رانندگی، محدودیت‌های جدول زمانی و سایر ماموریت هایی است که در آینده ممکن است به وجود آید.
این طراحی مستلزم آن است که فضانوردان بتوانند به راحتی در داخل کاوشگر برای مدت زمان طولانی زندگی و کار کنند، در حالی که به طور دوره ای از وسیله نقلیه برای جمع آوری نمونه ها یا انجام آزمایش خارج می شوند. کاوشگر تحت فشار به عنوان یک پایگاه کوچک برای فضانوردان برای زندگی و کار در زمانی که از کمپ دائمی ماه دور هستند، عمل خواهد کرد.
همچنین یک مریخ نورد کوچکتر دیگر نیز برای مأموریت آرتمیس طراحی شده است که ناسا آن را وسیله نقلیه زمینی ماه نامیده است تا سفر به دور سطح ماه را آسان‌تر کند اما تحت فشار نیست.
ناسا می‌گوید: کاوشگر تحت فشار مانند وسایل نقلیه تفریحی هستند و فضانوردان را برای هفته‌ها ایمن نگه می‌دارند. علاوه بر این، آنها تمام هوا، آب، غذا، تجهیزات بهداشتی و سایر ابزاری که فضانوردان برای سفر در سطح ماه به نیاز دارند را فراهم میکند.
سایت آریزونا شمالی از زمان آزمایش آپولو در دهه 1960 به عنوان شبیه ساز ماه عمل کرده است. ترکیب سنگ‌های گدازه‌مانند و مناظر واضح آن را به زمین تمرینی عالی برای شرایطی که فضانوردان در ماه با آن مواجه خواهند شد، تبدیل کرده است.
برای نمونه اولیه ماه‌نورد تحت فشار، طراحان باید یاد بگیرند که چگونه فضانوردان را گرم نگه دارند و وسایل الکترونیکی را خنک نگه دارند و در عین حال در این شرایط به فضانوردان اجازه بدهد که در داخل کاوشگر زندگی و کار کنند. کاوشگر باید در تامین منابع انرژی خودکفایی داشته باشد و با تکیه بر انرژی خورشیدی باتری را شارژ کند. با طول عمر مورد انتظار 10 سال، مهندسان باید بهترین تنظیم را برای باتری ها و قابلیت های شارژ تعیین کنند.
جیم فری، مدیر توسعه سیستم‌های اکتشافی در ناسا، به PBS می‌گوید، این تیم سناریوهای مختلفی را ایجاد کردند تا منبع تغذیه کوشگر را در حالت های مختلف بررسی کند تا ببینند کدام یک از آنها سخت‌ترین محدودیت‌های طراحی را برای خودرو ایجاد میکند. سپس پس از بررسی، طراحی های خود را با توجه به این محدودیت ها تکمیل کند.
طراحی نمونه اولیه شامل یک وسیله نقلیه شبیه به ون با پنجره های فراوان و شش چرخ مستقل بود که به خودرو اجازه می‌دهد از صخره‌ها به راحتی عبور کند یا در دایره‌های تنگ بچرخد. خلبان کاوشگر را با جوی استیک هدایت می کند. همچنین کاوشگر این توانایی را دارد که به صورت خودکار رانندگی کند تا با فضانوردانی که برای انجام آزمایش‌ها از مریخ نورد خارج شده‌اند همراه باشد.
