محققان دانشکده مهندسی و علوم کاربردی نوع جدیدی از ربات شاخکدار گیره ای و نرم را توسعه داده اند که از شاخک های نازک برای گرفتن اجسام شکننده یا گرانبها استفاده می کند.
به گزارش تک ناک، تیم محققین هنگام طراحی گیره رباتیک برای الهام گرفتن به طبیعت روی آوردند و از مکانیسم های پیچیده مانند حلقه های بازخورد سنسورهای تعبیه شده یا الگوریتم های پیشرفته یادگیری ماشین به همراه مهارت یک اپراتور اجتناب کردند.
شاخک ها به تنهایی برای انجام کار آنقدر قوی نیستند. با این حال، اجسام سنگین یا نامنظم را در کنار هم می گیرند و نگه می دارند درست مانند عروس دریایی که طعمه های حیرت زده را جمع آوری می کند. این ربات برای پیچیدن گیره در اطراف جسم مورد نظر، نیازمند باد کردن ساده بازوها است و نیازی به سنجش، برنامه ریزی یا کنترل بازخورد ندارد.
کیتلین بکر، دانشجوی سابق فارغ التحصیل و دانشجوی فوق دکترا در SEAS و اولین نویسنده مقاله، در بیانیه مطبوعاتی منتشر شده توسط این موسسه، گفت: با این تحقیق، ما می خواستیم نحوه تعامل خود با اشیاء را دوباره تصور کنیم. ما با بهره‌گیری از انطباق طبیعی رباتیک نرم و تقویت آن با ساختاری سازگار، گیره‌ای را طراحی کردیم که چیزی بیشتر از مجموع قطعات آن است و یک استراتژی درک که می‌تواند با طیف وسیعی از اشیاء پیچیده با حداقل برنامه‌ریزی و درک سازگار شود است. ”
پروفسور وود گفت: این رویکرد جدید برای ساخت گیره رباتیک، راه‌حل‌های موجود را با جایگزینی گیره‌های ساده و سنتی که به استراتژی‌های کنترل پیچیده نیاز دارند، با رشته‌های بسیار سازگار و از نظر مورفولوژیکی پیچیده که می‌توانند با کنترل بسیار ساده عمل کنند، تکمیل می‌کند. و علوم کاربردی و نویسنده همکار مقاله. “این رویکرد دامنه آنچه را که می توان با گیره های رباتیک برداشت.
رشته های بلند این ربات از لوله های لاستیکی ساخته شده اند و توخالی است. یک طرف لوله ضخیم تر از طرف دیگر است. به این ترتیب، وقتی لوله تحت فشار قرار می‌گیرد، به راحتی پیچ می‌خورد و به دور جسم می‌پیچد.
برای آزمایش این گیره، محققان از آن خواستند اشیاء مختلفی مانند گیاهان آپارتمانی و اسباب بازی ها را بردارد. این می تواند هنگام چیدن میوه ها و سبزیجات در کاربردهای کشاورزی یا در مکان هایی که عملیات بافت ظریف مورد نیاز است استفاده شود.
پروفسور L. Mahadevan، استاد ریاضیات کاربردی در دریاها، و زیست شناسی ارگانیسمی و تکاملی، و فیزیک در FAS و نویسنده همکار مقاله گفت: درهم تنیدگی هر رشته بسیار سازگار را قادر می سازد تا به صورت محلی با یک شی هدف منطبق شود که منجر به درک توپولوژیکی ایمن اما ملایم می شود که نسبتاً مستقل از جزئیات ماهیت تماس است.
این رویکرد جدید برای چنگ زدن رباتیک، راه حل های موجود را با جایگزینی گیره های ساده و سنتی که به استراتژی های کنترل پیچیده نیاز دارند با رشته های بسیار سازگار و از نظر مورفولوژیکی پیچیده که می توانند با کنترل بسیار ساده عمل کنند، تکمیل می کند.
