پروژه ای به نام لونار کدکس هزاران اثر هنری، شعر، فیلم، آهنگ و دیگر بیان های فرهنگی را به سطح ماه می فرستد، تا برای نسل های آینده حفظ شوند.
به گزارش تکناک، لونار کدکس یک ابتکار جهانی است که توسط ساموئل پرالتا، فیزیکدان کانادایی و مجموعه دار آثار هنری رهبری می شود. او می گوید که این پروژه راهی برای تجلیل از تنوع و انعطاف پذیری بشریت در مواجهه با چالش هایی مانند جنگ، بیماری های همه گیر و بحران های اقتصادی است.
همانطور که روزنامه گاردین روز سه شنبه گزارش داد، این پروژه آثاری از 30000 هنرمند، نویسنده، فیلمساز و موسیقیدان از 157 کشور جهان جمع آوری کرده است. این آثار دیجیتالی شده و روی کارت‌های حافظه ذخیره می‌شوند.
این آثار به چهار کپسول تقسیم می شوند که هر کدام مقصد متفاوتی در ماه دارند. اولین کپسول به نام مجموعه Orion، قبلاً در ماموریت ارتیمیس 1 ناسا در سال گذشته به دور ماه چرخیده است. کپسول های دیگر از طریق شرکت های فضایی مانند Astrobotic Technologies توسط فرودگرهای ماه در دهانه ها و دشت های مختلف ماه در ماه های آینده قرار خواهند گرفت.
لونار کدکس اولین پروژه هنری نیست که به ماه می رسد. در سال 1969، ماموریت آپولو 12 یک کاشی سرامیکی با نقاشی های اندی وارهول و هنرمندان دیگر را حمل کرد. علاوه بر این، در سال 1971، خدمه آپولو 15 مجسمه آلومینیومی کوچکی از پل ون هویدونک را روی سطح ماه گذاشتند.
با این حال، لونار کدکس نسبت به پروژه های قبلی متنوع تر و فراگیرتر است. در آن آثاری از هنرمندان نوظهور و شناخته شده از سوابق و رشته های مختلف ارائه می شود.
برخی از نمونه‌ها عبارتند از آثار هنرمند گوتیک جدید آمریکایی با نام آیانا راس که برنده جایزه بنت در سال 2021 برای هنرمندان زن شد، حکاکی های چوبی اولیسا ژورایوا، که او پس از فرار از کیف در طول تهاجم روسیه ساخته است و نقاشی های کانی کارلتا سیلز، که منعکس کننده تجربه او از زندگی با یک بیماری خود ایمنی است که بینایی او را تحت تاثیر قرار می دهد.
چهار نسخه
لونار کدکس دارای چهار مجموعه محتوا است که هر کدام با ماموریت متفاوتی مرتبط هستند.
مجموعه Orion که قبلاً به دور ماه می چرخیده است شامل یک فلش مموری با اشعار و مطالب دیگر است که در ماموریت بعدی در ماه بایگانی می شود. مجموعه Peregrine دومین مجموعه است و در ماموریت Peregrine Astrobotic که در سال 2024 روی ماه فرود خواهد آمد، خواهد رفت. این ماموریت چندین محموله را به سایتی در نزدیکی اقیانوس طوفان می رساند، جایی که فضا نوردان سطح ماه را کاوش می کنند و آزمایش های علمی انجام می دهند.
مجموعه Nova سومین مجموعه است. این مجموعه در ماموریت CLPS-2 ناسا در سال 2025 به ماه خواهد رفت. این ماموریت یک مریخ نورد را به قطب جنوب ماه می فرستد، جایی که به دنبال یخ آب و سایر منابع خواهد بود. مجموعه Polaris چهارمین مجموعه است و با ماموریت Astrobotic’s Griffin/NASA VIPER در سال 2026 روی ماه فرود خواهد آمد. این ماموریت یک مریخ نورد را به دهانه ای در نزدیکی قطب جنوبی ماه می فرستد.
تکنولوژی مورد استفاده
همانطور که در وب سایت رسمی این پروژه آمده است، لونار کدکس از ترکیبی از فناوری های آنالوگ و دیجیتال برای محافظت از مجموعه گسترده ای از گنجینه های فرهنگی مانند هنر، کتاب، موسیقی و غیره استفاده می کند. انتخاب فناوری به اهداف و الزامات خاص مأموریت بستگی دارد.
