اگرچه آلرژی قابل پیشگیری و یا حتی درمان نیست، اما با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی و رعایت ملاحظاتی می توان احتمال ابتلا به آن را کاهش داد.
به گزارش تکناک، آلرژی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن نسبت به یک ماده خارجی که به عنوان یک آلرژن شناخته می‌شود، واکنش بیش از حد نشان می‌دهد که این واکنش معمولاً بی‌خطر است. آلرژی قابل پیشگیری نیست، اما می‌توان کارهایی برای کاهش گسترش آن انجام داد.
آلرژن های رایج عبارتند از گرده، کپک، کنه، گرد و غبار و برخی غذاها. هنگامی که افراد مبتلا به آلرژی در معرض یک آلرژن قرار می گیرند، سیستم ایمنی، آن را با یک ماده مضر اشتباه می گیرد و برای مبارزه با آن آنتی بادی تولید می کند. این آنتی بادی ها، ترشح هیستامین را تحریک می کنند که منجر به علائم آلرژی مانند عطسه، آبریزش بینی و خارش می شود.
اگر شما هم مدام آلرژی دارید، انجام اقداماتی برای جلوگیری از واکنش های آلرژیک و کاهش علائم، می تواند به بهبود کیفیت زندگی شما کمک کند.
چه کسی بیشتر در معرض خطر است؟
آلرژی یک بیماری شایع است که افراد را در هر سن و زمینه ای تحت تاثیر قرار می دهد.
این بیماری ششمین بیماری مزمن در ایالات متحده است و بیش از 50 میلیون آمریکایی از آن رنج می برند.
عوامل خطرناک خاصی با افزایش خطر ابتلا به آلرژی مرتبط هستند، از جمله:
- جنسیت: مطالعات نشان داده است که زنان بیشتر از مردان به آلرژی دچار می شوند. تصور می شود که هورمون های جنسی زنانه مانند استروژن، در این افزایش خطر نقش دارند.
- سن: آلرژی در هر سنی ممکن است ایجاد شود، اما برخی از آلرژی ها در سنین خاصی، بیشتر ممکن است بروز پیدا کنند. به عنوان مثال، اکثر افراد مبتلا به آلرژی فصلی (مانند تب یونجه) قبل از 20 سالگی به آن مبتلا می شوند. آلرژی های غذایی در نوزادان و کودکان شایع تر است، اگرچه ممکن است در هر سنی شروع شود.
- نژاد: تحقیقات نشان می‌دهد که گروه‌های یک سری از نژاد ها بیشتر از سایرین در معرض ابتلا به آلرژی هستند. به عنوان مثال، کودکان سیاهپوست و اسپانیایی تبار بیشتر از کودکان سفیدپوست آلرژی غذایی دارند. در بزرگسالان، تب یونجه در بومیان آمریکا و سفیدپوستان بیشتر از بزرگسالان سیاه پوست و اسپانیایی است.
- جغرافیا: آلرژی در مناطق شهری و کشورهای توسعه یافته، شایع تر است. این مسئله ممکن است به دلیل افزایش قرار گرفتن در معرض آلرژن ها و آلاینده ها در این مناطق و تفاوت در رژیم غذایی و سبک زندگی باشد.
- سابقه خانوادگی: اگر اعضای خانواده شما آلرژی دارند، احتمال ابتلا به آلرژی در شما بیشتر است.
- آنتی‌بیوتیک‌ها: برخی از مطالعات نشان می‌دهند که مصرف بیش از حد آنتی‌بیوتیک‌ها ممکن است خطر ابتلا به آلرژی را افزایش دهد و اجتناب از آنتی بیوتیک های غیر ضروری ممکن است به کاهش خطر آلرژی کمک کند.
ژنتیک
تصور می شود که ژنتیک در ایجاد آلرژی نقش دارد و تحقیقات نشان می دهد که آلرژی ارثی است. کودکانی که یکی از والدین آنها آلرژی دارد، 50 درصد بیشتر در معرض ابتلا به آلرژی و اگر هر دو والدین آلرژی داشته باشند، 75 درصد بیشتر احتمال دارد او هم آلرژی بگیرد.
محققان انواع عوامل ژنتیکی مرتبط با افزایش خطر ابتلا به آلرژی را کشف کرده اند. تغییراتی در ژن تنظیم کننده تولید پروتئین فیلاگرین، که نقش مهمی در عملکرد مانع پوست در برابر عوامل آلرژی‌زا دارد، با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند اگزما، تب یونجه و آلرژی غذایی مرتبط است. به طور مشابه، تغییرات در ژن کدگذاری پروتئین TSLP با افزایش خطر ابتلا به بیماری‌هایی مانند رینیت آلرژیک (تب یونجه) و آسم در ارتباط هستند.