فناوری آنالوگ
لونار کدکس عمدتاً از فناوری آنالوگ NanoFiche که برای حفظ محتوا در پروژه‌هایی مانند NASA CLPS-2 Mission 1 (IM1) و Griffin Mission 1 (GM1) استفاده شده است بهره میبرد. NanoFiche بسیار کارآمد است و محتوای بسیار بیشتری را نسبت به microfiche در یک فضا ذخیره می کند. قابل توجه است که تحت تأثیر دما و رطوبت قرار نمی گیرد و دارای حداقل تخریب است.
NanoFiche به عنوان یک رسانه آرشیوی با طول عمر استثنایی عمل می کند که پیش بینی می شود صدها هزار سال دوام بیاورد. این ویژگی باعث شده است که آن را به عنوان یک کاندیدای اصلی برای ایجاد آرشیوهای میلیون ساله مشهور کند. در IM1، لونار کدکس از دیسک‌های نانوفیش نیکل به اندازه سکه استفاده می‌کند که حاوی تصاویر چند رنگ با وضوح چشمگیر است.
انواع مختلف محتوا در قالب های مختلف ذخیره می شوند. آثار هنری در قالب فایل‌های RGB، متن به صورت تصاویر تک کانال و موسیقی در فرمت‌های شکل موج و تجزیه طیفی حفظ می‌شود. فناوری NanoFiche می‌تواند تصاویر با وضوح بالا را مینیاتوری کند تا با استفاده از فناوری Microfich مبتنی بر طلا، یک کاتالوگ کاهش یافته به اندازه کارت اعتباری را به نمایش بگذارد.
در حالی که فناوری مبتنی بر طلا، علیرغم فشرده بودن، برای ماموریت های ماه به دلیل محدودیت وزن نامناسب است، فناوری NanoFiche مبتنی بر نیکل وضوح بالاتری را در یک فضای کوچکتر ارائه می دهد. لونار کدکس از این فناوری NanoFiche مبتنی بر نیکل، معروف به Totenpass، در کپسول های زمانی Nova و Polaris خود استفاده می کند.
تکنولوژی دیجیتالی
فناوری دیجیتال عمدتاً برای محموله Peregrine Mission One (PM1) استفاده می شود. این شامل فایل‌های قابل خواندن و نوشتن توسط ماشین است که روی کارت‌های حافظه غیرفرار ذخیره می‌شوند. فناوری دیجیتال در ظرفیت ذخیره سازی داده ها و کارایی وزن برتر است.
یک کپسول MoonBox، محموله لونار کدکس را در خود جای داده است که از عناصر آنالوگ و دیجیتال تشکیل شده است. این کپسول ها در یک قوطی DHL MoonBox که به بدنه کاوشگر Peregrine Lander متصل می شود، به عنوان یک نشانگر در هنگام فرود استفاده می شود.
فناوری آنالوگ-دیجیتال انباشته
پروژه Griffin Mission 1 (GM1) که مسئول حمل و نقل سومین کپسول (Polaris) در لونار کدکس است، از یک روش ذخیره سازی انباشته ابتکاری استفاده می کند. این پیکربندی شامل قرار دادن استراتژیک لایه‌های متناوب، از جمله محافظ نیکل، دیسک‌های حافظه NanoFiche و کارت‌های حافظه دیجیتال است. این ترتیب برای افزایش ظرفیت ذخیره سازی و تضمین حفظ پایدار محتوای آرشیوی طراحی شده است.
این کپسول های زمانی با ترکیب عناصر دیجیتال، آنالوگ و ترکیبی، بار دیگر به طور ایمن در داخل یک قوطی MoonBox محصور می شوند، برای محافظت مهر و موم شده و به بدنه فرودگر قمری متصل می شوند. در نتیجه، فرودگر Griffin نقش دوگانه ای را ایفا می کند، نه تنها به عنوان یک انتقال برای این کپسول های زمانی تخصصی، بلکه به عنوان یک نشانگر دائمی که مکان مجموعه Polaris را در پروژه معتبر لونار کدکس تعیین می کند.