اگرچه ژنتیک در ایجاد آلرژی نقش دارد، اما داشتن استعداد ژنتیکی به آلرژی بطور قطعی باعث نمی شود که شما به آلرژی مبتلا شوید. عوامل محیطی نیز در این مورد نقش دارند، بنابراین حتی اگر سابقه خانوادگی آلرژی دارید، اجتناب از آلرژن ها یا آلاینده های شناخته شده ممکن است به پیشگیری از آلرژی کمک کند.
چگونه ریسک ابتلا به آلرژی را کاهش دهیم؟
درست است که آلرژی همیشه قابل پیشگیری نیست، اما یک سری کارهایی وجود دارد که شما می توانید انجام دهید و خطر ابتلا به آلرژی را کاهش دهید.
تست آلرژی
اگر مشکوک هستید که آلرژی دارید یا در خطر ابتلا به آن هستید، به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید. متخصصین آلرژی پزشکانی هستند که به طور ویژه در زمینه تشخیص و درمان آلرژی و آسم تخصص دارند. متخصص آلرژی شما ممکن است آزمایش های آلرژی را برای ارزیابی خطر ابتلا به آلرژی توصیه کند.
تست های استاندارد آلرژی عبارتند از:
- تست خراش پوستی: این آزمایش شامل قرار دادن مقدار کمی از یک ماده حساسیت زا بر روی پوست و سپس سوراخ کردن پوست با سوزن است. اگر به ماده حساسیت زا، حساسیت داشته باشید، یک برآمدگی در محل خراش ظاهر می شود. آزمایش‌های پوستی می‌توانند گرده‌ها، کپک‌ها، موی حیوانات خانگی و برخی آلرژی‌های غذایی را شناسایی کنند.
- آزمایش خون: آزمایش خونی به نام تست RAST یا ImmunoCAP ، میزان آنتی بادی های ایمونوگلوبین (IgE) در خون را که در پاسخ به آلرژن های خاص رخ می دهد، اندازه گیری می کند. این تست برای افرادی که ممکن است به آزمایش پوست پاسخ خوبی ندهند، مانند کسانی که اگزما دارند، مفید است.
- تست چسبی: این تست شامل اعمال مقدار کمی از یک ماده حساسیت زا بر روی چسبی است که باید به مدت 48 ساعت روی پوست قرار بگیرد . تست چسبی به شناسایی آلرژی های تماسی که می تواند منجر به بثورات پوستی شود، مانند حساسیت به یک ماده شیمیایی یا یک فلز خاص، کمک می کند.
- تست خوراکی: این نوع تست معمولا برای تایید تشخیص آلرژی های غذایی استفاده می شود. این تست با دادن دوزهای کوچک آلرژن های مشکوک و افزایش مقدار آن در طول زمان انجام می شود تا بررسی شود که آیا علائم ایجاد می شوند یا خیر.
برخی از افراد ممکن است عوارض جانبی خفیفی از جمله قرمزی، خارش یا تورم در محل آزمایش را تجربه کنند. این عوارض معمولاً کوتاه مدت هستند و در صورت نیاز با آنتی هیستامین ها (داروهایی که برای مقابله با آزاد شدن هیستامین در هنگام بروز واکنش آلرژیک استفاده می شوند) درمان می شوند.
مواجهه اولیه با آلرژن ها
برخی تحقیقات نشان می دهد که قرار گرفتن زودهنگام با برخی آلرژن ها ممکن است به جلوگیری از ایجاد آلرژی غذایی کمک کند. به والدین و مراقبان کودکان توصیه می شود که غذاهای متنوعی را به نوزاد در حال رشد خود بدهند تا از آلرژی غذایی جلوگیری کنند. به عنوان مثال، دادن بادام زمینی به نوزادان بین در 4 تا 11 ماهگی، خطر ابتلا به آلرژی به بادام زمینی را کاهش می دهد.
اجتناب از مصرف آلرژن های شناخته شده
اگر می‌دانید به چه چیزی آلرژی دارید یا والدین یا خواهر و برادر شما آلرژی خاصی دارند، می‌توانید با اجتناب از قرار گرفتن در معرض آن آلرژن‌ها، خطر ابتلا به آلرژی را کاهش دهید. به عنوان مثال، فرض کنید در معرض خطر ابتلا به آلرژی به گرده هستید. در این صورت، می توانید با ماندن در خانه در فصول اوج گرده، بسته نگه داشتن پنجره ها و استفاده از ماسک در خارج از منزل، احتمال قرار گرفتن در معرض گرده ها و متعاقبا آلرژی را کاهش دهید.
تمیز نگه داشتن محیط خانه
آلرژن هایی مانند گرد و غبار، موی حیوانات خانگی و کپک می توانند در خانه جمع شوند، بنابراین تمیز نگه داشتن محیط می تواند به کاهش قرار گرفتن در معرض آلرژن ها کمک کند. راه های مختلفی وجود دارد که می توانید خانه خود را تا حد امکان عاری از آلرژی نگه دارید، از جمله:
- روی ملافه، از روکش های غیرقابل نفوذ استفاده کنید
- ملافه ها را با آب داغ بشویید و هفته ای یک بار آن ها را اتو کنید
- سطح رطوبت خانه خود را زیر 50 درصد نگه دارید
- سیگار را ترک کنید و از قرار گرفتن در معرض دود سیگار خودداری کنید
- حداقل هفته ای یکبار گردگیری و جاروبرقی بکشید
- اجازه ندهید حیوانات خانگی روی وسایلی مانند مبل یا تخت شما بروند
شیردهی
بر اساس برخی مطالعات، تغذیه با شیر مادر ممکن است به کاهش خطر ابتلا به آلرژی‌و اگزما در کودکان شیرخواره کمک کند البته تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است. محققان در مورد تأثیر شیردهی بر پیشگیری از آلرژی یا مکانیسم‌های تأثیر آن بر ایجاد آلرژی مطمئن نیستند. شیرخوارانی که با شیر مادر تغذیه می‌شوند خطر کمتری برای ابتلا به عفونت‌های تنفسی و سایر عفونت‌ها دارند و به نظر می‌رسد شیردهی، یک اثر محافظتی دارد که به کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌ها در آینده کمک می‌کند.
ایمونوتراپی
ایمونوتراپی، آلرژن درمانی است که شامل قرار گرفتن در معرض مقادیر کم و زیاد یک آلرژن برای ایجاد تحمل و از بین بردن تدریجی واکنش های آلرژیک است. این یک درمان طولانی مدت است که شامل تزریق واکسن یا قرص زیرزبانی برای کاهش یا از بین بردن آلرژی است. تزریق آمپول ها به صورت هفتگی شروع می شوند و در نهایت به یک برنامه ماهانه برای سه تا پنج سال می رسند. پس از آن، تا زمانی که شما تحت درمان هستید، باید روزانه قرص های زیر زبانی را مصرف کنید.
پروبیوتیک ها
پروبیوتیک ها ممکن است به کاهش خطر ابتلا به آلرژی، به ویژه در نوزادان و کودکان کمک کنند. پروبیوتیک ها باکتری ها و مخمرهای مفیدی هستند که ممکن است فوایدی برای سلامتی داشته باشند. ماست، کفیر و غذاهای تخمیری (مانند کلم ترش، ترشیجات) سرشار از پروبیوتیک هستند. پروبیوتیک ها را می توان به عنوان مکمل غذایی نیز مصرف کرد. برخی از مطالعات نشان می دهد که پروبیوتیک ها ممکن است به کاهش خطر آلرژی، به ویژه در نوزادان کمک کنند.
اینکه چگونه پروبیوتیک ها به پیشگیری از آلرژی کمک می کنند، به طور کامل شناخته نشده است. تصور می‌شود پروبیوتیک‌ها باعث رشد باکتری‌های مفید در روده می‌شوند و به جلوگیری از رشد بیش از حد باکتری‌هایی که ممکن است در ایجاد آلرژی نقش داشته باشند، کمک می‌کنند. پروبیوتیک ها همچنین ممکن است به تنظیم عملکرد سیستم ایمنی و کاهش التهاب آلرژیک کمک کنند.
با پزشک خود مشورت کنید
با پزشک خود در مورد نگرانی های خود نسبت به ایجاد آلرژی صحبت کنید و درباره اقدامات پیشگیرانه ای که می توانید انجام دهید، سوال کنید. قبل از اعمال هرگونه تغییر عمده در شیوه زندگی یا شروع درمان ، حتماً آن را با پزشک خود در میان بگذارید.
اگر علائم آلرژی خیلی شما را اذیت می کنند ، بهتر است به یک متخصص آلرژی مراجعه کنید. آزمایش پوست نیز می تواند در طول زمان تغییر کند، بنابراین ممکن است مجبور شوید با افزایش سن دوباره آن را انجام دهید.
